Sofie Vissers Ouderschap 9 feb 2025, 09:02

Leestijd: 3 minuten

Lieke (32): ‘Waarom is mijn gezin de hele winter ziek? Het lijkt wel een vicieuze cirkel’

Lieke (32) is getrouwd en heeft een dochter (5) en een zoon (3). Voor haar gevoel is het ieder jaar hetzelfde liedje. Zodra de herfst begint, wordt een van de kinderen ziek. En vanaf dat moment lijkt het een vicieuze cirkel te zijn van koorts, snotneuzen en slapeloze nachten. Lieke: “Dit jaar spant de kroon: mijn kinderen zijn al maanden achter elkaar ziek en het einde lijkt nog niet in zicht.”

Het begon in november, toen mijn jongste met gloeiende wangetjes en een loopneus ‘s nachts naast ons bed kwam staan. Ach, een verkoudheidje, dacht ik nog. Maar een paar dagen later lag hij met koorts op de bank en al snel volgde zijn grote zus. Binnen een week waren mijn man en ik aan de beurt. Er volgde een week vol hoesten, paracetamol en ‘s nachts nauwelijks slapen.

Geen tijd om te herstellen

Net toen we weer een beetje opgeknapt waren, begon de volgende ronde. De kinderen kregen om en om koorts. Alsof hun immuunsysteem gewoon geen tijd kreeg om echt te herstellen en ze elkaar steeds weer opnieuw aanstaken. Zodra we dachten dat we erdoorheen waren, begon het hele circus opnieuw. School, opvang, werk, overal zongen de virussen rond en wij leken ze állemaal op te pikken. We zagen het ook bij andere gezinnen, het heerste enorm.

Ik voelde me uitgeput. Mijn werk stapelde zich op, mijn nachtrust was weg en mijn geduld raakte op. Mijn man probeerde zoveel mogelijk te helpen, maar ook hij was doodmoe. En de kinderen? Die deden hun best, maar het is lastig om kleine kinderen rustig te houden als ze zich nét weer een beetje beter voelen.

Vicieuze cirkel

Ik vroeg me af: waarom blijven we in deze vicieuze cirkel hangen? Ligt het aan ons huis? Aan ons immuunsysteem? Aan het feit dat kinderen gewoon wandelende virusfabrieken zijn? De huisarts zei dat jonge kinderen vaker ziek zijn omdat hun afweersysteem nog in ontwikkeling is. Ook zei de huisarts dat er een aantal varianten van het griepvirus rondzingen en dat mijn kinderen met een beetje pech alle virussen oppikken. Dat helpt me niet als ik voor de derde keer in twee maanden met een snikkend kind op schoot zit en me afvraag hoe ik de volgende werkdag ga overleven.

Nu februari is aangebroken, probeer ik mezelf voor te houden dat het weer binnenkort beter wordt. Dat de dagen langer en warmer worden, dat de virussen eindelijk verdwijnen. Maar op dit moment voelt het alsof mijn gezin vastzit in een eindeloze winter van ziekte en vermoeidheid. En ik tel de dagen af tot we eindelijk weer op adem kunnen komen.”

Karen en haar kinderen liggen met griep op bed: ‘Als moeder met een werkende man kun je niet ziek zijn’