Wilma Groothuis Persoonlijk 20 jan 2023, 12:00

Leestijd: 6 minuten

Hoe ben jij zwanger? ‘De warmte in Suriname slurpte energie, lichamelijk was het zwaar’

Iedere zwangerschap en iedere zwangere vrouw is anders. De één heeft gekke cravings, de ander is drie maanden misselijk en de derde wil alleen maar schoonmaken. In de rubriek Hoe ben jij zwanger? leggen wij zwangere vrouwen een aantal keuzes voor om zo meer te weten te komen over hun zwangerschap.

Deze week Elseline (29), die 35 weken zwanger is.

Jullie wonen in Suriname, maar zijn nu tijdelijk in Nederland voor je verlof en de bevalling. Waarom hebben jullie besloten om in Suriname gaan te wonen?

“Rutger en ik kennen elkaar al heel lang, vanaf mijn vijftiende. We zijn ook jong getrouwd, Rutger had zijn eigen bedrijf dat best succesvol was en het ging allemaal hartstikke goed. Alleen op een gegeven moment vroegen we ons af: gaat dit ons echt gelukkig maken in het leven? En draait het leven altijd om ons geluk? Wij zijn christelijk en dan ben je vaak ook bezig met je naaste en naastenliefde. Toen dachten we na over wat we eigenlijk wilden en uiteindelijk is de organisatie MAF op ons pad gekomen.

Deze organisatie brengt door middel van vliegtuigen hulp en het geloof naar moeilijk bereikbare gebieden. We kregen een foldertje van MAF door de brievenbus, we kenden de organisatie allebei wel, maar ook weer niet heel goed. We verdiepten ons erin en uiteindelijk zijn we er zo ingerold.”

En dan kom je erachter dat je zwanger bent. Waren jullie ermee bezig om zwanger te worden?

“Jazeker, we hebben al een tweeling van bijna 5 jaar en zij werden geboren in Nederland, in het voorbereidingstraject voor MAF. Zij waren te vroeg geboren, met 35 weken, dat was best een intense periode. We hadden daarna ook zoiets van: het is voorlopig wel even goed zo. Afgelopen jaar begon het toch wel weer te kriebelen.

Ik had niet erg genoten van de kraamtijd bij onze tweeling, omdat het best overweldigend was. Ze moesten op de neonatologie, Boaz had een sonde nodig en moest in het ziekenhuis blijven, terwijl ik Sarah al mee naar huis mocht nemen. Al met al was het geen lekkere start, dus naast het feit dat we gezinsuitbreiding ook wel zagen zitten, wilde ik persoonlijk heel graag nog één keer hopelijk een normale kraamtijd hebben, zonder al die medische rompslomp eromheen.”

Waarom besloten jullie om nu weer terug naar Nederland te gaan?

“De zorg in Suriname is niet te vergelijken met de zorg in Nederland, sinds de coronatijd is het helaas erg achteruitgegaan. Te vroeg geboren baby’s gaan daar regelmatig dood, omdat er te weinig personeel is om voor de moeder en het kindje te zorgen. Omdat ik bij Boaz en Sarah te vroeg beviel, wilde ik dat risico niet nemen.

Daarnaast heb je bij MAF eens in de twee jaar verlof en die hadden wij dit jaar in de zomer gepland. In overleg hebben we dat verlof naar voren gehaald en daar achteraan plakken we nog 6 tot 8 weken zwangerschapsverlof. Met 31 weken vlogen we naar Nederland en daar was ik ook echt aan toe.

Zwanger zijn in zo’n klimaat is echt afzien, dus ik keek er wel naar uit om wat rustiger aan te doen. Je hebt geen familie in die omgeving, je moet heel veel dingen zelf doen en het is lastiger om om hulp te vragen. Mijn lijf gaf de laatste weken aan dat ik een stap terug moest doen. Ik had veel harde buiken, dat heb ik nu in Nederland gelukkig veel minder.”

View this post on Instagram

A post shared by Mama Elseline (@mama.elseline)

Hoe was het zwanger zijn in Suriname?

“Over het algemeen was het niet heel anders dan in Nederland. Een verloskundige zoals wij hier hebben kennen ze daar niet, in plaats daarvan is er een vroedvrouw die je bezoekt in het ziekenhuis. Zij doen eigenlijk dezelfde controles als verloskundigen in Nederland. Zoals je bloeddruk meten en gewicht bijhouden. Voor echo’s en dergelijke ga je naar een gynaecoloog in het ziekenhuis, die kijkt alles na.

