Valéry de Voijs Persoonlijk 23 okt 2024, 13:02

Leestijd: 3 minuten

De dochter van Karlijn ving een gesprek op en deelde het op de opvang: ‘Ze spraken me streng toe’

Kleine potjes hebben grote oren, wordt er gezegd wanneer kinderen meekrijgen wat volwassenen met elkaar bespreken. Karlijn (33) ontdekt op pijnlijke wijze dat haar kinderen uitspraken hebben gehoord die niet voor hun oren bestemd waren. Op de opvang wordt ze aangesproken op een opmerking van haar die haar dochter heeft opgevangen.

“Mijn twee dochters zijn heel gezond, knap en gelukkig. Mijn oudste dochter is drie jaar en groeit als kool. Met haar bolle wangen is ze zelfs aan de volle kant. Mijn partner en ik weten dat we haar gewicht in de gaten moeten houden. Toch vind ik het soms moeilijk om haar gezond te laten eten. Ze eet vaak haar bord niet leeg en dan ben ik allang blij dat ze iets eet, ook al is dat een zoet gebakje. Het is dus logisch dat ik om de haverklap nieuwe kleding moet kopen. Soms koop ik zelfs nieuwe broeken, die we na één keer dragen moeten weggooien.

Te dik voor de broek

Een paar weken geleden kwam ik thuis van mijn werk. Mijn schoonmoeder had die dag opgepast. Bij binnenkomst viel het mij meteen op: mijn dochter had een nieuwe broek aan. Mijn schoonmoeder legde uit dat ze de broeken van mijn dochter niet meer dicht kreeg. ‘Van geen enkele broek kreeg ik de knoop dicht, dus we zijn de stad in gegaan en hebben nieuwe broeken gehaald’, vertelde mijn schoonmoeder trots.

Achteraf kon ik haar initiatief waarderen, maar op dat moment was ik heel beledigd. Ik voelde me aangevallen en kreeg meteen het gevoel dat ik geen goede moeder was. Mijn schoonmoeder en ik kregen ter plekje een discussie. Dit gesprek ging van kwaad tot erger. ‘Als ze te dik is voor de broeken, is het toch logisch dat we nieuwe kleding halen?’ Waarop ik in mijn boze bui antwoordde dat wanneer mijn dochter te dik werd, ze minder moest snoepen. Ik geef toe: dit was niet mijn beste moment.

In the heat of the moment heb ik er niet bij stilgestaan dat mijn dochter alles hoorde. Ze hing op dat moment voor de televisie en ik had er geen seconde over nagedacht dat ze ons gesprek meekreeg. Normaliter is ze geobsedeerd door tekenfilms en moet ik haar wel zes keer roepen als we gaan eten. Ik had dus nooit verwacht dat zij meekreeg waar haar oma en ik het over hadden.

Aangesproken op het kinderdagverblijf

Twee dagen later wilde ik mijn dochter ophalen van het kinderdagverblijf. Nietsvermoedend kwam ik het lokaal binnen, maar werd meteen door een medewerker apart genomen. Met de mededeling: ‘We hebben iets verontrustends gemerkt in het gedrag van uw dochter’, nam ik plaats op een kinderstoeltje.

De medewerker vertelde dat mijn dochter niet wilde lunchen. Eerlijk gezegd was ik niet verbaasd. Mijn dochter at wel vaker haar bord niet leeg door gebrek aan eetlust. Dit keer was er echter een andere reden voor het skippen van de lunch. ‘Ik mag niet meer snoepen, want ik ben te dik. Mama krijgt de broek niet meer dicht’, had ze die middag in het kinderdagverblijf gezegd.

Natuurlijk voelde ik me ontzettend slecht. Ik had geen idee dat mijn dochter dit mee had gekregen en had in mijn emotie nooit zulke woorden mogen gebruiken. Uit schuldgevoel barstte ik in huilen uit. De medewerker had natuurlijk helemaal gelijk. Ik ben meteen met mijn dochter naar de stad gegaan en heb nieuwe kleding gekocht. Ook heb ik mijn dochter duidelijk gemaakt dat er helemaal niets mis is met haar gewicht. Ze groeit nu eenmaal, maar dat betekent niet dat ze ‘dik’ is en niet meer mag snoepen. Ik heb in ieder geval mijn lesje wel geleerd.”

Vermijd jij conflicten met je kinderen? Deze tips kunnen helpen