Japke Janneke Sybesma Persoonlijk 2 jan 2023, 16:44

Leestijd: 6 minuten

Lea (29): ‘Ik liet mijn eicellen invriezen voor mijn 30e’

Eicellen invriezen voor je dertigste? Lea besloot dit te doen. ‘Doordat ik nooit een partner heb gehad en dit in de nabije toekomst niet zie gebeuren, wilde ik mijn kinderwens al vroeg veilig stellen,’ vertelt ze aan Famme.

”Natuurlijk is het geen garantie, maar de kans op een succesvolle behandeling is groter als je jong bent. Hoe jonger je jouw eitjes invriest, hoe beter de kwaliteit van de eicellen en hoe groter de kans dat per ingevroren eitje er een kindje uit kan komen. Daarnaast geldt ook hoe jonger je bent, hoe meer eicellen ze verwachten in te kunnen vriezen.

Kinderwens

Ik heb altijd een kinderwens gehad, maar had er geen concreet beeld bij. Doordat ik nooit een partner heb gehad, was het niet aan de orde. Tegelijkertijd had ik de wens om carrière te maken. Dus ik wist wel dat ik op korte termijn nog niet klaar zou zijn voor kinderen.

Rond mijn 26e ben ik gaan nadenken over mijn kinderwens en hoe ik dit kon veiligstellen. Op dat moment was ik nog bezig met het opzetten van een eigen bedrijf en ik verwachtte daar de komende jaren volledige focus voor nodig te hebben. Op korte termijn zag ik mezelf geen vriendje krijgen. Daarin liep ik achter. Door de focus op mijn carrière zou er pas rond mijn dertigste tijd zijn voor een eventuele partner en dus ook pas voor mijn kinderwens.

Toen ik niet wist hoe het zou lopen met mijn liefdesleven, ben ik me gaan verdiepen in die kinderwens. Vanaf wanneer moet ik gaan opschieten? Hoe kan ik het voor mezelf veiligstellen? Als ik niet teveel ‘risico’ wil lopen, wil ik wel voor mijn 35e een kind. Daarna gaat je vruchtbaarheid achteruit. Hierdoor voelde ik best wel een druk om in korte tijd een bedrijf op te zetten, de liefde van mijn leven tegen te komen en daar een kind mee te krijgen.

Meerdere opties

Door deze druk ben ik op zoek gegaan of er manieren zijn om dit veilig te stellen voor mezelf. Wat is mijn plan als ik geen partner tegenkom voor die tijd? Ik heb me verdiept in alle mogelijkheden die er zijn op het gebied van vruchtbaarheid en om een kinderwens in vervulling te laten gaan.

Eén van die dingen was bijvoorbeeld co-ouderschap als je geen partner tegen bent gekomen. Op deze manier kun je alsnog, met een ander stel, je kinderwens in vervulling laten gaan. De twee andere opties die ik tegenkwam is bewust alleenstaand moeder of het invriezen van eicellen. Dit laatste leek voor mij de beste optie, omdat ik ook heel graag een kind wil samen met een partner. Daarnaast wilde ik ook van die druk af om dit allemaal voor mijn 35e te moeten vinden of regelen. Door het invriezen van eicellen krijg je meer tijd.

Eicellen invriezen

Online vond ik artikelen over het invriezen van eicellen. Ik kende niemand om me heen die er ervaring mee had. Zo zocht ik vooral naar de kansen. Ik ontdekte dat hoe jonger je jouw eitjes invriest, hoe beter de kwaliteit van de eicellen is en hoe groter de kans dat per ingevroren eitje er een kindje uit kan komen. Daarnaast geldt ook hoe jonger je bent, hoe meer eicellen ze verwachten in te kunnen vriezen. Ook hierdoor wordt de kans op een kind uiteindelijk groter. Je kansen zijn dus veel hoger wanneer je jonger bent.

Tot slot vriezen ze per behandeling een x aantal eitjes in en elke behandeling is tussen de 3500 en 4000 euro. Het leek me dus financieel ook voordeliger om vroeg te beginnen. Op jongere leeftijd hebben ze namelijk minder behandelingen nodig. Natuurlijk is het een privilege dat ik het kan betalen. Mijn afweging was anders geweest als ik het financieel niet zou redden. Ik heb de optie om drie behandelingen te kunnen doen.

