Sofie Obbens Persoonlijk 25 jun 2024, 11:03

Leestijd: 2 minuten

Iris koos voor abortus: ‘Met een dochter en zoon voelde ons gezin compleet’

“Toen Pieter* de uitslag van mijn zwangerschapstest zag, trok hij lijkbleek weg. “Wat nu?”,
vroeg hij wanhopig. Ik wist het antwoord niet, terwijl Pieter direct dacht aan abortus.

Paniek

Pieter riep al sinds de geboorte van onze tweede dat hij geen derde meer wilde. Ik was er
minder stellig over, met een broer en een zus kende ik de voordelen van een gezin met drie kinderen.
Maar toen die derde zich ondanks de pil toch aandiende, raakte ik in paniek.

Pieter was er direct van overtuigd dat we de zwangerschap moesten afbreken. Ook ik zag er
als een berg op tegen nog een zwangerschap en babytijd met een peuter en
een dreumes erbij. We zouden weer terug bij af zijn met slechte nachten en ons leven zou
nog meer in het teken staan van de kinderen. We zaten al middenin de tropenjaren en
hadden juist het gevoel dat we iets meer lucht kregen nu de jongste één jaar was geworden.
Binnenkort stond zelfs na jaren ons eerste etentje samen gepland.

Tegenstrijdig

Maar een abortus vond ik niet zo vanzelfsprekend. Er zijn vrouwen die hemel en aarde
bewegen om zwanger te worden. Het voelde tegenstrijdig om een kindje weg te laten halen
dat je een dak boven het hoofd en alle liefde van de wereld kan bieden. En wat als ik er spijt
van zou krijgen?

Met een speciale psycholoog nam ik de scenario’s van houden en niet houden door. Het
werd duidelijk dat een derde niet wenselijk was en dat het bij mij puur ging over het ethische
aspect van een abortus. Een gezond kindje laten weghalen doe je niet. De psycholoog
benadrukte mij dat 70 procent zeker zijn van je beslissing ook oké was. Ook dat de
vrucht nog maar zes weken oud was en slechts bestond uit cellen, hielp me in de
besluitvorming.

Spijt

De abortus zelf viel me zwaar. Met lood in mijn schoenen liep ik de behandelkamer in.
Maakte ik wel de goede keuze? Wat als ik er spijt van krijg? Maar de lieve verpleegsters
hielpen me er doorheen.

Nadat het gebeurd was, kwamen de tranen. Niet omdat ik er spijt van had, maar omdat alle
emoties van de afgelopen weken eruit kwamen. En hoewel ik de abortus altijd met me zal
meedragen, geloof ik dat ik de juiste beslissing heb gemaakt. Ik weet nu zeker dat ik geen
wens heb voor een derde en Pieter heeft zich laten steriliseren. We hebben onze les
geleerd.”

* Om privacy redenen zijn er gefingeerde namen gebruikt. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Sara (34): ‘Ik koos voor abortus en vertelde het niet aan de biologische vader’