Japke Janneke Sybesma Persoonlijk 27 mei 2023, 09:34

Leestijd: 4 minuten

Opgebrand door je kinderen: Laura (29) had een parentale burn-out

Opgebrand door je kinderen? Het overkwam Laura (29). Ze kreeg de diagnose parentale burn-out net nadat haar tweede dochter geboren werd. ”Het voelde als falen. Waarom kan ik het moederschap niet aan?”

”Nadat ik mijn studie Orthopedagogiek in Groningen had afgerond, ben ik meteen aan het werk gegaan. Op dat moment was m’n vriend ook bijna klaar met studeren. Hij vond vervolgens een goede baan in Den Haag en verhuizen vanaf Groningen was dus onontkoombaar. Gelukkig had ik ook in Den Haag snel een nieuwe functie gevonden.

Eerste kind

Het verhuizen naar de randstad vond ik best spannend, want ik was echt een nuchtere noorderling. Het duurde dan ook lang voordat ik m’n draai had gevonden. In m’n nieuwe functie werd veel van me verwacht en de werkdruk was hoog. Niet erg, dacht ik.

Mijn vriend floreerde enorm en had al gauw nieuwe vrienden gemaakt in een nieuw voetbalteam. Ook op z’n werk ging hij lekker. Toen we vlak voor de drukte op de woningmarkt een prachtig huis aankochten, begon m’n vriend voor het eerst over kinderen. Hoewel ik niet meteen stond te springen, wist ik zeker dat ik moeder wilde worden. Op m’n werk was ik toch niet zo gelukkig momenteel dus misschien dat dit juist wel een goede timing zou zijn.

Nooit had ik verwacht dat het meteen raak zou zijn. Onze dochter Liv werd in goede gezondheid vier weken te vroeg geboren na een pittige zwangerschap. Ik had veel last van harde buiken en moest het al snel rustig aan doen. Achteraf gezien had ik toen al veel opgebouwde stress in m’n lijf. Wellicht ook een reden waarom Liv zich zo vroeg al aandiende.

De eerste weken met Liv waren best pittig. De borstvoeding kwam niet lekker op gang en daar baalde ik van. Na veel weken ploeteren en veel huilbuien besloot ik het “op te geven”. Want zo voelde het. Natuurlijk wist ik diep van binnen dat ik het niet zo moest zien. Het zorgen voor Liv ging verder goed. Ze was een blij meisje en we genoten steeds meer van haar aanwezigheid. Al snel droomden we over een tweede. Dat ik voor Liv haar eerste verjaardag alweer zwanger was, verbaasde ons niet.

Alle ballen hoog houden

Weer een meisje groeide er in m’n buik. Helaas lukte het ook deze keer niet om van de zwangerschap te genieten. Eigenlijk voelde ik me constant opgejaagd en onrustig. Voor Liv wilde ik het beste, maar ik was ook al snel na m’n verlof weer vier dagen gaan werken. Zwanger zijn, een rondlopende dreumes en een pittige functie op mijn werk vervullen ging moeizaam. Het lukte me amper om alle ballen hoog te houden. Het putte me uit.

Parentale burn-out

Na 38 weken zwangerschap werd Feline geboren. De bevalling ging snel en ook de kraamperiode vloog voorbij. Doordat ik me zo druk en opgejaagd voelde, kon ik maar moeilijk genieten van Feline. Het zorgen voor Liv, voor Feline, het huishouden, maar ook sociale druk, een werkgever die al gauw weer veel van mij verwachtte. Ik kon het niet aan. De dagelijkse dingen kreeg ik amper gedaan. Zelfs de simpele taken, zoals boodschappen doen, kon ik niet meer. Ook dat gaf me weer stress en onrust. Hoewel Liv en Feline prima en vrij snel doorsliepen, deed ik zelf ‘s nachts vaak geen oog dicht. Het leek alsof ik altijd aan stond en de uitknop niet meer kon vinden.

Toen ik voor de zoveelste keer iets heel simpels was vergeten, barste ik in tranen uit en stortte ik letterlijk op de grond. Ik kon niet meer. Ik was op. Mijn vriend zag nu pas hoe slecht het met me ging. Meteen die dag belde ik met de huisarts en de volgende ochtend kon ik terecht.

De huisarts noemde de diagnose parentale burn-out. Ik had er nog nooit van gehoord. Na wat lezen op internet schrok ik. Het voelde alsof ik gefaald had als ouder. Kon ik echt het moederschap niet aan? Iedereen kon toch moeder zijn? Waarom kon ik het niet?

Via de huisarts kwam ik bij de praktijkondersteuner terecht. Zij verwees me uiteindelijk door naar een psycholoog. Daar kwam ik, door middel van gesprekken, erachter dat ik al een langere tijd veel te veel van mezelf had gevraagd. Ik had de afgelopen jaren weinig rust genomen. Na mijn studie meteen werken en verhuizen naar de andere kant van het land. Daarnaast was de werkdruk ontzettend hoog en kon ik maar moeilijk mijn eigen grenzen aangeven. Hierdoor raakte mijn batterij steeds sneller leeg. Dit gebeurde ook in het moederschap.

Tijdens de sessies leerde ik zoveel over mezelf. Het had helemaal niet direct met het moederschap te maken. Ik was een geweldige moeder voor Liv en Feline, maar ik moest ook leren om voor mezelf te zorgen. Nadat ik een tijdje in de ziektewet had gezeten, besloot ik mijn baan op te zeggen. Het was niet mijn functie. In deze periode van rust heb ik de tijd gekregen om op te laden en weer te ontdekken waar ik blij van word en waar ik goed in ben. Doordat ik nu beter voor mezelf zorg, kan ik ook een betere moeder zijn voor mijn dochters.”

7 tips om een parentale burn-out als ouder te voorkomen of te genezen