Wilma Groothuis Persoonlijk 18 okt 2022, 14:51

Leestijd: 5 minuten

Hoe ben jij zwanger? ‘Ik liep een zonnesteek op die overging naar een hitteberoerte’

Iedere zwangerschap en iedere zwangere vrouw is anders. De één heeft gekke cravings, de ander is drie maanden misselijk en de derde wil alleen maar schoonmaken. In de rubriek Hoe ben jij zwanger? leggen wij zwangere vrouwen een aantal keuzes voor om zo meer te weten te komen over hun zwangerschap. Deze week Martine, die achttien weken zwanger is.

Lang op moeten wachten of snel gelukt?

“We hadden onze wens voor een tweede kindje nog maar net naar elkaar uitgesproken, toen ik al met een positieve zwangerschapstest in mijn handen stond. We hebben dit wel even moeten laten bezinken, maar waren vooral erg dankbaar en blij, omdat we ook goed beseften dat dit niet vanzelfsprekend is.”

Had je het snel door of pas later tijdens je zwangerschap?

“Ik heb een erg regelmatige cyclus en ik voel wanneer ik mijn eisprong heb. Toch schoof ik mijn pijnlijke borsten eerst nog af op spierpijn van het sporten. Een vriendin wees mij erop dat ik maar even een test moest doen, want spierpijn rond je borsten, een dikke week na het sporten, was wel een beetje verdacht.”

Stralend zwanger of ziek op bed?

“Het eerste trimester was een drama. We waren op vakantie in Kroatië toen ik enorm misselijk werd. Ik at en dronk steeds minder en sliep steeds meer. Hier kwam de hitte ook nog eens overheen, waardoor ik een zonnesteek opliep die overging naar een hitteberoerte. Na anderhalve week overgeven en heel veel slapen, ben ik uiteindelijk in het ziekenhuis beland en heb ik drie dagen aan het infuus gelegen.

De misselijkheid is er nog steeds, maar gelukkig nu alleen nog op de achtergrond. Tenzij ik erg moe ben, dan merk ik dat de misselijkheid weer erger wordt.”

Zoet of zout?

“Meestal zout. Ik vind een eitje met zout, mozzarella met komkommer en snoeptomaatjes heerlijk! We zijn bij mijn eerste zwangerschap weleens vlak voor sluitingstijd nog de supermarkt in gerend om mozzarella te halen.”

Cursus volgen of op internet zoeken?

“Zoeken op internet. Ik doe graag mijn eigen research, maar door mijn ervaring van de zwangerschap en bevalling van onze dochter, weet ik ook beter wat ik wel en niet wil en ook welke bronnen mij goed onderbouwde informatie én een boost aan zelfvertrouwen geven.”

Emotioneel of chagrijnig?

“Ik denk helaas chagrijnig, vraag maar aan mijn vriend haha”

Nesteldrang of alles op het laatste moment?

“Alles op het laatste moment. Zeker als ik het vergelijk met de zwangerschap van onze eerste. Toen ging ik na de twaalf weken echo gelijk helemaal los, terwijl ik nu zoiets heb van: go with the flow. We hebben tijd genoeg.”

Geslacht van tevoren weten of pas bij geboorte?

“Bij de zwangerschap van Ylse wilden we allebei het geslacht zo snel mogelijk weten. Deze keer heb ik daar niet zo’n haast bij. Het leek mij wel leuk om het bij de geboorte te zien, alleen hier was mijn vriend het alleen niet helemaal mee eens. We hebben nu een compromis gesloten. Het geslacht ontdekken we na de twintig weken echo. Dat is mooi op de helft.

De dochter van mijn vriend, zij is twaalf jaar, gaat mee naar de echo en krijgt het geslacht op een briefje mee. Diezelfde dag onthult zij het geslacht aan ons met een confettikanon.”

Naam vroeg of laat gekozen?

“We hebben nog geen naam. We kijken er ook naar hoe de naam bij die van onze dochter Ylse en bij de naam van de dochter van mijn vriend, Fay, past. Daardoor zijn we nog kieskeuriger. Gelukkig hebben we nog wel even de tijd.”

Thuis bevallen of in het ziekenhuis?

“Het liefst zou ik thuis willen bevallen, net als bij mijn eerste bevalling, maar vanwege de antidepressiva die ik slik, wordt bevallen in het ziekenhuis aangeraden. Ik slik nu een jaar antidepressiva vanwege een depressie. De eerste weken na de bevalling van onze eerste dochter zat ik heerlijk op een roze wolk. Niet alleen omdat ik intens gelukkig was met ons kindje, maar ook omdat er voor mij werd gezorgd. Ik was bijna nooit alleen, iedereen toonde interesse en wilde met alle liefde iets voor mij doen. Toen ik weer aan het werk ging, viel veel hiervan ineens weg. Niet omdat het niemand meer interesseerde, maar omdat er dan toch wel een beetje wordt verwacht dat je het zelf kan.

Zo verdween ik langzaam weer in het gat waar ik voor de zwangerschap ook, onbewust en ongemerkt, in zat. De zenuwen kwamen terug, ik kwam minder buiten, voelde me somber en moe. Ik greep elke kans aan om op bed te liggen of te slapen. Ik wuifde het weg, want elke moeder is immers moe, elke moeder voelt zich soms alleen en elke moeder huilt toch snel om veel? Tot mijn partner en ik in relatietherapie gingen. Mede doordat mijn partner mij zo goed kent, mij zo weet te doortasten en mij in betere tijden heeft leren kennen, weten we nu dat ik niet alleen maar gewoon moe was. Er was meer aan de hand: ik had een depressie.

Ik ben inmiddels doorgestuurd naar de pop-poli in het ziekenhuis en ik hoop dat ik kan afbouwen met de medicatie, zodat ik alsnog veilig thuis kan bevallen. Ik slik nu een jaar antidepressiva en ook als ik nu niet zwanger was, wilde ik hier in deze periode mee afbouwen. De zwangerschap is een extra motivatie.”

Hoe ben jij zwanger? ‘Ik vlieg continu alle kanten op met mijn emoties’