Wilma Groothuis Persoonlijk 14 apr 2023, 17:04

Leestijd: 8 minuten

Hoe ben jij zwanger? ‘Ik werd wakker door het bloed dat eruit gutste’

Iedere zwangerschap en iedere zwangere vrouw is anders. De één heeft gekke cravings, de ander is drie maanden misselijk en de derde wil alleen maar schoonmaken. In de rubriek Hoe ben jij zwanger? leggen wij zwangere vrouwen een aantal keuzes voor om zo meer te weten te komen over hun zwangerschap.

Deze week Eva (28), die 23 weken zwanger is.

Naam: Eva
Aantal weken zwanger: 23
Samen met: Jon
Hoeveelste kind: Tweede
Beroep: Verpleegkundige in het ziekenhuis

Lang op moeten wachten of snel gelukt?

“Ik heb een milde vorm van PCOS. Ik heb wel een eisprong, maar mijn cyclus is erg onregelmatig en lang. Eind 2020 ging ik daarvoor naar de fertiliteitsarts. Toen de fertiliteitsarts belde om de labuitslagen te bespreken, wist ik sinds de dag daarvoor dat ik zwanger was. Toen we in juni 2022 besloten voor een tweede kindje te gaan en mijn cyclus nog altijd lang en onregelmatig was, ben ik in september gestart met hormoonbehandeling door middel van Letrozol. Na drie maanden met medicatie bleek ik opnieuw zwanger.”

Had je het snel door of pas later tijdens je zwangerschap?

“Doordat ik er, mede door de fertiliteitsbehandeling, ook wel erg mee bezig was, had ik het gelijk door. Ik testte de dag voor mijn verwachte menstruatie positief.”

Stralend zwanger of ziek op bed?

“Rond de 5 weken riep ik nog dat ik me helemaal niet zwanger voelde, maar twee dagen later hing ik meerdere keren per dag boven de wc. Tijdens de zwangerschap van ons zoontje Beau was ik al erg misselijk en gaf ik veel over, maar deze zwangerschap is volgens de gynaecoloog helaas echt een HG-zwangerschap. Omdat we al een zoon hebben, zit ziek op bed liggen er niet in, dus probeer ik zoveel mogelijk door te gaan, tussen het overgeven door. Dat lukte tot week 15 aardig goed, ik heb tot die tijd ook gewoon gewerkt.

Echter voelde ik me rond die periode ontzettend slap, ik had nauwelijks kracht in mijn armen en benen en ik was ook benauwd. De verloskundige heeft direct met de gynaecoloog overlegd en ik bleek uitgedroogd te zijn. Ik heb vier dagen een infuus met vocht gehad. Het infuus kon ik door de thuiszorg gewoon thuis krijgen, wat super fijn was, want zo hoefde ik niet opgenomen te worden en kon ik gewoon bij Beau zijn. Sinds ik de 20 weken gepasseerd ben, geef ik gelukkig minder over, maar de misselijkheid is niet weg. Zeker bij inspanning of vermoeidheid is dat nog steeds aanwezig. Gelukkig beperkt het zich nu over het algemeen tot kokhalzen.”

Zoet of hartig?

“Aanvankelijk had ik natuurlijk helemaal geen eetlust, pas sinds een paar weken val ik niet meer af. Je kunt me nog steeds nergens echt blij mee maken, maar toch heb ik ondanks de misselijkheid altijd uitgekeken naar het broodje carpaccio dat op me wacht als ik bevallen ben, haha.”

Emotioneel of chagrijnig?

“Emotioneel. Van de gynaecoloog mocht ik echt niet werken, daarom heb ik zeven weken thuisgezeten. Natuurlijk genoot ik onwijs van ons zoontje, maar ik vond de weken thuis op een bepaalde manier ontzettend eenzaam. Regelmatig barstte ik in huilen uit als mijn vriend rond 17.30 uur thuiskwam, omdat iedere dag hetzelfde verliep en ik het thuis zijn zat was. Ook heb ik tranen met tuiten gehuild toen ons zoontje zijn avondeten niet wilde opeten. Als je het mijn vriend vraagt, zegt hij waarschijnlijk dat hij mij ook chagrijnig vindt, haha. Misschien is dat ook wel zo, ik erger me bijvoorbeeld sneller aan mensen in de supermarkt of in het verkeer.

Daarnaast vind ik het zwanger zijn prachtig, met de groeiende buik en het voelen van leven. Alleen vind ik het ook een onwijs stressvolle periode en heb ik ieder trimester een andere angst: miskraam, vroeggeboorte, stilgeboorte. Ik vind het lastig dat ik er geen controle op heb, maar aan de andere kant helpt dit me juist ook relativeren. Ik heb er toch geen controle op.”

Nesteldrang of alles op het laatste moment?

“Absoluut nesteldrang. Bij mijn vorige zwangerschap was de babykamer rond 25 weken helemaal klaar, was alles ingericht en hadden we alle benodigdheden in huis. We willen Beau naar een grotere slaapkamer verhuizen, de baby krijgt dan zijn oude kamer. Omdat we nog wachten op het plaatsen van het rolluik op zijn nieuwe kamer en hij dus nog niet verhuisd is, heb ik nog geen begin gemaakt met het opnieuw inrichten van de babykamer. Ook al hoeft er niet veel te gebeuren, het liefst had ik alles al klaar.”

Geslacht van tevoren weten of pas bij de geboorte?

