Laura Saija Ouderschap 9 feb 2024, 07:07

Leestijd: 3 minuten

Roxanne (38) wil met haar kinderen naar haar geboortestad verhuizen: ‘De vader werkt tegen’

Roxanne (38) wil niets liever dan verhuizen naar haar geboortestad nu haar relatie slecht gaat.  Helaas gaat dat niet zo makkelijk.

Zes jaar geleden kreeg ze een relatie met Jens. Ze viel als een blok voor hem en een jaar later was ze in verwachting van hun eerste kindje. Nog geen twee jaar later was ook een tweede kindje onderweg.

Verhuizen

Helaas werd hun woning in de randstad te klein en gingen ze na een relatie van vier jaar en met twee kinderen in het geboortedorp van Jens wonen.

“De woning die we gezien hadden in het geboortedorp van Jens was eigenlijk liefde op het eerste gezicht. Na jaren met ons gezinnetje op drie hoog gewoond te hebben, was dit een mooie kans om ons gezin te laten groeien en bloeien.

Dat de woning 150 kilometer van mijn eigen ouders en mijn geboortestad vandaan was, was natuurlijk erg jammer. Gelukkig wonen mijn schoonouders wel in de buurt en die hadden ook aangeboden om vaste dagen op te passen als Jens en ik aan het werk waren.

Vangnet

Het was een beetje kiezen of delen, want mijn geboortestad is heel ver van ons werk en bovendien konden mijn ouders niet op vaste dagen oppassen. In het midden wonen was een optie, maar dan zouden we helemaal geen oppas of vangnet hebben.

Ik heb er daarom mee ingestemd om richting mijn schoonouders te verhuizen, het was praktisch, de huizen waren nog redelijk betaalbaar en de omgeving is mooi. Helaas veranderde Jens vrijwel direct na de verhuizing.

Oude vriendengroep

Hij begon weer op te trekken met zijn oude vriendengroep, die het dorp nooit hadden verlaten. Hij heeft gameavonden, voetbalavonden, kroegavonden en ik zit vaak alleen op de bank. Volgens Jens is dit ook niks aan voor mij, omdat het mannenavonden zijn. Ik word er dus ook niet bij betrokken.

Mijn vriendinnen uit de randstad spreek ik nog wel, maar het is een stuk lastiger om zomaar af te spreken. Even bij elkaar op de koffie zit er niet meer in. Met vriendinnen afspreken uit mijn geboortestad is helemaal lastig, vooral nu iedereen kinderen heeft.

In de steek gelaten

Ik voel me na twee jaar echt doodongelukkig in het dorp van mijn vriend, maar hij heeft het naar zijn zin. We zijn enorm uit elkaar gegroeid en onze levens passen totaal niet meer bij elkaar. Ook voel ik me ontzettend in de steek gelaten nu ik zo vaak alleen thuis zit.

Het liefst verhuis ik terug naar mijn geboortestad, waar ik nog veel vrienden en bekenden heb wonen, waar het woningaanbod nog wat groter is en waar ik makkelijk een nieuw leven op zou kunnen bouwen. Natuurlijk lijkt het mij lastig om dat allemaal zonder partner te doen, maar in deze situatie voel ik me nog eenzamer.

Uitzitten

Toen ik mijn plannen aan Jens vertelde, ging hij meteen in de aanval. Zijn kinderen bij hem weghalen, hoe haalde ik het in mijn hoofd. Dat zou hij niet laten gebeuren, maakte hij meteen duidelijk. Hij zou er alles aan doen om te voorkomen dat ik met de kinderen naar de andere kant van het land zou verhuizen.

Helaas zie ik in deze regio niet de mogelijkheid om een eigen huis te krijgen en bovendien heb ik helemaal geen vangnet en geen vrienden in deze buurt. Het lijkt erop dat het mijn enige optie is om er het beste van te maken in deze regio tot de kinderen achttien zijn. Dat wordt een lange tijd uitzitten.”

Sabine (43): ‘Mijn ex weigert alimentatie te betalen’