Wilma Groothuis Hoe ben jij zwanger? 10 sep 2023, 12:04

Leestijd: 6 minuten

Hoe ben jij zwanger: ‘Deze zwangerschap is vanaf het eerste moment emotioneel geweest’

Iedere zwangerschap en iedere zwangere vrouw is anders. De één heeft gekke cravings, de ander is drie maanden misselijk en de derde wil alleen maar schoonmaken. In de rubriek Hoe ben jij zwanger? leggen wij zwangere vrouwen een aantal keuzes voor om zo meer te weten te komen over hun zwangerschap.

Deze week Joyce (29), die 37 weken zwanger is.

Naam: Joyce
Leeftijd: 29
Hoeveel weken zwanger: 37
Samen met: Arno
Hoeveelste kind: Tweede
Beroep: Juf

Lang op moeten wachten of snel gelukt?

“Iedere maand is teveel en het wachten duurt lang als de wens heel groot is, maar uiteindelijk hebben we best even geduld moeten hebben. We hebben een stressvol jaar gehad rondom de verkoop van onze woning, dat verliep niet helemaal vlekkeloos. Ik bleek zwanger te zijn toen onze spullen net verhuisd waren naar onze nieuwe woning. Letterlijk een nieuwe start dus.”

Had je het snel door of pas later tijdens je zwangerschap?

“Een week na mijn eisprong moest ik met mijn zoontje naar het ziekenhuis om een heupfoto van hem te laten maken. De medewerker die de foto maakte vroeg mij of ik zwanger was en nog voor de vraag helemaal doordrong, had ik al antwoord gegeven met ‘ja’. Theoretisch gezien kon ik nog niet eens zwanger zijn, ik voelde ook nog helemaal niets, maar toch heeft mijn onderbewustzijn zo gereageerd.

Drie dagen na de heupfoto deed ik een zwangerschapstest, waar een heel licht lijntje verscheen. Ik voelde eigenlijk alleen maar ongeloof. Het tweede streepje was zo licht dat ik mezelf in bescherming nam en zei: ‘Eerst moet het een knaltest worden’. Ik heb in totaal wel twintig testen gedaan en toen ik eindelijk een knaltest in handen had, voelde het nog steeds onwerkelijk.”

Stralend zwanger of ziek op bed?

“Net als bij mijn eerste zwangerschap werd ik na ruim 5 weken steeds zieker. Ik moest mezelf al vrij snel ziekmelden en combineerde Emesafene met acupunctuur tegen de misselijkheid en het overgeven. In mijn eerste zwangerschap heb ik vooral veel overgegeven, in deze zwangerschap was de misselijkheid echt zeer heftig. Ik heb me tot een week of 20 wel belabberd gevoeld. Wat een verademing was het toen de misselijkheid eindelijk weg was! Ook mijn huid heeft het zwaar te verduren, al vroeg in de zwangerschap kreeg ik last van een onrustige huid en dat is nu nog steeds zo.”

Zoet of hartig?

“De eerste 20 weken heb ik geleefd op tosti’s en ananas. Nu is chocolade toch weer favoriet, maar daar moet ik wel heel erg mee oppassen, want helaas heb ik zwangerschapsdiabetes gekregen.
Ik heb, in tegenstelling tot mijn eerste zwangerschap, waar de netten mandarijnen niet aan te slepen waren, geen echte cravings in het laatste trimester.”

Emotioneel of chagrijnig?

“Als ik mijn man mag geloven dan ben ik beide. De zwangerschap is absoluut niet onbevangen. Ons eerste kindje, Sef, bleek herseninfarcten te hebben opgelopen tijdens de laatste dagen van de zwangerschap. Deze nieuwe zwangerschap is vanaf het eerste moment emotioneel geweest. Ik heb geleefd van mijlpaal naar mijlpaal en na een goede 20 weken echo durfde ik iets meer te gaan genieten. Wat me het meest emotioneert is dat we, ondanks alles wat we hebben meegemaakt, het toch maar aandurven. We kijken uit naar zijn komst en zijn dankbaar dat we Sef grote broer mogen maken!”

