Vera Guldemeester Persoonlijk 23 feb 2025, 09:05

Leestijd: 3 minuten

Joline (39): ‘Mijn vriend wil onze latrelatie niet opgeven nu ik zwanger ben’

Joline en haar vriend hebben al jaren een latrelatie. Nu ze zwanger is wil Joline graag samen gaan wonen, maar haar vriend is het daar helemaal niet mee eens. “Hij wil er voor de baby zijn, maar niet op een manier die zijn vrijheid beperkt.”

“Drie jaar lang werkte onze relatie perfect. Faisel en ik zagen elkaar een paar dagen per week, maar hadden ook onze eigen ruimte. Geen gedoe over wie de was doet, geen irritaties over kleine dingen in het huishouden. We genoten van onze tijd samen, maar ook van de rust alleen.

Niet gepland

Tot ik erachter kwam dat ik zwanger ben. Het was niet gepland, maar wel hartstikke welkom. Ik was er dan ook al snel van overtuigd: wij zouden hier samen voor gaan. Ik stelde me voor hoe we een gezin zouden worden, samen onder één dak, een echt thuis creëren voor ons kindje. Maar Faisel ziet dat anders.

Wil latrelatie niet opgeven 

Hij vindt dat onze latrelatie prima werkt en snapt niet waarom dat nu ineens zou moeten veranderen. ‘Waarom zouden we iets opgeven wat zo goed werkt?’ vroeg hij, toen ik voorzichtig begon over samenwonen. Hij wil er voor de baby zijn, maar niet op een manier die zijn vrijheid beperkt. Hij stelt voor dat we gewoon doorgaan zoals we nu doen: een paar dagen bij elkaar, en de rest van de tijd apart. ‘Dat is toch juist goed voor ons? Zo blijven we ook gelukkige ouders’, zei hij daarop. 

Logisch om samen te gaan wonen 

Ik schrok daarvan. Voor mij voelt het logisch om samen te gaan wonen als je een kind krijgt. Hoe gaan we dit anders doen? Hoe verdeel je de nachten, de zorg, het ouderschap, als je niet eens in hetzelfde huis woont? Ik had verwacht dat hij, net als ik, automatisch die volgende stap zou willen zetten. Maar nu twijfel ik of we echt hetzelfde willen.

Veel zorgen maken 

Ik merk dat ik me steeds vaker zorgen maak. Kan ik dit alleen aan, als hij niet bereid is zijn leven te veranderen? Hoe gaat dit werken als de baby er straks is? Zal ik straks elke nacht alleen wakker liggen terwijl hij in zijn eigen huis doorslaapt? Zal hij zich echt betrokken voelen als hij niet dagelijks met ons samenleeft?

Verschillend denken over toekomst 

Ik hou van Faisel, dat staat vast. Maar ik vraag me steeds vaker af of liefde genoeg is als je zo verschillend denkt over de toekomst. Wat als ik straks de enige ben die écht het leven aanpast? Hopelijk maak ik me nu druk om niets en zijn het de hormonen die me gek maken, maar ik hou mijn hart vast. Nog een paar maanden en dan gaan we zien of het écht zo rooskleurig is als Faisel het voor zich ziet.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

Lisa en haar vriend hebben een lat-relatie en een kind: ‘Ik wil terug kunnen naar mijn eigen plekje’