Valéry de Voijs Ouderschap 3 okt 2024, 11:04

Leestijd: 3 minuten

Het leven van Martin (40): Een huisvader met minimumloon

In Nederland leven veel alleenstaande ouders met de dagelijkse uitdagingen van werk, zorg en financiën. Wij spreken met Martin (40), een huisvader die als nachtportier in een hotel werkt. Gescheiden en verantwoordelijk voor zijn twee kinderen, ervaart hij de stress van het leven van een minimumloon. Aan Famme vertelt hij over zijn leven.

Omdat hij zijn kinderen wil beschermen, vertelt hij dit verhaal graag anoniem. Martin is een schuilnaam; zijn echte naam is bekend bij de redactie.

Leven van een minimumloon

“Mijn ex en ik hebben bewust gekozen voor co-ouderschap. We vonden dit destijds de beste optie voor onze twee zonen. Het idee was dat ze zich veilig en gelukkig zouden voelen, ook al waren we gescheiden. In de praktijk betekent dit dat onze kinderen de helft van de week bij hun moeder zijn en de andere helft bij mij. Dat klinkt simpel, maar het is nogal een uitdaging, vooral omdat ik leef van een minimumloon.

Ik werk gemiddeld vijf dagen in de week als nachtportier in een hotel. Dat maakt de situatie lastig, want er is bij mij in de buurt geen nachtopvang voor de kinderen. Gelukkig komt mijn moeder ‘s nachts oppassen, zodat ik naar mijn werk kan. Als ik ‘s ochtends rond zes uur thuiskom, slaap ik meestal zo’n twee of drie uurtjes voordat mijn moeder weer vertrekt. Het is een zware combinatie van werken en zorgen voor mijn kinderen, maar ik ben dankbaar dat ik op mijn moeder kan rekenen.

Gratis uitstapjes naar het tuincentrum

Naast mijn werk als nachtportier, besteed ik de meeste tijd met mijn kinderen. Ook al hebben we niet veel, ik probeer ze een fijne toekomst te geven. We doen vaak uitstapjes die gratis zijn. Zo kunnen we ons bijvoorbeeld prima vermaken in het tuincentrum. We lopen tussen de planten en kijken naar de huisdieren. Deze simpele momenten zijn vaak het meest waardevol.

Ik ben ervan overtuigd dat ik daarin een goede taak verricht. Mijn kinderen zeggen heel vaak dat ze veel liever bij mij zijn dan bij hun moeder. Dat wil wat zeggen, want bij hun moeder hebben ze bijvoorbeeld wél een eigen slaapkamer.

Veel hulp van familie

Gelukkig helpt mijn familie veel mee. Naast het oppassen van mijn moeder, heb ik ook een vrijgevige broer en zus. Eigenlijk heb ik bijna alle kleding en al het speelgoed van hen gekregen. Mijn televisie heb ik van mijn ex gekregen, en de bank heb ik gratis kunnen ophalen via Marktplaats. De betonnen vloer in mijn huis heb ik gewoon grijs geverfd; zo hoefde ik geen nieuwe vloer te leggen. Dat scheelde weer in de kosten. De steun van mijn familie is onmisbaar en helpt me om het hoofd boven water te houden.

Rooskleurige toekomst

Ook al is de situatie niet ideaal, ik blijf rooskleurig over de toekomst. Mijn droom is om een tiny house te bouwen en onafhankelijk te leven. In het huidige systeem zie ik weinig plek voor mezelf, en ik wil mijn leven op een manier inrichten die bij me past. Een klein, duurzaam huisje zou me de vrijheid geven die ik zoek, zowel voor mezelf als voor mijn kinderen.

Als ik aan de toekomst denk, zie ik ons wonen in dat tiny house, omringd door natuur en met ruimte om te groeien. De liefde die we delen en de momenten die we samen doorbrengen, dat is wat écht telt. “

Armere gezinnen helpen? Dit is wat jij kunt doen