Laura wisselde van kraamverzorgster: ‘Ze legde niet eens uit dat ik mijn baby om de drie uur moest voeden’
Laura had een onstuimige kraamtijd, helemaal toen ze geen klik bleek te hebben met de kraamverzorgster. ‘Zo vertelde ze niet dat ik mijn baby om de drie uur moest voeden.’
“Het was een nogal pittige bevalling van mijn dochter Mila. Lang verhaal kort: iets met urenlange weeën, geen ontsluiting, een vacuümpomp en tig hechtingen. Uiteindelijk werd Mila na 32 uur geboren en was ik, naast totaal overdonderd, ook kapót. Het jammere aan zo’n bevalling is dat je daarna ook meteen aan de bak moet met je baby, dus echt bijkomen van de bevalling kon ik niet, zelfs niet toen ik nog twee dagen extra in het ziekenhuis lag.
Eindelijk naar huis
Dolblij was ik dus, toen ik weer naar huis kon met mijn man en dochter. Ik verlangde naar mijn eigen bed, mijn eigen huis, zonder continu rumoer om me heen. Ik mocht wel pas aan het einde van de middag naar huis en daar kreeg ik het lichtelijk benauwd van: nu moesten mijn vriend en ik alleen voor onze baby gaan zorgen, zou dat allemaal wel goed gaan? Gelukkig kwam er nog een kraamverzorgende langs die dag om ons te helpen met opstarten – ze zou een uurtje blijven en de volgende ochtend weer komen.
Geen klik
Maar ik merkte het meteen toen ik haar zag: ik voelde totáál geen klik. Ze was allereerst heel erg oud en daar is niks mis mee, maar in mijn ogen was ze té oud. Ik vond haar warrig overkomen en ze legde dingen ook helemaal niet goed uit – ze liet zelfs niet zien hoe je een luier verschoont. Nou had mijn vriend al een beetje meegekeken in het ziekenhuis en kwam dat wel goed, maar ik had geen idee, moest lichamelijk nog bijkomen. Borstvoeding? Ik legde Mila wel aan, maar had niet het idee dat ze nou heel goed hapte. Ook daarin begeleidde deze vrouw me niet. Een fles uitkoken hadden we echter nog nooit gedaan. In dat uur dat ze er was, vroeg ze vooral dingen als waar de stofzuiger stond en dat we Mila warm moesten toedekken met kruiken.
Om de drie uur voeden
Toen de kraamverzorgende weg was, barstte ik in tranen uit. Sowieso wilde ik iemand anders, maar wat moesten we nu, op dit moment doen? Gelukkig kwam mijn beste vriendin meteen langs toen ik haar emotioneel opbelde en bleef ze tot middernacht om ons te helpen. Zo leerden we hoe je een fles uitkookt, hoe je een luier omdoet (om die navelstreng heen) en dat we Mila om de drie uur moesten voeden, óók als ze dan sliep – we moesten haar dus wakker maken voor een voeding. Ze vertelde dat baby’s anders een te lage bloedsuikerspiegel krijgen en dat dit schadelijk kan zijn. Mijn hemel, wat als ik dit níet had geweten en Mila de hele nacht had doorgeslapen? Ik werd nog wat bozer op de kraamverzorgende, die had dit niet tegen ons gezegd.
Beste vriendin dankbaar
Gelukkig kwamen we met hulp van mijn beste vriendin de nacht goed door en toen mijn vriend het kraambureau de volgende ochtend belde, reageerden ze superbegripvol. Oók dat ze dit met de betreffende kraamverzorgende gingen bespreken, onder meer dat van die om de drie uur voeden, en dat er iemand anders zou komen. Gelukkig had ik met die persoon wél een fijne klik en kwam mijn kraamweek gelukkig toch goed. Mila is inmiddels twee, maar ik ben mijn beste vriendin tot op de dag van vandaag dankbaar voor haar hulp – zij heeft ons die avond als nieuwbakken ouders echt gered.”