Redactie Kinderen 3 apr 2017, 08:00

Leestijd: 6 minuten

Zit je er wel eens doorheen? Lees dan deze prachtige lijst voor alle moeders

Op de blog Finding Joy schrijft moeder Rachel over het kijken naar de mooie kanten van het moederschap. Met haar blogs maakt ze van de dagelijkse sleur van het moederschap weer iets om heel erg blij van te worden. En je een bijzondere mama te voelen in plaats van eentje die klaagt, bozig is of ontevreden.

Rachel stelde een lijst op, met dagelijkse routines die jou juist heel bijzonder, gewenst en heel erg moeder maken. We zitten er allemaal weleens doorheen en denken dan ‘is dit het nou’ en ‘mijn leven is overgenomen door anderen.’ Soms vergeten we even dat we bijzonder zijn voor onze kinderen en vergeten te kijken naar al het moois dat zich juist uit in die kleine dingen. De titel van haar blog luidt dan ook: ‘wanneer je het idee hebt dat je geen verschil maakt, denk dan eens hieraan.’ Mooi, oprecht en zó waar. Want elke moeder is bijzonder.

De liefde die ontstaat als je kind je ziet wanneer je hem van school haalt.

Wanneer je precies weet hoe je kind ingestopt wil worden tegen bedtijd.

Het feit dat je altijd de wc- en keukenrollen vervangt, ondanks dat je hebt gevraagd of ze het zelf willen doen. Uiteindelijk doe jij het en dat is ook prima.

Die gekke foto’s die jullie samen maken, gewoon.

Die keer dat je pas bij de dokter weggaat als je een antwoord hebt.

Die uren die je op internet zit om het antwoord te vinden op wat je kind nou eigenlijk heeft.

Al jouw truien met snotvegen en kwijlvlekken van het knuffelen met je kind als ze je nodig heeft. Je neemt het voor lief. Allemaal.

Die keren dat jij nog niet naar bed kunt, omdat je 3 wassen moet draaien voor de volgende dag

De uren die je wiegend rondloopt met een kind wat verschrikkelijk aan het huilen is van de buikkrampen.

Die uren die je gebruikt om de beste manier te vinden om met dit huilende wezentje om te gaan.

Al die minuten waarin je je kind in de schommel aan het duwen bent.

Het feit dat je waanzinnig inventief bent geworden op het gebied van huis-, tuin- en keukenspullen.

Al die schoolprojecten waaraan jij meehelpt en waarbij je steeds je geduld weet te bewaren.

Al die bordspellen die je steeds weer speelt, de Lego-huizen die je opnieuw bouwt en de Barbies die je nogmaals aan- en uitkleedt. Supermoeder.

Dat moment waarop je doodmoe bent en het liefst thuisblijft, maar toch iedereen van hot naar her brengt. Alles voor je kinderen.

De keren dat je de auto ontdoet van troep, kruimels en andere ondefinieerbare resten.

De bedden die je steeds verschoont.

Alle wachtwoorden die jij onthoudt van de kindersites. Je bent een wandelend geheugen, ook als je er een niet meer weet, dan heb je ‘m wel ergens opgeschreven.

Al die vragen waarop jij antwoord weet.

Eigenlijk doelen we op die miljoenen vragen die beginnen met ‘waarom?’.

De keren dat jij je kinderen hebt geholpen met huiswerk en ervoor hebt gezorgd dat ze het snapten.

Al die veters die je hebt vastgemaakt, de jassen die je hebt dichtgeritst en ervoor hebt gezorgd dat ze er niet als een slons bijlopen. Allemaal jouw werk.

Die keer dat je meerende toen ze voor het eerst ‘los’ fietsten. Die blik in hun ogen en in die van jou is onvoorwaardelijk. Good job, mommy.

Het handje dat op het punt staat jouw hand los te laten als je haar afzet op school.

De momenten waarop je jezelf met handen in het haar toespreekt met dingen als ‘je kan het’.

