Laurien Bleeker Persoonlijk 13 aug 2022, 11:30

Leestijd: 3 minuten

Janine (34): ‘Mijn kind van vier eet vrijwel niets, alleen wat beschuitjes met beleg…’

De strijd om eten herkent elke ouder wel. Vaak is het alleen maar een fase en eet een kind daarna weer lekker mee. Bij het kindje van Janine is het helaas geen fase: haar zoon eet al jaren vrijwel niets.

Janine (34): “Het is al jaren een strijd met eten bij ons thuis, met onze jongste van vier jaar. Zijn oudere broertje eet wel. Natuurlijk zijn er wat dingen die hij niet lekker vindt, maar dat heeft iedereen. Dat is ook niet erg en daar doen we ook niet moeilijk over. Maar ons jongste kind eet eigenlijk vrijwel niets. En dit is al zo sinds hij zijn eerste hapjes kreeg.

Ons kind eet niets…

We begonnen rond zes maanden met het geven van de eerste hapjes. Gepureerde wortel, dat kwam er meteen weer uit. Doperwten, broccoli, bloemkool, zoete aardappel, pompoen… Niets vond hij lekker, ook niet na een paar keer proeven. Het enige wat erin ging was een prakje van banaan met peer. Ander fruit was ook geen succes. Dus leefde hij op banaan en peer, en yoghurt.

We waren blij dat hij brood at

We waren dan ook heel blij dat hij uiteindelijk ook brood erbij ging eten. Geen bruin brood, want elk klein zaadje of dingetje was voor hem een reden om het bord weg te schuiven. Wit brood, zonder korstjes, met smeerkaas. Dat kon dus worden toegevoegd aan zijn ‘voedingsschema’.

Ook op de opvang at hij dit. Je hoort wel eens van andere ouders dat kinderen thuis niets eten, maar op de opvang alles gewoon eten. Ons zoontje dus niet, dus pasten ze zijn voeding aan.

Tegenwoordig, hij is nu vier, leeft hij op beschuit met chocoladepasta en smeerkaas. Soms eet hij een witte boterham, maar meestal laat hij dat ook staan. Banaan eet hij nog steeds, peer soms wel en soms niet. Appel wel gelukkig en heel soms komkommer. Poffertjes gaan er ook goed in, maar zodra we stiekem groente erin verbergen, heeft hij het door. Dan eet hij dat de komende tijd niet meer, ook niet de naturel poffertjes… Daar zijn we dus ook maar mee gestopt.

Vooral niet de nadruk leggen op eten

Deze manier van leven is natuurlijk niet gezond, hij mist een heleboel vitamines en gezonde voedingsstoffen. Daarbij is hij met zijn vier jaar hartstikke in de groei. We zijn dan ook op zoek gegaan naar een diëtist die ons hierbij kan begeleiden. Zij helpt hem en ons met eten, maar ook met hoe we hiermee om moeten gaan en wat we wel en vooral niet moeten doen. Zo dwingen we hem nooit om te eten, maar leggen we er vooral ook niet de nadruk op.

Eigenlijk doen we net alsof er niet zo veel aan de hand is, om het voor hem zo prettig mogelijk te maken. Zien we hem opeens een stukje tomaat eten, dan zeggen we daar dus niets van. Niet eens een ‘lekker hè’ of ‘goed zo!’, want die nadruk erop leggen kan voor hem al een trigger zijn om het stukje tomaat meteen weg te leggen. We hopen dat hij met de tijd meer en beter gaat eten, al is het alleen maar om van te groeien.”

De voor- en nadelen van het concept ‘eten wat de pot schaft’