veraguldemeester Persoonlijk 22 jul 2024, 11:40

Leestijd: 4 minuten

Irene (39) trok haar kinderwens in: ‘Toen we gingen proberen, voelde ik het niet meer’

Irene wilde niets liever dan moeder worden, tenminste dat dacht ze altijd. Op het moment dat ze het gingen proberen, merkte ze opeens weerstand. Uiteindelijk trok ze zelfs haar kinderwens in. “Het ergste was het vertellen aan mijn vriend. Hoe ging ik dat doen?”, vertelt ze aan Famme.

“Richard en ik waren een jaar samen toen we het voor het eerst onze kinderwens serieus bespraken. Eerder was het altijd ‘iets voor later’. Ik wist zeker dat ik kinderen wilde, in ieder geval eentje. Richard ook, ook hij was dol op kinderen. We waren inmiddels oom en tante van neefjes en nichtjes, dus daar zagen we al een beetje hoe het ging.

Afspraak maken

Na een serieus gesprek besloten we dat we niet te lang wilden wachten, deels vanwege mijn leeftijd. Ik was ‘al’ 38 jaar, dus dan weet je als vrouw niet meer hoe lang het lukt en of het überhaupt nog lukt. We besloten dat ik in die maand een afspraak zou maken bij de huisarts om mijn spiraaltje eruit te laten halen. Daarna zouden we gaan proberen om zwanger te worden. 

Spiraaltje eruit

Op de dag dat mijn spiraaltje eruit ging, voelde ik voor de eerste keer een beetje weerstand. Wilde ik dit wel echt? Wat als ik al snel zwanger zou zijn? Ik vond het doodeng. Ik zou met een zwangerschap al mijn vrijheid kwijtraken. Wilde ik dat? Toch liet ik het spiraaltje verwijderen. Daarna was er naar mijn idee geen weg meer terug. 

Proberen ging van start

Richard vond het geweldig dat het proberen eindelijk van start ging. Hij keek er erg naar uit en hij was dan ook erg positief. De eerste paar keren proberen vond ik het nog leuk, maar ik was ook erg opgelucht toen ik zag dat ik ongesteld werd. 

Voelde hele kinderwens niet meer

Na de tweede maand proberen had ik last van mijn borsten. Ze waren erg opgezwollen en ik merkte dat ik angstig werd. Was ik nu zwanger? Dat wilde ik eigenlijk helemaal niet. Ik merkte dat dit hele babygebeuren mij heel erg tegen ging staan. Richard niet, ik zag aan hem dat hij het erg vond toen ik weer ongesteld was geworden. Ik was alleen maar blij. Ik voelde namelijk de hele kinderwens niet meer. 

Vruchtbare dagen

Als Richard vroeg wanneer mijn vruchtbare dagen waren, dan zei ik dat die nog lang niet waren. Terwijl die dan bijvoorbeeld al waren geweest of op dat moment waren. Op die manier probeerde ik wat maanden te cheaten. Dat gaf mij net even wat lucht om na te denken over wat ik nou echt wilde. 

Ik trok kinderwens in

Ongeveer twee maanden daarna wist ik zeker dat ik geen kinderwens meer had. Het ergste was het vertellen aan mijn vriend. Hoe ging ik dat doen? Ik wist dat ik hem daarmee enorm zou kwetsen en ook dat onze relatie dan over zou gaan. Hij had altijd gezegd dat hij niet kon samenzijn met iemand die geen kinderen wilde. Toch vond ik dat ik eerlijk moest zijn. Ik gunde hem een leven met een kind, net zoals ik mijzelf een leven zonder kind gunde. Ik trok mijn kinderwens in, ik kon niet anders.

Verdriet

Op het moment dat ik het hem vertelde, barstte hij in tranen uit. Zijn toekomstbeeld viel in duigen, en dat was mijn schuld. Hij vertrok naar een vriend om daar te kunnen nadenken. Na een week, en diverse berichtjes heen en weer, kwam hij zijn spullen halen. Hij wilde niet bij iemand zijn die niet hetzelfde wilde in het leven als hij. Hoe zwaar het ook was, ik wist dat het zo het beste was.

Nieuwe vriendin zwanger

Laatst hoorde ik van een gemeenschappelijke vriendin dat hij en zijn nieuwe vriendin, waarmee hij ongeveer zes maanden samen is, een baby verwachten. Ik heb hem via mijn vriendin veel geluk gewenst en ik hoop van harte dat alles goed zal gaan.”

Wat kun je doen als je nog geen kinderwens hebt, maar je partner wel kinderen wil?