Valéry de Voijs Persoonlijk 3 mrt 2023, 13:33

Leestijd: 3 minuten

Lauren (33) neemt haar dochter mee naar werk: ‘Ik krijg veel commentaar’

Lauren (33) kiest er bewust voor om haar dochter niet naar het kinderdagverblijf te brengen. Ze neemt haar dochter mee naar haar werk. Toch zijn er veel mensen in haar omgeving die haar keuze niet begrijpen.

“Eerlijk gezegd was dit niet mijn eerste keuze. Toch sta ik er nu helemaal achter. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn dochter naar het kinderdagverblijf te brengen.”

Mijn dochter werd hysterisch

“Mijn zus woont bij mij in de buurt. Toen zij haar eerste zoon kreeg, bracht zij hem naar een kinderdagverblijf in de buurt. De begeleidsters waren ontzettend lief en bekommerde zich om de kinderen. Eén van de begeleidsters is bijvoorbeeld na sluitingstijd bij mijn zus thuis geweest om de vergeten knuffel van haar zoon af te geven. De knuffelbeer was namelijk de lievelingsknuffel van mijn neefje en hij had het hele huis bij elkaar gehuild toen hij hem was vergeten.

Dat de begeleidsters heel lief waren, werd nogmaals bevestigd toen mijn zus haar tweede zoon ook naar het kinderdagverblijf bracht. De keuze was voor mij dan ook overduidelijk: als ik ooit zwanger word, breng ik mijn kinderen ook naar dit kinderdagverblijf.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik raakte in verwachting van mijn dochter en na mijn zwangerschapsverlof bracht ik haar naar hetzelfde kinderdagverblijf als mijn neefjes. Toch verliep dit anders dan verwacht. Na een uur werd ik namelijk gebeld door de begeleiders. Mijn dochter zou namelijk hysterisch zijn geweest en de boel bij elkaar hebben geschreeuwd.

Totale paniek en uren nasnikken

Ik heb haar opgehaald en ze heeft de hele middag tegen me aan gehangen. Ze heeft nog uren nagesnikt en wilde ‘s nachts niet in haar eigen bed liggen. Twee dagen later besloten we het opnieuw te proberen. Wederom werd ik gebeld. Door het hysterische gehuil zouden de andere kinderen in paniek raken.

Dit heeft zich in totaal negen keer herhaald. ‘s Ochtends vertrokken we nog met goede moed en ‘s middags zat ze op schoot na te snikken. Uiteindelijk heb ik besloten dat dit niet ging werken voor ons. Wellicht had ze meer tijd nodig en was ze nog niet klaar om naar het kinderdagverblijf te gaan.

Het gehuil en de paniek van mijn dochter waren ondraaglijk voor me. Mijn moederhart kon het niet aan. En telkens als ik me er wel overheen kon zetten en stug wegliep, werd ik door de leiding gebeld. Na veel wikken en wegen heb ik uiteindelijk besloten om haar mee te nemen naar mijn werk.

Naast balletles, geef ik yogalessen. Ik neem mijn dochter rustig mee naar de studio. Wanneer ze de pianomuziek hoort, is ze rustig. Dan ligt ze rustig te slapen en is er niets aan de hand. Zolang ze maar bij me in de buurt is, gaat alles goed en is ze de liefste baby van de wereld. Tijdens de yogalessen is ze zelfs een positieve toevoeging aan mijn lessen. Soms kan ze heel lief hardop lachen tijdens een meditatie en zie ik dat het ieders hart verwarmd.

Veel commentaar

Tijdens mijn lessen krijg ik geen commentaar; iedereen in de studio is juist dol op haar. Maar andere mensen in mijn omgeving kunnen negatief reageren en geven veel commentaar. Ze vinden het bijvoorbeeld slecht dat in mijn kind niet leer om alleen te zijn. Ook krijg ik te horen dat mijn kind op deze manier allerlei sociale vaardigheden zal missen.

Natuurlijk erken ik dat mijn dochter nu niet met leeftijdsgenootjes optrekt. Toch lijkt ze geen sociale achterstand te hebben, als ik op mijn vrije dagen naar de speeltuin ga en ze vrolijk met anderen speelt. Ook is ze heel sociaal naar mijn familie en kan ze zich uren vermaken met haar neefjes.

Daarbij vind ik dat mensen heel veel commentaar leveren, terwijl ze niet in mijn schoenen staan. Uiteindelijk ben ik haar moeder en moet ik de afweging maken wat beter voor haar is: óf hysterisch en in volledige paniek tekens naar een plek moeten gaan, waardoor ik haar in alle stress weer moet ophalen, óf ze gaat mee naar mijn werk waar ze de rust zelve is, en geen vlieg kwaad doet. Voor mij is de keuze dan heel gemakkelijk.”

Karlijn (33): ‘Ik werd streng toegesproken op het kinderdagverblijf’