De ziekenhuizen zijn niet te vergelijken met die in Nederland. Daar heb je mooie, luxe ziekenhuizen, in Suriname is het heel basic en is de werkomgeving beperkt. Ze proberen je heel goed te helpen en ze doen er alles aan om hun werk goed te doen. Over de gynaecoloog ben ik heel erg te spreken, dat was een goede arts.”

Was je stralend zwanger of lag je vooral ziek op bed?

“De eerste vijftien weken was ik echt wel ziek, vanaf week 8 was ik misselijk en voelde ik me lamlendig. Vanaf week 15 ging dat beter, alleen stralend zwanger was ik ook weer niet. Door de warme was ik best wel opgezet, ik hield veel vocht vast. Dat was wel zwaar, ik had ook wel onderschat wat het klimaat met je lijf doet.

Normaal gesproken kan ik heel goed tegen de warmte, alleen in Suriname is het een tropisch, drukkend klimaat, het is er altijd heel klam. Dat slurpte energie en vanaf week 15 vond ik het lichamelijk wel zwaar. Extreme vermoeidheid, harde buiken: lichamelijk vond ik het zwanger zijn in Suriname wel pittig. Eenmaal in Nederland had ik al veel minder last van harde buiken en was de kortademigheid ook weg.”

Heb je last van nesteldrang?

“Dat begint nu wel te komen. We zijn nu ongeveer vijf weken in Nederland en de eerste weken ben je vooral bezig met settelen, je zit natuurlijk in transitie. Je gaat van je leven in Suriname naar je leven in Nederland, dat moet zich allemaal een beetje vormen. Ik ben van de week begonnen met de babywasjes, want dat moest nu wel gebeuren, maar ik merk dat het er een beetje achteraan hobbelt. Je moet het eerst jezelf een beetje eigen maken in Nederland en daarnaast heb ik ook twee kinderen die heel erg moeten wennen en hun vriendjes missen. Je focus is daardoor niet honderd procent op het krijgen van een baby.”

View this post on Instagram

A post shared by Mama Elseline (@mama.elseline)

Babyshower of gender reveal party?

“Allebei! In Suriname werken we in een internationaal team en goede vrienden van ons zijn Amerikaans en zij smeekten ons of ze een gender reveal party mochten organiseren. Wij zijn daar eigenlijk helemaal niet zo van, maar uiteindelijk stemden we toe. Zij hebben er een heel leuk feestje van gemaakt, helemaal superdeluxe aangekleed met taart, ballonnen en allerlei lekker eten en drinken. Achteraf was dat echt heel erg leuk. En afgelopen zaterdag heb ik als verrassing een babyshower gehad, georganiseerd door mijn zusjes. Dat was ook erg leuk, dus ik ben heel erg verwend.”

Pak je op tijd je rust of ga je tot het laatste moment door?

“Rutger is nu helemaal vrij, dus ik heb de ruimte om mijn rust te pakken. Dat is fijn, zo kan hij mij ook helpen met bijvoorbeeld de kinderen naar school brengen. Ik ben wel een bezig bijtje, ik ben niet zo’n stilzitter, maar ik doe zeker mijn best om mijn rust te pakken. Mijn lichaam geeft het nu ook wel aan, ik heb af en toe een beetje last van mijn bekken. Onze agenda’s zitten best wel vol, niet zozeer overdag, maar vooral ’s avonds. Na zo’n lange tijd in Suriname willen mensen ons zien en wij willen ook graag mensen zien. Daarin moet je wel opletten en je balans zoeken, dat je niet elke avond wat hebt, maar het verspreidt over de weken.”

Wil je thuis bevallen of in het ziekenhuis?

“Het liefst thuis. Bij Boaz en Sara beviel ik in het ziekenhuis en dat ervaarde ik als een goede bevalling. Toch wil ik graag, voor zover dat het toelaat, een natuurlijke bevalling. We gaan voor eentje thuis in bad. We hopen dat het zo mag gebeuren!”

Hoe ben jij zwanger? ‘We probeerden zeven keer IUI, met nul resultaat’