Omgaan met teleurstellingen

“In ons vrije blije curlingleventje was het voor ons als ouders en bijbehorend kroost de hoogste tijd voor een weekendcursus ‘omgaan met teleurstellingen’, maar dan natuurlijk wel in yuppenstijl. Zo gezegd zo gedaan.

Een bungalowpark naast Walibi werd geboekt. Walibi bezoeken was de grootste wens van de 13 jarige puberzoon in ons gezelschap. Er wordt door deze desbetreffende jongeman al jarenlang onderzoek gedaan naar pretparken.  Een echte achtbaan fetisj zogezegd.

Rijdend langs Walibi, was het verdacht rustig. Ik voelde de eerste mogelijkheid opkomen in het omgaan met teleurstellingen: Walibi was dicht tot ergens in April. De eerste opdracht van de cursus was een feit. Je begrijpt het, puberzoon had wat moeite met de opdracht.

Verder rijdend kwam daar de tweede opdracht op ons pad. Wat ik al vermoedde bleek bevestigd; eindeloze desolate winderige polders met een eindeloze hoeveelheid windmolens was wat de klok hier sloeg. De omgeving bood op deze manier de kans om eindeloze wandelingen te maken en hierbij een gevoel van totale uitzichtloosheid te leren verdragen.

Bij de receptie kregen we de derde opdracht te horen; het zwembad was in verband met werkzaamheden dicht. Mijn mindfulnesstechnieken konden even niet in de praktijk gebracht worden. Een driftige kant werd geactiveerd en de medewerker werd dwingend verzocht tot een compensatie of anders zou ze wel even over de toonbank getrokken worden. Eindstand was een plek op de zwarte lijst van Europarcs en niet welkom bij de Bella Ballon show de avond erna, wat een tegenslag.

De rest van het weekend mocht ik van mijn gezelschap natuurlijk niets meer organiseren, want dan zou het vast dicht zijn. Zelfs het initiëren van een wandeling in de bossen werd gewantrouwd; misschien was deze niet te wandelen in verband met werkzaamheden aan de route.

Er volgden dat weekend nog meer oefen situaties: de snackbar had geen vegakroketten, in het huisje zaten geen bolletjes in de lampen, er werd verloren met Catan, het grootste softijsje mocht niet worden gekozen. Het was voor herhaling vatbaar. Je leert zo toch nog meer te waarderen wat je hebt; beste vrienden voor het leven, een warm dak boven je hoofd en een koelkast vol met eten.”