Japke Janneke Sybesma Columns 10 jan 2023, 12:36

Leestijd: 3 minuten

‘Ik zie weinig redenen om de opa en oma service niet te gebruiken’

“Vragen we jouw ouders? Of die van mij?” Het is de vraag die wij elkaar stellen wanneer we oppas nodig hebben. De laatste tijd maken we steeds vaker gebruik van de opa en oma-service. En eerlijk gezegd heb ik er steeds minder moeite mee.

In het begin vond ik het lastig. Toen Len jonger was, voelde ik me soms schuldig, een slechte moeder, maar had ik ook het gevoel dat ik mensen ‘opzadelde’ met ons kind.

Opa en oma-service

Allerlei onzekere gevoelens en gedachten kwamen bij me omhoog. Bracht ik Len echt weg om zelf iets leuks te gaan doen? Natuurlijk wist ik wel dat het ook belangrijk was om tijd voor mezelf te maken. Daarnaast wist ik ook dat mijn ouders met heel veel liefde voor hem wilde zorgen. Het was immers hun kleinzoon en daarnaast wonen ze op twee uur rijden van ons. Ze zien hem dus niet wekelijks. Ook de ouders van Kai wonen op anderhalf uur rijden en moeten Len vaak missen. Ze vinden het dus alleen maar ontzettend leuk om wat meer tijd met hem door te brengen en samen een band op te bouwen.

Nu Len ruim een jaar oud is, vind ik het gemakkelijker worden. De tijd van melkvoedingen, flesjes, slaapjes en hapjes is voorbij. Len doet een lange middagdut en eet verder wat de pot schaft. Hij lust alles dus je hoeft eigenlijk weinig rekening met hem te houden. Waar ik me in het begin bezwaard voelde om hem weg te brengen, is dat gevoel nu anders. Ik heb niet langer het gevoel dat ik mensen opzadel met Len. Het is minder een last, maar vooral een plezier. Ook zie ik dat Len het ontzettend naar z’n zin heeft bij iedereen. Hij voelt zich snel op zijn gemak en slaapt eigenlijk overal heel goed. Ik zie weinig redenen in ieder geval om de opa en oma-service niet te gebruiken.

Win, win, win

Inmiddels hebben Kai en ik Len al vaker weggebracht voor een logeerweekend. Dit doen we meestal onder het motto: het is leuk voor opa en oma, het is leuk voor Len, maar ook leuk voor ons. Win, win, win dus. Door het op zo’n manier te bekijken, voel ik me niet langer schuldig. Ik voel me geen slechte moeder. Het is immers ook belangrijk om tijd voor mezelf te maken, zodat ik weer een betere moeder kan zijn voor Len.

Quality time

Ook als stel is het heerlijk om wat tijd samen te hebben. Even geen papa of mama zijn, even geen ouders zijn, maar gewoon weer vriend en vriendin. Zoals vroeger, maar toch anders. Want ook als we een nachtje weg zijn samen, zonder kind, gaat het geregeld over hem. We krijgen natuurlijk foto’s en filmpjes door van een vrolijke Len en een blije opa of oma, maar ook zelf snijden we vaak het gespreksonderwerp aan. Zo’n weekend is dan vaak lang genoeg. Hoe lekker het ook is om hem even weg te brengen, zoveel fijner is het vervolgens om hem, na een of twee nachtjes, weer op te kunnen halen.”

Japke Janneke

Columnist Japke Janneke (31) is dol op hardlopen en wielrennen én is moeder van zoontje Len (1). Samen met haar vriend Kai woont ze in Haarlem. Ze is freelance redacteur bij Famme en schrijft om de week een eerlijke column over alles waar ze tegenaan loopt in het moederschap.

‘Tijdens de jaarwisseling word ik altijd een beetje weemoedig’