Laurien Bleeker Persoonlijk 16 apr 2023, 10:21

Leestijd: 4 minuten

Lianne (37): ‘Je kind is nog net niet ondervoed, zeiden ze op het consultatiebureau’

Niet elke ouder is erg te spreken over het consultatiebureau. Er gaan vaak negatieve verhalen rond over de manier waarop ouders aangesproken worden maar dit ervoer Lianne eigenlijk nooit met haar eerste twee kinderen. Tot ze over haar derde kind te horen kreeg dat hij bijna ondervoed was…

Lianne (37): “Als moeder van drie kinderen en vriendinnen met kinderen ken ik de verhalen over het consultatiebureau. De negatieve verhalen bedoel ik dan vooral. Over kinderen die te slecht aten, kinderen die nu toch echt wel eens moesten gaan praten, kinderen die niet op een bepaalde manier mochten zitten… Echter had ik met mijn kinderen nog nooit problemen gehad met het consultatiebureau.

Jullie geven hem te weinig eten, zeiden ze op het consultatiebureau

Ik ervoer het juist altijd als prettig en behulpzaam. Ik kreeg vaak goede tips en als ik toch een advies kreeg waar ik zelf niks mee kon, dan legde ik dat naast me neer. Dan deed ik het op mijn eigen gevoel en daar zijn mijn twee oudste toch best groot mee geworden. Voor zover je ze groot kan noemen hoor, de ene is 7 en de ander 3. En toen kregen we nog een kindje en daar was al gedoe mee tijdens de echo’s. Hij zou klein zijn en de lengte zou niet overeenkomen met de gestelde zwangerschapstermijn. Anyway, ook dit legde ik naast me neer, want ik geloofde erin dat het wel goed zou komen.

Toen hij geboren was, was hij inderdaad niet heel groot. Maar ook echt niet heel erg klein, ik denk eerder iets kleiner dan gemiddeld. Dan zeg ik altijd dat ik dat ook ben, want ik ben nog geen 1.60 meter lang. Er was dus ook niets aan de hand de eerste maanden. Toen hij zo’n zes maanden oud was, begonnen we met hapjes. Dat vond ik bij de oudste twee altijd zo’n leuke fase. En mijn zoontje genoot van al dat nieuwe eten.

Zonder zorgen gingen we daarna dan ook naar de controleafspraak bij het consultatiebureau. Hij werd gecheckt, gewogen en gemeten. Zijn lengte was gemiddeld, maar hij bleek te stagneren met zijn gewicht en het lijntje ging zelfs wat omlaag. Nou was dat lijntje al nooit heel hoog, maar dit vonden ze verontrustend. Er werd ons gezegd dat hij nog net niet ondervoed was… Hij moest meer eten én de volgende keer dat we kwamen moest hij echt veel meer aangekomen zijn.

Ons kind ondervoed, dat klonk als een slechte grap

Ik vertelde wat hij at op een dag, maar de verpleegkundige liet weten dat dit echt lang niet genoeg was en dat we hem veel te weinig te eten gaven. Ik zei dat ik dat dan toch wel gemerkt zou hebben? Hij is altijd vrolijk namelijk, lacht elke ochtend als we hem uit zijn bedje halen en huilt bijna nooit… Als hij echt honger had, zou hij toch wel van zich laten horen? Maar nee, daar kwamen we kennelijk niet mee weg. Hij kreeg te weinig eten en we moesten hem beter verzorgen.

Nou trek ik me dus meestal niet heel veel aan van dit soort dingen, maar dit stak toch wel een beetje. Ondervoed… gaven we hem dan echt te weinig te eten? Dat wil je echt niet horen als ouders. Iedereen om ons heen die ik het vertelde reageerde ook verbaasd, sommigen moesten zelfs lachen. Als je ons en onze kinderen kent, was het eigenlijk ook best grappig: we houden allemaal van eten. De oudste twee kinderen eten de hele dag door en ook bij vrienden staan ze er dus om bekend dat ze alles en altijd eten. Dat een van onze kinderen dus ‘ondervoed’ zou zijn, klonk als een slechte grap.

Toch heb ik er best even mee gezeten, maar daarna kon ik het wel naast me neerleggen. Ik ken mijn kind het beste en ik kan echt wel aanvoelen wanneer hij honger heeft en dus te weinig eten krijgt. De keer daarna was hij flink aangekomen en was er helemaal niets meer aan de hand. Misschien had hij net voor die ene afspraak een groeispurt in de lengte gehad, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat het ondertussen net zo’n vreetzakje is als zijn oudere broer en zus.”

Jayden (8) werd ernstig ondervoed en verwaarloosd uit huis geplaatst