De keren dat ze bij je op schoot komen zitten. Heerlijk.

De keer dat je stiekem zijn kamer in bent gelopen om te kijken hoe-ie slaapt.

Al dat rondslingerende speelgoed wat je huis rommelig maakt, maar eveneens ook een familie.

De tranen die je hebt gelaten in de badkamer.

De tranen die je hebt gelaten in de auto.

De tranen die je hebt gelaten in de keuken, terwijl er een jengelend kind om je been hangt.

De tranen die je hebt gelaten, puur omdat je een goeie moeder wilt zijn.

Hoe jij alles weer weet terug te vinden: haar lievelingsknuffel, zijn favoriete boek.

De briefjes voor de leraar die je hebt geschreven.

De kinderstoel waarop je hebt gezeten tijdens een oudergesprek.

De tijd die je hebt gestoken in het zoeken voor een geschikte school.

Alle uren, minuten, seconden die je hebt gestoken in hen.

De zorgen die je hebt. Altijd.

Alle smerige klusjes (lees: kots opruimen, spuitluiers verschonen) die je doet.

De madeliefkransen die ze speciaal voor jou heeft gemaakt. Zo lief.

Het feit dat jij deze kransen ook echt op je hoofd zet.

Die knuffel ‘s morgens als ze net wakker zijn.

Zelfs als ze ouder zijn en ziek zijn willen ze nog steeds mama.

Dat magische moment wanneer jullie samen achter het raam staan om naar een regenboog te kijken.

Dat moment wanneer je echt geen puf hebt om ze aardrijkskunde uit te leggen, maar dat toch doet.

Wanneer je al het eten dat over is aan je kind geeft, omdat hij nog steeds honger heeft.

Het geduld dat je opbrengt tijdens het boodschappen doen met een peuter.

Het geduld dat je opbrengt tijden het boodschappen doen met een peuter plus een baby…

Het waanzinnige geduld dat je opbrengt om te gaan winkelen met een tween.

Al die keren waarop je je hebt uitgesloofd in de keuken, maar die niets uithaalden (lees: je kinderen zitten in de ‘ik-eet-alleen-wat-ik-lekker-vind-periode’).

De tijd die je hebt gestoken in het ‘in bad doen’ van je kinderen. En geloof ons, daar gaat aardig wat tijd in zitten.

Hoe een kus van jou het leven een stuk draaglijker maakt.

Die keer dat je bij je kind ging liggen toen ze een nachtmerrie had.

Het feit dat je zo licht slaapt omdat je continu op je hoede bent.

Het feit dat je de dag weet door te komen met maar 3 uur slaap. Love it.

Het feit dat jij je kinderen kunt aankleden, de lunch kunt bereiden en jezelf werk-proof maakt in 8.3 minuten. Mocht dat nodig zijn.

De tijd die je spendeert langs de zijlijn om je kind aan te moedigen.

Die keren dat je zegt dat je trots op ze bent, voor het geval ze vergeten waren hoe geweldig ze eigenlijk zijn.

Het adem-in-adem-uit-moment als er met deuren wordt geslagen of vreemde woorden uit hun mond komen.

Al die keren waarop je maar ligt te wachten tot ze eindelijk thuiskomen.

Haal even alle dagen voor de geest waarop je je zorgen maakt en probeert te ontdekken hoe je je kind een gelukkig persoon kunt maken.

Alleen jij staat als ‘mama’ in hun telefoon.

Alle t-shirts die jij weer normaal hebt aangetrokken, nadat ze binnenstebuiten zaten.

Alleen je kinderen noemen jou ‘mama’. Voor de rest niemand. Dat maakt je zo bijzonder.

Dat je nu pas beseft dat deze ‘dagelijkse’ lijst eigenlijk heel bijzonder blijkt.

Jij maakt het verschil.

Twijfel daar nooit aan.

Jij bent geweldig.

Liefs, Rachel

Nog meer inspirerende artikelen? Lees dan eens deze brief van een lerares over ‘moeilijke’ kinderen.