veraguldemeester Persoonlijk 7 nov 2024, 13:01

Leestijd: 3 minuten

Had ik maar nooit… Altijd zo spastisch gedaan met de dutjes van mijn kind

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder. 

Deze week spreken we met Rosie (31). Rosie heeft er achteraf gezien spijt van dat ze altijd zo spastisch heeft gedaan over de dutjes van haar kind. 

“Ik ben al ruim drie jaar moeder van mijn zoontje Gustav. Nu hij sinds twee maanden geen dutjes meer doet, merk ik pas hoeveel vrijheid we hebben. Ik plande alles drie jaar lang rondom zijn dutjes. Het eerste jaar zat ik daardoor vooral thuis. Hij deed toen twee, drie tot soms wel vier dutjes op een dag. Tussendoor kon ik snel even een halfuurtje een boodschap doen of een koffietje drinken, maar meer? Dat zat er écht niet in.

Feestjes alweer afgelopen

Toen hij na een tijdje overging op één dutje, was dat ook direct een lang dutje van drie tot soms wel vier uur. We konden dus in de ochtend even iets doen, tot een uurtje of twaalf. Daarna konden we pas weer vanaf 16.00 uur in de middag iets plannen. Een verjaardag die om 13.00 uur begon? Nee, dat was een no go. Vaak was het kinderfeestje om 16.30 uur, wanneer Gustav aangekleed was en we weg konden, alweer afgelopen.

Uitgebreid bedritueel

In die twee tot drie uur konden we niet veel meer doen dan even ergens op bezoek gaan of snel wat eten. Als we dan maar wel om 19.00 uur thuis waren. Dan moest het uitgebreide bedritueel beginnen. Hij moest er van mij hoe dan ook om 19.30 uur in liggen, anders wist ik zeker dat hij van slag zou zijn en slecht zou slapen.

Alles voor genoeg rust

Gustav is mijn eerste kind, dus ik wilde (en nu nog steeds) alles perfect doen. Ik vond het niet meer dan logisch dat hij in zijn eigen bedje moest slapen. Alles voor genoeg rust en een goede nachtrust of dutje. Wanneer mijn ouders of vriendinnen tegen me zeiden dat hij daar ook heus wel een dutje kon doen, wimpelde ik dat altijd af. Ik wilde gewoon dat hij thuis sliep, in alle rust, in zijn eigen bed. Wat als hij eerder wakker zou worden en daardoor zijn hele ritme zou verliezen? Ik moest er niet aan denken. Ik was juist blij dat hij vaak zo goed sliep. 

Veel vriendinnen kwijtgeraakt

Omdat ik altijd zo strikt was qua dutjes, heb ik veel vriendinnen verloren. Doordeweeks kon ik niet makkelijk ergens heen en in het weekend was ik vooral met mijn familie of mijn man. Mijn vriendinnen? Die vergat ik totaal. Ik kan het ze dan ook niet kwalijk nemen dat ze me, na de zoveelste afwijzing van mijn kant, niet meer uitnodigden voor verjaardagen of andere feestjes. Ik kwam toch nooit. 

Achteraf niet zo spastisch gedaan

Achteraf had ik het anders moeten doen. Echt helemaal anders. Ik was nu gewoon enorm spastisch en gestrest. Natuurlijk had ik dan ook rekening moeten houden met de dutjes van mijn kind, maar ik had echt niet altijd zo strikt moeten zijn. Het is zonde, ik heb in mijn ogen gewoon drie jaar ‘verspild’. Zo zie ik het echt. Mocht ik ooit nog een tweede kind krijgen, dan zou ik het meer go with the flow willen opvoeden. In ieder geval niet zo spastisch. Dat moet dan ook wel met twee kinderen.”

Ouders weten het: het middagdutje van kinderen is heilig. Op deze leeftijd verandert het middagdutje van je kind.

Dilemma: ‘Zal ik de baby altijd thuis laten slapen of gewoon lekker meenemen?’