“Van tevoren. Bij mijn vorige zwangerschap hadden we rond 17 weken een pretecho en kregen we te horen dat ik zwanger was van een dochter. De baby liet zich tijdens deze echo wel moeilijk tussen de benen bekijken, dus het was wel erg zoeken. Bij de twintigwekenecho bleek de kleine meid toch echt een kleine jongen te zijn. Omdat de twintigwekenecho toen plaatsvond op 2 april, dachten veel mensen dat we een grapje maakten. Het blijft een fantastisch verhaal en we hebben er geen moment moeite mee gehad. Sinds een aantal weken weten we dat onze Beau een zusje krijgt, superleuk! Mocht bij de geboorte blijken dat het toch een jongetje is, dan zijn we daar ook dolgelukkig mee.”

Babyshower of gender reveal party?

“Babyshower. Tijdens mijn vorige zwangerschap had ik een babyshower en ik zal deze dag altijd koesteren. Een gender reveal party hebben we tijdens mijn vorige zwangerschap ook gedaan, nog voor de twintigwekenecho, dus nog met roze cupcakes, haha.”

Tot het laatste moment doorgaan met alles of op tijd je rust pakken?

“Tot het laatste moment doorgaan. Ik hoop enorm dat ik lekker kan blijven werken tot aan mijn verlof. Omdat ik verpleegkundige in het ziekenhuis ben, is het fysiek wel zwaarder nu ik zwanger ben. Ik werkte altijd veel avonddiensten, maar ik ben deze zwangerschap onwijs moe en slaap iedere avond dus al vroeg. Ook heb ik sinds een aantal weken last van mijn bekken. Ik zou het heel erg vinden als ik het hierdoor niet tot aan mijn verlof red, want ik voel me mentaal veel beter nu ik eindelijk weer aan het werk ben.”

Thuis bevallen of in het ziekenhuis?

“Vanaf 28 weken wordt mijn zwangerschap overgenomen door een gespecialiseerd gynaecoloog. Na de bevalling van ons zoontje twijfelde de verloskundige van het ziekenhuis of de placenta wel compleet was. Ik vroeg daarover door, maar ze gaf, twijfelachtig, aan dat hij toch wel compleet was. Alleen zegt een blik soms meer dan duizend woorden en met haar blik was bij mij de twijfel gezaaid. Ik heb altijd het gevoel gehad dat het niet goed zat. Een week na de bevalling stopte het vloeien gedurende een dag compleet. Toen ik ’s avonds al lag te slapen werd ik wakker, omdat ik voelde dat het bloed eruit gutste. Binnen een paar minuten waren twee handdoeken doorweekt met bloed. Omdat het wel snel stopte, ben ik gewoon weer terug naar bed gegaan.

Toen het twee dagen later ’s morgens opnieuw gebeurde, moest ik direct naar de gynaecoloog voor een echo. Hij constateerde een groot stolsel op mijn baarmoederwand. Vreemd vond ik het wel: hoe kon een stolsel van een placentarest onderscheiden worden met een uitwendige echo? Mijn verloskundige vertrouwde het niet en heeft er bovenop gezeten. Ze stond erop dat ik opnieuw werd beoordeeld door de gynaecoloog, die het toen afdeed als een vroege eerste menstruatie.

Vijftien dagen na de bevalling moest ik nuchter komen en binnen drie uur lag ik onder narcose op de operatietafel, want ik had inderdaad een placentarest. Na de operatie bleek dat het om een zeldzame variant ging: een placenta increta. Hierbij groeit de placenta door de spierlaag van de baarmoeder heen, erg diep dus. Ook na de operatie bleef ik in hetzelfde, abnormale patroon vloeien. Ik ben opnieuw geopereerd en wederom werd er een stukje achtergebleven placenta verwijderd. Helaas was het met deze operatie ook niet opgelost en moest ik een derde keer geopereerd worden. Dit was inmiddels al in de eerste officiële werkweek na mijn verlof.

Heb je hier ook kans op bij je tweede bevalling?

Een placenta increta is een zeldzaam, maar ernstig verschijnsel. In het ergste geval groeit de placenta zelfs door de blaaswand heen en kan de baarmoeder niet gered worden. Omdat mijn placenta op de voorwand groeit en ik op deze plek ook drie keer gecuretteerd ben, is de kans enorm groot dat de placenta nu ook weer zo diep ingroeit en is mijn bevalling dus niet zonder risico. Gelukkig heeft het voor ons kind geen nadelige gevolgen, maar is er wel een grote kans op massaal bloedverlies bij mij.

Vanaf 28 weken krijg ik speciale echo’s om de placenta door te meten. Als dan al blijkt dat hij weer zo diep ingroeit, moet ik bevallen met een geplande keizersnede, twee gynaecologen en een interventieradioloog. Een interventieradioloog kan bloedvaten in het geval van een ernstige bloeding emboliseren, oftewel dichtschieten. Als uit deze echo’s niets blijkt, moet ik alsnog onder begeleiding van de gynaecoloog bevallen en moet ik na de bevalling direct geopereerd worden om de placenta manueel te verwijderen of de baarmoeder na te tasten en de aanwezigheid van een eventuele placentarest na te gaan.

Ik ben blij dat er een plan ligt en we goed begeleid worden, maar ik kan er wel van wakker liggen. Die avond, een week na de bevalling van onze zoon, is een klein trauma en het bloedverlies van toen zal ik niet snel vergeten. Omdat we nu al een zoon hebben, is de onbevangenheid van deze bevalling er wel af. Voor nu probeer ik mij erbij neer te leggen, omdat er een plan is gemaakt en we helaas geen invloed hebben op de groei van de placenta, maar ik vind de bevalling erg spannend.”

Hoe ben jij zwanger? ‘Ik ben niet goed in mijn rust pakken’