Zodoende heb ik op mijn 26e het UMC gemaild met de vraag of het slim is om nu mijn eitjes al in te vriezen. Echter raadde het ziekenhuis af om dit al voor je 30e te doen. De kwaliteit gaat namelijk pas echt snel achteruit na je 35e en de daling begint vanaf je 30e. Dus zij adviseerden mij dit op mijn 30e te doen.

Na twee jaar wachten heb ik toch een intake gepland voor het invriezen van eicellen. Ik heb me hiervoor laten verwijzen door de huisarts naar twee verschillende instellingen. Deze zijn gericht op ‘social freezing’. Dat betekent dat ze invriezen vanwege sociale redenen. Niet alle instellingen doen dit. Ziekenhuizen doen het soms alleen op basis van een medische indicatie. Daarnaast zijn er ook ziekenhuizen die pas intakes doen vanaf een bepaalde leeftijd. Het is goed om dit dus goed uit te zoeken van te voren.

Tijdens de intakes kwam ik er al snel achter dat mijn eicelvoorraad gemiddeld, ten opzichte van leeftijdsgenoten, een stuk lager is. Bij mij is de daling van die voorraad dus al eerder begonnen. Dit maakte dat ik besloot om er al eerder aan te beginnen.

Het traject

De behandeling van het invriezen van eicellen is behoorlijk intensief. Je gaat de hele medische molen in. In principe doorloop je de eerste twee fasen van een IVF traject en dat is niet niks. Hierbij moet je hormonen spuiten en op bepaalde dagen naar het ziekenhuis komen gedurende je cyclus. Zodra je eicellen groot genoeg zijn, wordt de punctie gepland en hopen ze zoveel mogelijk eicellen te oogsten en in te vriezen.

De punctie is een ingreep waar je niet te licht over moet denken. Het is niet geheel pijnvrij, je moet hier ook echt wel van herstellen. Het is wel te doen en de beleving verschilt zeker per persoon. Toch vond ik het zelf best pijnlijk. Over het algemeen ben ik overigens wel tevreden over hoe de behandeling tot nu toe gaat. Ik heb nu tien eicellen in de vriezer en dat is een goede oogst, maar het hadden er ook vier of zelfs nul kunnen zijn. Het blijft onzeker.

Nadelen voor mij van het traject zijn toch wel dat het veel tijd in beslag neemt. Je moet elke keer naar het ziekenhuis gaan op onverwachtse momenten. Je moet op bepaalde dagen van je cyclus en gedurende de stimulatie naar het ziekenhuis komen voor een inwendige echo. Ook ben je twee weken dagelijks hormonen aan het spuiten, hier moet je zeker rekening mee houden. Je weet niet precies in welke maand je aan de beurt bent, want er is een wachtlijst. Dit vond ik wel nadelig. Ook vind ik het mentaal best pittig om dit traject te doen. Het is niet zo dat je een smak geld betaalt en dan automatisch eitjes in de vriezer hebt.

Geen garantie

Het is nog een vrij jonge wetenschap. Ze kunnen tijdens het invriezen nog niet zien wat de kwaliteit van het eitje is. Het blijft dus een gok. Ik zie het zeker niet als een garantie, want ik weet ook dat het niet kan lukken. Het invriezen van mijn eicellen geeft mij rust en een extra kans. Echter ga ik nog steeds voor het scenario om een leuke partner te vinden en op natuurlijke wijze mijn kinderwens te vervullen.

Wat ik andere vrouwen zou adviseren die twijfelen over het invriezen van eicellen? Plan zeker tijdig een intake in, want de wachttijden kunnen erg lang zijn. Laat je verwijzen door je huisarts. Met een verwijsbrief van de huisarts wordt je intake bij de meeste ziekenhuizen namelijk vergoed. Tijdens die intake kunnen ze al iets zeggen over je voorraad aan eicellen en ook hoeveel eitjes ze verwachten in te kunnen vriezen per behandeling. Ook gaan ze met je in gesprek over de afweging. Ze denken met je mee of het verstandig is of dat andere opties beter bij je passen.”

https://www.famme.nl/eicellen-invriezen/