Nesteldrang of alles op het laatste moment?

“Nesteldrang ten top. Ik denk dat ik het woord heb uitgevonden. Alles moet schoon, opgeruimd of nieuw gekocht worden. Soms zit het me ook weleens in de weg, want hoewel ik weet dat ik soms een beetje doordraaf, kan ik het toch niet helemaal loslaten. De baby heeft echt totaal geen boodschap aan stoelpoten die schoon moeten zijn, een nieuw servies of een verhuisdoos die nog uitgepakt moet worden, maar ja, hormonen hé.”

Geslacht van tevoren weten of pas bij de geboorte?

“Dat wilden wij heel graag weten! Het was nog wel een beetje spannend, want de verloskundige plande de echo in nog voor ik 15 weken zwanger was. ‘Als ze het maar wel goed heeft’, dacht ik nog.
Wekenlang wist ik honderd procent zeker dat het een meisje was, maar tijdens de 13 weken echo in het ziekenhuis herkende ik het beeld van Sef, geen twijfel mogelijk. Sef kreeg een broertje! Tijdens de geslachtsbepaling hielden wij onze ogen dicht en zette de verloskundige een lamp aan met blauw gekleurd licht. ‘Lekker moedergevoel’, riep ik nog. Arno heeft het bij zowel Sef als deze baby goed gehad. Boysmom!”

Babyshower of gender reveal party?

“Allebei! We hebben een klein feestje gehad tijdens de bekendmaking van het geslacht, gewoon bij ons thuis in de huiskamer. Omdat Sef non verbaal is, hadden we zijn spraakknop ingesproken met ‘broertjeeeeeeee’. Na het aftellen drukte Sef op deze knop en hebben Arno en ik een confettikanon af laten gaan. Een aantal vriendinnen, mijn schoonzus en schoonmoeder hebben mij verrast met een intieme high tea als babyshower. Ik heb ontzettend genoten en de baby werd weer verwend met cadeautjes.”

Tot het laatste moment doorgaan of op tijd je rust pakken?

“Helaas tot het laatste moment doorgaan. Ik heb echt iemand nodig die soms op de rem trapt, zeker met de hevige bekken- en rugpijn momenteel. Sef is een zeer zorgintensief kind en dat merk ik wel aan mijn lijf, om hulp vragen vind ik lastig. Ik heb nog een aantal dingen op mijn to do list en ik hoop dat ik daarna in een bubbel kom.

Het geeft me wel rust dat de vluchtkoffer ingepakt klaarstaat, we kunnen zo de auto instappen als het zover is. Mijn man verdient een lintje, ’s avonds na zijn werk zit hij nog op zijn knietjes de keukenkastjes schoon te maken, omdat zijn vrouw weer eens heeft bedacht dat het nog ietsjes schoner moet dan het al was.”

Thuis bevallen of in het ziekenhuis?

“Vanwege mijn stollingsziekte Factor V Leiden (met deze ziekte heb je een grotere kans op trombose, red.) prik ik vanaf 6 weken zwangerschap al bloedverdunners. In het verleden heb ik trombose gehad en om die reden ben ik volledig medisch en moet ik in het ziekenhuis bevallen. Dat de bevalling in het ziekenhuis plaatsvindt vind ik niet zo erg, we hebben een duidelijk bevalplan en mijn eigen verloskundige mag aanwezig zijn tijdens de bevalling.

De wens was om in bad te bevallen, maar helaas is dit niet mogelijk. De gynaecologen hebben gezien mijn achtergrond liever een continue monitoring middels een CTG en deze is niet draadloos en/of waterbestendig. Toch ben ik blij en tevreden met de manier waarop we samen tot allerlei oplossingen en alternatieven zijn gekomen. Zowel het ziekenhuis als de eerstelijns verloskundige zijn meedenkend geweest en een grote steun tijdens deze spannende zwangerschap.”

Hoe ben jij zwanger? ‘Ik had drie maanden nodig om de rust weer te vinden’