Laurien Bleeker Columns 7 apr 2023, 15:04

Leestijd: 6 minuten

Laurien: ‘Ik heb vriendelijk bedankt voor die droombaan, want het leven bestaat niet alleen uit werken’

Met drie kinderen is er altijd wel iets wat redacteur Laurien bezighoudt. Ze schrijft graag over van alles wat met (haar) kinderen en opvoeden te maken heeft. Een tip: lees het met een knipoog. Dit keer gaat haar column over het leven van een werkende moeder, van werkende ouders en de campagne van de overheid die vrouwen aanmoedigt nog meer te gaan werken.

“Mijmerend zit ik op de fiets. Ik heb net de twee oudste op school afgezet en de jongste op het kinderdagverblijf. Vandaag is mijn werkdag, maar ik moet eerst een pakketje wegbrengen. Oh ja, en boodschappen doen voor het avondeten. Gelukkig werk ik voor mezelf en deel ik mijn eigen werktijden in. Het gebeurt dan ook regelmatig dat ik ‘s avonds nog een paar uur werk. Overdag moet er immers ook veel gewerkt worden, maar dan krijg ik er niet voor betaald. Ik vraag me overigens nog steeds af hoe ouders die in loondienst werken dit doen.

Wij hebben het geluk dat ik voor mezelf kan werken en dat mijn man doordeweeks wat vaker vrij is. Daar staat tegenover dat hij vaak in het weekend werkt en ook regelmatig ‘s avonds en ‘s nachts weg is. Dit heeft voor- en nadelen, maar op deze manier kunnen we beide ongeveer vier dagen per week werken en voor de kinderen zorgen, het huishouden doen en ergens tussendoor nog een sociaal leven levende houden. Sporten doet hij om 06.00 uur ‘s morgens, ik onder werktijd. Echt tijd voor onszelf is schaars, maar dat is voor nu oké. Dat komt wel weer als de kinderen wat ouder zijn.

Mijn vrije dag: de dag waarop ik vrij ben van betaald werk

Gisteren was mijn ‘vrije dag’. Vrij van werk waarvoor ik betaald krijg dus. De jongens zaten op school, de jongste was bij mij. Eerst even naar de winkel, want er moeten spullen gehaald worden voor het Paasontbijt van aankomende vrijdag op school. Ook meteen even de lievelingspyjama’s in de was, zodat die schoon aan kunnen naar het schoolontbijt, want ze mogen in pyjama. Daarna gingen mijn dochter en ik samen aan het werk in de voortuin.

Alhoewel, ik was aan het werk. Zij lag in een zak aarde te wroeten. ‘Ik wil niet weten hoeveel was jij hebt met drie kinderen’, riep de buurvrouw toen ze langs fietste. ‘Nee, dat wil je echt niet weten’, zei ik. Bergen, maar dan ook bergen vuile én schone was, die mijn moeder gelukkig ophaalt en gewassen en opgevouwen weer terug brengt. Een zegen. Het geeft ons iets meer ademruimte elke week.

Lekker chillen zat er, zoals gewoonlijk, niet in

Goed, gisteren dus. De oudste twee zijn om half één klaar met school op woensdag. Ze hebben de rest van de middag buiten gespeeld terwijl ik nog steeds aan het snoeien, vegen en opruimen was. Aan het einde van de middag wilde ik even op de bank ploffen tot ik zag hoe de kinderen eruit zagen: hup, in bad! Kleding in de was. Daarna gingen we avondeten en begon het avondritueel. Rond een uur of half negen kon ik eindelijk even een momentje voor mezelf pakken. Eigenlijk moest de vaatwasser nog uitgeruimd worden, maar dat heb ik even laten zitten. Hartstikke leuk zo’n ‘vrije dag’, maar lekker chillen zit er niet in.

Vandaag mag het huis wel even opgeruimd worden, maar de deadlines van het betaalde werk gaan voor. Wel gooi ik eerst even de was uit de wasmachine over in de droger. Want ook al doet mijn moeder een groot deel van de was, er blijft altijd wel wat liggen: die wasmand is gewoon nooit leeg. Vanavond ben ik alleen met de kinderen, dus ik moet koken en het avondritueel alleen doen. Daarna dan maar opruimen. Tijd voor mezelf is er niet vandaag. Dat geeft niet, ik kies hier zelf voor. Toch vind de overheid dat vrouwen nog meer moeten gaan werken. Dat steekt wel een beetje, toch? Ik denk namelijk dat elke moeder zich wel herkent in de dagen die ik beschreef. Als je dan nog meer uren betaald zou moeten gaan werken, hoe zien je dagen er dan uit? Wanneer doe je het onbetaalde werk dan? Of hoe ga je dat doen als je maar een klein of helemaal geen vangnet hebt…

Vrouwen moeten meer werken

Dan moeten de kinderen dus extra uren of dagen naar de opvang. Dat kost enorm veel geld, dus dan werk je haast alleen maar om die kinderopvang te betalen. Bovendien krijg je als vrouw nog steeds een stuk minder betaald dan een man in precies dezelfde functie. Dat voelt beide heel krom. De keuze om wel of niet meer te gaan werken is dan zo gemaakt, nietwaar?

Ook zijn werkgevers lang niet zo flexibel als ze soms doen overkomen. Zo heb ik even geleden gesolliciteerd op een functie in loondienst bij een groot bedrijf. Het was mijn droomfunctie, daarom nam ik die stap. Ik geef namelijk niet zomaar de vrijheid op die hoort bij mijn freelance werk. Zo help ik graag tussendoor een handje mee op school, in de klassen van de jongens. Of stop ik soms een uur eerder met werken om de kinderen lekker op tijd van de opvang te halen voor een ijsje. Zomaar, omdat het met mijn werk kan.

Anyway, in deze functieomschrijving werd gevraagd om iemand die ‘geen 9-5 mentaliteit’ heeft. Nou mooi, dat heb ik inderdaad niet, ik ben juist enorm flexibel in mijn werkuren. Helaas bleek uit de sollicitatiegesprekken (ik zat bij de laatste twee) dat de werkgever zelf wel een 9-5 mentaliteit had. Een uurtje eerder weg gaan en ‘s avonds nog even werken vanuit huis vond het bedrijf namelijk niet kunnen. Ook was het bedrijf niet happig op thuiswerken, maar ík moest me wel aanpassen wanneer nodig. Je snapt dat ik vriendelijk heb bedankt. Ook voor mannen geldt dit probleem: er wordt nog steeds een beetje lacherig gedaan over mannen die minder willen werken en meer willen thuis willen zijn met of zonder kinderen, ook werkgevers houden dit in stand.

Het leven bestaat niet alleen uit werken

Het leven bestaat niet alleen uit werken, ook voor mij niet, hoeveel ik ook van mijn werk houd. Vriendinnen die geen kinderen hebben denken daar overigens net zo over. Bovendien zijn er verschillende onderzoeken die uitwijzen dat mensen gelukkiger én gezonder zijn als ze minder werken. De werk-privébalans is gelijkwaardiger waardoor de uren betaald werk productiever zijn en er genoeg uren overblijven voor het privéleven. Wist je trouwens dat vrouwen per week tien uur meer onbetaald werken (lees: het huishouden, de zorg voor de kinderen) dan mannen? Trek alles eens gelijk. Laat mannen gemakkelijker minder betaald werken, zorg voor gratis kinderopvang, geef vrouwen hetzelfde loon als mannen en leg de druk niet alleen bij vrouwen neer.”

Laurien: ‘De schermtijd struggle ken ik, maar ik weet nu wel dat de naakte molrat knollen eet’