‘Tijdens de jaarwisseling word ik altijd een beetje weemoedig’
”Er is weer bijna een jaar voorbij als moeder. Mijn eerste gehele jaar als moeder. Tijdens de jaarwisseling word ik altijd een beetje weemoedig. Ik vind het heerlijk om terug te blikken. Hoe was het jaar? Wat hebben we allemaal beleefd? Wat waren mijn hoogte-, maar ook dieptepunten?
En natuurlijk wil ik ook weer vooruitkijken. Wat staat ons dit jaar te wachten: als ouders, maar ook op werk en sociaal vlak?
De magische jaarwisseling
Als moeder gaan de meeste hoogtepunten dan ook vooral over Len. Zijn eerste verjaardag vieren, de eerste keer met de hele familie op wintersport, onze lange zomer in Italië, zijn eerste gebrabbel, hapjes en stapjes. Allemaal prachtige momenten van het afgelopen jaar.
Natuurlijk zijn er ook mindere momenten geweest. Gelukkig had dit weinig te maken met Len. Hij is niet ziek geweest, heeft geen gekke dingen gehad en we hebben ons over hem geen zorgen hoeven maken. Als moeder zelf heb ik wel struggles gehad. Onzekerheden gekend, moeite met de verwerking van mijn kraambed psychose en het herstel van mijn lichaam. Allemaal minder fijne dingen van het afgelopen jaar.
En dan op 31 januari komt die jaarwisseling. We gaan van 2022 door naar een nieuw, fris jaar. Een jaar vol met nieuwe, mooie momenten. Dat vind ik toch altijd een beetje magisch. Vroeger werd ik wakker gemaakt door mijn ouders vlak voor twaalf uur. Zo’n spannend en bijzonder moment.
Vroeg naar bed
Hoewel we vorig jaar de jaarwisseling heel gezellig met vrienden in een groot huis vierden (Len was toen nog maar zes weken oud), besluiten we dit jaar gezellig met z’n drieën te blijven. We vertrekken tussen kerst en oud & nieuw richting Italië om daar het nieuwe jaar in te luiden.
Nu is Len overigens veel te klein om ook maar iets te begrijpen van dit alles. We laten hem dus lekker slapen, zodat wij hopelijk gewoon een fijne en rustige avond kunnen hebben. Uiteraard poppen we rond twaalf een fles open om vervolgens binnen een halfuurtje op een oor te liggen. Ons wekkertje Len gaat immers gewoon weer over een paar uurtjes.
Japke Janneke
Columnist Japke Janneke (31) is dol op hardlopen en wielrennen én is moeder van zoontje Len (1). Samen met haar vriend Kai woont ze in Haarlem. Ze is freelance redacteur bij Famme en schrijft om de week een eerlijke column over alles waar ze tegenaan loopt in het moederschap.
‘De verwerking van de heftige kraamtijd met een postpartum-psychose kost tijd’