Laurien Bleeker Columns 6 nov 2022, 11:00

Leestijd: 3 minuten

Laurien: ‘Mijn zoon wil een Elsa-vlecht en een diadeem in zijn haar’

Met drie kinderen is er altijd wel iets wat redacteur Laurien bezighoudt. Vorige week kwam ze erachter dat haar oudste voor het eerst hoofdluis had. Ze kreeg er spontaan fantoomjeuk van. Deze week vertelt ze over haar zoontje. “Een driejarig jochie met lang rood krullend haar en een zacht gezichtje met bolle wangen. Standaard wordt hij meisje genoemd door de grote buitenwereld.”

“Mijn oudste van bijna zeven heeft ook halflang rossig haar met een lichte krul. En ook hij heeft een fijn gezichtje, maar een stoer uiterlijk. Zijn kleding kiest hij heel zorgvuldig, want bepaalde prints kunnen mensen nog wel eens laten denken dat hij een meisje is, zo zegt hij. En dat vindt hij absoluut niet leuk. Ik vind het best een ding dat hij zich daar op deze leeftijd al zo bewust van is. Vooral omdat wij nooit in ‘roze is voor meisjes’ en ‘blauw is voor jongens’ denken. Anyway, ondanks zijn tot in precisie uitgekozen kledingstijl, wordt hij door de grote buitenwereld standaard aangesproken met ‘ze’. Tot zijn grote irritatie, dat wel.

Een Elsa-vlecht voor mijn driejarige jongetje

Zijn jongere broertje van drie jaar heeft nog van die lekkere bolle wangen. En babyspek op zijn lijfje. Het is echt een bulletje, maar dan wel met lang rood krullend haar. Een prachtige bos waar de schaar niet ingezet mag worden (nee, ook door hem niet). Je kan je voorstellen dat ook hij altijd met ‘dat meisje’ en ‘ze’ wordt aangesproken.

In tegenstelling tot zijn broer heeft hij dit totaal niet door. Sterker nog, die scheiding tussen wat door de maatschappij wordt opgelegd als ‘dat is voor een meisje’ en ‘dit is voor jongens’, die blendt hij lekker. Zo is hij een enorme fan van Frozen. De hele film had hij nog nooit gezien, maar het is een hype in zijn klas op ‘schooltje’, het kinderdagverblijf. Dus thuis moest ‘de Elsa-film’ op repeat en zijn haar wilde hij in een ‘Elsa-vlecht’. Toen ik vroeg of hij dan niet Anna is met zijn rode haren zei hij: “Nee, want Anna heeft twee Elsa-vlechten en Elsa heeft er een. En ik wil een Elsa-vlecht, dus ik ben Elsa”. Even error in mijn hoofd, maar oké, Elsa dus.

Ook een diadeem

Nu wordt het verwarrend voor de buitenwereld, want waar ik voorheen nog kon zeggen dat ‘zij’ een hij is met lang haar, wat de meesten nog enigszins konden begrijpen, kijken ze nu met grote ogen naar zijn vlecht. “Maar hij heeft een vlecht.” Ja, hij heeft een vlecht… Een awkward silence volgt en meestal brabbelt diegene dan iets over dat dat tegenwoordig natuurlijk allemaal kan, want genderneutraal enzovoorts.

Nu wordt het nog leuker, want ik kocht laatst een prachtige lila gevlochten diadeem voor mijn dochtertje van 1,5. Haar blonde haartjes worden langer en zitten in haar ogen. Dit leek me een mooie oplossing en ze is gek op haarbandjes. Het ding kwam binnen. De driejarige zag ‘m en zei met grote stralende ogen: “Heb je die voor mij gekocht mama?!” Ik stamelde dat hij eigenlijk voor zijn zusje was, maar daar had de peuter geen boodschap aan. De diadeem ging in zijn haar en die ging er niet meer uit.

Jij hebt toch kort haar en je bent geen jommen

De volgende dag op schooltje met zijn Elsa-vlecht en diadeem kreeg hij vele complimenten van zijn juffies. Die hebben hun grote harten helemaal open staan en kijken nergens meer van op. Dit in tegenstelling tot de mevrouw van de supermarkt die hem weer eens meisje noemde. Ik zei dat ‘zij’ nog steeds een hij is. “Maar hij heeft een haarband.” Ja. Hij heeft een haarband, zei ik dit keer hoorbaar zuchtend. ‘Ik ben hier te oud voor’, zei ze. Dat lange haar vind ik niets voor jongens. Een kort koppie is toch veel stoerder en past veel beter bij een jongen. Waarop mijn oudste, die ook mee was, haar op luide toon mededeelde: “Maar jij bent toch ook geen jommen en je hebt wel kort haar…”

Trots liep ik de winkel uit. Deze jongens redden het wel in de roze-blauwe wereld.”

Driftbuien en peuterpuberteit? 10 redenen waarom driejarigen juist fantastisch zijn