Sofie Obbens Persoonlijk 17 aug 2024, 09:03

Leestijd: 4 minuten

Eefje (35): ‘Ik heb spijt dat ik tijdens zijn driftbui tegen mijn peuter geschreeuwd heb’

“Volgens anderen ben ik een erg zachtaardige moeder en heb ik engelengeduld. Toch was die bewuste nacht de maat vol. Na de zoveelste nachtelijke driftbui van mijn zoon, verloor ik mijn geduld. Ik heb hem op bed gegooid en tegen hem geschreeuwd.

Druk

Mijn peuter is een druk kind. Hij kan niet stil zitten, rent vaak de andere kant op en als hij enthousiast is, is hij door het dolle heen. Van nature ben ik ook een druk persoon, maar ik heb door schade en schande geleerd om tot tien te tellen.

Verademing

Toen mijn peuter drie jaar was, verhuisden wij van een appartement op drie hoog naar een wat ruimer huis met een tuintje. Dat was een verademing voor het hele gezin. Mijn zoon kon rennen door het huis en ravotten in de tuin. Hij kon veel beter zijn energie kwijt dan in het vorige huis.

Onze zoon was bijna uit zijn ledikant gegroeid en kreeg daarom een peuterbed. Een geheel nieuwe start. We hadden hem goed voorbereid op de verandering. We kondigden aan dat hij in het nieuwe huis een ‘grote jongensbed’ zou krijgen en hij keek daar erg naar uit. Zijn buurjongetje had ook een groot bed en dat wilde hij ook, dan hoorde hij er voor zijn gevoel bij.

Bed uit

Door de overgang hadden we al snel de poppen aan het dansen. Onze peuter stapte ‘s nachts regelmatig uit zijn bed. Daar hadden wij ons natuurlijk wel op voorbereid en dat begrepen wij ook. Hij wilde bij ons in bed, maar wij wilden daar niet beginnen. Wij legden hem dan uit dat hij in zijn eigen bedje hoorde te slapen en legden hem weer liefdevol terug.

Driftbuien

Mijn zoontje pikte dat niet en bleef nachtenlang structureel een aantal keren per nacht zijn bed uit komen. Ik bleef geduldig herhalen dat hij lekker in zijn eigen bedje mocht liggen, maar de spanningen bij hem liepen op. Hij kreeg driftbuien in de nacht en die duurden soms wel anderhalf uur. Zowel hij als mijn man en ik raakten compleet gestresst en oververmoeid. Ons geduld begon op te raken.

Hardhandig

Tijdens de zoveelste nachtelijke driftbui, heb ik hem opgepakt en hardhandig op ons bed gegooid. Ik schreeuwde keihard tegen hem dat hij moest ophouden. Hij begon nog harder te huilen en ik had direct spijt. Ik zag de hulpeloosheid in zijn ogen. Ik voelde me een slechte moeder en heb hem meteen opgetild en liefdevol getroost.

Mini-trauma

Hoewel het moederschap niet over rozen gaat en het begrijpelijk is dat je soms je geduld verliest, voel ik me nog steeds schuldig over dit incident. Soms ben ik bang dat hij hier een soort mini-trauma aan over heeft gehouden. Maar vriendinnen zeggen dat je dat niet zomaar krijgt en dat je ook weer een hoop kan herstellen.

Tot tien tellen

Grenzen aangeven is belangrijk, maar hardhandigheid en schreeuwen werkt averechts. Dat heb ik inmiddels aan den lijve ondervonden. Dit voorval heeft me nog beter geleerd om tot tien te tellen.”

Er zijn manieren om een driftbui te voorspellen, lees hier hoe je volgens een statisticus de driftbui van je peuter kan voorspellen.

Dit moet je niet zeggen tegen ouders van kinderen met driftbuien