Emma: ‘Ik heb voor een hoge functie verzwegen dat ik kinderen heb’
Voor sommige mensen is het maken van carrière erg belangrijk in het leven. Zo ook voor Emma. “Ik laat me door niets of niemand tegenhouden. Ik ben er niet trots op dat ik tegen de managers heb gelogen, maar ik kon niet anders.”
“Ze vroegen direct of ik kinderen had of kinderen zou willen…”
Carrière maken
“Toen ik nog maar zestien jaar oud was, wist ik al dat ik carrière wilde maken. Ik haalde toen ik achttien jaar oud was mijn vwo-diploma en begon aan mijn studie Rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Leiden. Deze studie was gemakkelijk te doen voor mij. Na mijn bachelor deed ik nog twee master-studies, waaronder fiscaal recht. Toen ik mijn studie succesvol had afgerond, besloot ik om een jaar te gaan reizen. Ik werkte in Australië een paar maanden als nanny van een Nederlands gezin en ik stond in Bali achter de bar.”
“Na een jaar reizen kon ik niet wachten om écht aan de slag te gaan en mijn carrière te starten. Ik was 25 jaar oud toen ik als junior fiscalist binnen een bedrijf bij mij in de buurt kon beginnen. Ik kreeg goede begeleiding van de senior met hoge functie en ik werd steeds enthousiaster om binnen dit vakgebied te groeien. Het was fijn dat voor mij duidelijk werd dat ik écht de goede studie en richting had gekozen.”
Nieuw bedrijf
Na ongeveer drie jaar bij dit bedrijf gewerkt te hebben, besloot Emma om een switch te maken naar een ander bedrijf: “Hoewel ik graag nog wat jaartjes had willen blijven, wist ik dat ik verder moest solliciteren. Niet alleen voor een hogere functie, maar ook voor een hoger salaris. Ik kreeg na vier sollicitatiegesprekken een baan aangeboden in Amsterdam. Ik kon via de vader van een vriendin van mij een appartementje huren, waardoor ik maar een kwartier reistijd per dag had.”
“De stad bracht me niet alleen nieuw werk, maar ook een nieuwe liefde; Job. Na een relatie van twee jaar raakte ik in verwachting van een tweeling. Job en ik konden niet wachten om ouders te worden. Gelukkig waren ook mijn collega’s heel blij voor me. Mijn manager gaf me alle ruimte om verlof op te nemen en tijdelijk kortere dagen te werken. Zijn vrouw was ook zwanger van een tweeling en hij zag hoe zwaar zij het had.”
Weer aan het werk
Toen het zwangerschapsverlof van Emma erop zat kon ze niet wachten om weer te gaan werken. “Wat had ik het gemist om gewoon weer ‘Emma’ te zijn. Ik hou zielsveel van mijn kinderen, maar m’n werk en carrière is ontzettend belangrijk voor mij. Voordat ik zwanger werd hadden Job en ik al besloten dat hij minder zou gaan werken. Ik bleef 40 uur werken en hij ging van 40 uur naar 24 uur. De kinderen gingen de overige dagen naar de opvang.”
Nieuwe aanbieding bij internationaal bedrijf
“Via LinkedIn werd ik, toen de kinderen 2 jaar oud waren, benaderd door een recruiter van een internationaal bedrijf in Amsterdam. Hij vroeg of ik interesse had in een senior functie. Dat bedrijf stond hoog op mijn lijstje, dus ik was direct enthousiast en besloot hoe dan ook op gesprek te gaan. Tijdens het eerste gesprek overvielen ze me direct met de vraag: ‘Heb je kinderen of wil je kinderen?’ Ik reageerde een beetje verward. De manager zei daarop: ‘Ja, je bent een vrouw die op de leeftijd is dat er een kinderwens kan komen. Wij willen de afdeling laten groeien en niet met iemand in zee gaan die om de haverklap afwezig is omdat er iets met het thuisfront is of al snel met zwangerschapsverlof gaat’. Ik was helemaal in de war…”
“Ik wilde dolgraag een ronde verder komen, dus ik floepte er snel uit dat ik geen kinderen had en in de toekomst ook geen kinderen wilde. Toen ik thuiskwam vertelde ik direct aan Job wat ik had meegemaakt. Gelukkig zei hij direct dat hij mij en mijn carrière altijd zou steunen en dat hij er altijd voor de kinderen zou zijn. Na een maand met daarin nog drie vervolggesprekken, hoorde ik het goede nieuws: ik was uitgekozen als nieuwe senior fiscalist.”
Een jaar verder als senior fiscalist
Emma werkt nu alweer een jaar in het internationale bedrijf. “Ik vind het heel bijzonder dat ze mij uit hebben gekozen voor deze hoge functie. Er werken namelijk overwegend mannen. De vrouwen die er werken hebben een lagere functie dan ik. Ondanks dat ik heb moeten liegen om deze baan te krijgen, heb ik daar geen spijt van want ik zit erg op mijn plek. Het werk is uitdagend en ik vind het leuk om als vrouw op te moeten boksen tegen mijn mannelijke collega’s. Ik ben dan ook niet van plan om het te vertellen, tenzij ik een situatie terecht kom dat het écht niet anders kan. Ik ben ontzettend blij dat Job zo’n geweldige man is die altijd voor mij en de kinderen klaarstaat, anders kan ik deze baan nooit volhouden. En nu maar hopen dat ik mijn collega’s nooit tegen ga komen wanneer ik met de kinderen in de speeltuin sta…”
Waarom ‘je passie volgen’ niet altijd het beste advies is op het gebied van carrière