Laurien Bleeker Persoonlijk 3 apr 2022, 10:51

Leestijd: 4 minuten

Eline kreeg te horen: ‘Het hoofdje van jullie baby is veel te klein voor deze termijn’

Wanneer je zwanger raakt, of dit nu van je eerste of vijfde is, blijft elke echo weer spannend. Vooral de uitgebreide 20-weken echo kan zenuwslopend zijn. Eline (38) kreeg een goede uitkomst, tot ze gebeld werd door haar verloskundige met minder goed nieuws: “Het hoofdje van je baby is erg klein. Eigenlijk is het veel te klein voor deze termijn.”

Eline: “Een paar maanden na mijn missed abortion was ik weer zwanger. Ik durfde niet heel blij te zijn toen ik een positieve test in mijn handen had. Want wat als het weer mis ging? Ik belde de verloskundige en mocht gelukkig al na zes weken zwangerschap een echo laten maken. Ik probeerde niet te veel te denken aan De Datum en vond gelukkig afleiding in mijn twee oudere kinderen en mijn werk.

Toen de dag van de echo was aangebroken, gingen mijn man en ik samen naar de verloskundige. Er was een andere echoscopiste aanwezig, een invaller. Het maakte me niet uit, als ik maar een hartje kon zien kloppen. Wat ik gek vond was dat de echoscopiste een uitwendige echo maakte, dit is niet gebruikelijk bij 6 weken zwangerschap. Gelukkig zagen we wel een kloppend hartje. Ze liet nog wel vallen dat het kleintje in mijn buik erg klein was voor deze termijn, dus dat het misschien nog fout zou gaan. Met die woorden gingen we naar huis.

De paniek brak uit. Een te klein hoofdje?

Natuurlijk zat ik enorm in de zenuwen voor de volgende echo, de termijnecho. Die werd gedaan door onze vertrouwde echoscopiste en ik vertelde haar over de eerste echo. Ook zij vond het raar hoe dat gegaan was, dus ze pakte snel het echo-apparaat om naar onze baby te kijken. We zagen al snel een kloppend hartje en ons kleintje was lekker gegroeid. Prima voor deze termijn! Niks aan de hand dus, waren we voor niets zo ongerust geweest.

Weer een paar weken later vond de 20-weken echo plaats. Ieder minder zenuwachtig ging ik hierheen. Inmiddels waren we verhuisd naar een andere stad, dus zagen we weer een andere echoscopiste. Na drie kwartier keurde ze ons meisje (!) goed en stonden we weer buiten. Wat waren we blij! Helaas duurde dat misschien een uurtje, want toen hing de verloskundige aan de lijn. Ze zei dat ze de resultaten van de echo had gezien en dat het hoofdje van onze baby wel heel klein was. Te klein. Of eigenlijk, veel te klein voor deze termijn. Weg was de roze wolk en de paniek brak uit. We moesten de volgende dag al in het ziekenhuis zijn voor een GUO (geavanceerd ultrageluid onderzoek).

Ik pakte Google erbij en zocht uit wat het onderzoek inhield en wat het kon betekenen als ons meisje een te klein hoofd zou hebben. Ik kan je vertellen: dat kan je beter niet doen. Huilend ging ik naar bed. Met lood in onze schoenen reden we de volgende dag naar de afspraak in het ziekenhuis. Eerst werd ons allemaal vragen gesteld en daarna mocht ik gaan liggen in die kille kamer. Ik kon niets meer zeggen van de zenuwen en staarde naar het beeld. De gynaecoloog was heel lief en vertelde alles wat ze zag. Geen afwijkingen. Toen kwam ze bij het hoofdje dat ze een paar keer moest meten voor een goede gemiddelde meting. Een millimeter ernaast zitten kan al ‘een veel te klein hoofdje’ opleveren. Het hoge woord kwam eruit: haar hoofdje is klein, maar ‘gewoon’ binnen de lijntjes. Niets om ons zorgen om te maken.

Een fijn meisje met een klein hoofdje

Dat was een enorme opluchting zeg. Wel wilde ze ons graag nog een keer zien, om nog eens te kijken. Ook die echo was helemaal goed. Wel bleef ons meisje een klein hoofd houden, maar we maakten ons geen zorgen meer. Beide hebben we een kleiner hoofd. Zo draag ik de kleinste hoedenmaat en mijn man moet zijn pet altijd strakker zetten.

Ons meisje is nu een jaar oud en ze is geweldig. Altijd vrolijk, heel fijntjes en klein (maar zelf ben ik ook niet veel groter dan 1,5 meter) én ze heeft een prachtig fijn hoofdje. Bij het consultatiebureau houden ze haar groei goed in de gaten en er is helemaal niets waar we ons zorgen om hoeven maken. Zoals de kinderarts daar zei: “Het is een mooi fijn meisje.”

Alle ins en outs over de 13-wekenecho