veraguldemeester Persoonlijk 26 dec 2023, 11:27

Leestijd: 3 minuten

Had ik maar nooit… ‘Zo lang gewacht met mijn kinderwens’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Rachelle (46). Rachelle heeft spijt dat ze zo lang gewacht heeft met haar kinderwens.

“Op mijn zestiende wist ik al dat ik ooit moeder wilde worden, maar dan wel pas als ik ouder was. Eerst wilde ik studeren, reizen en carrière maken, en dat deed ik dan ook. Op mijn 24ste studeerde ik af en daarna besloot ik een jaar lang te gaan werken om te sparen voor een wereldreis. Deze wereldreis liep iets uit de hand, want ik bleef in plaats van een half jaar maar liefst twee jaar weg. Daarna was het tijd voor een carrière.

Leuk werk

Bij thuiskomst vond ik na een paar maanden een leuke job. Dat mijn eerste job een droombaan bleek te zijn, dat had ik nooit verwacht. Ik groeide snel binnen het bedrijf en voordat ik het wist vloog ik de hele wereld over voor mijn werk. Ik vond het fantastisch en genoot er dan ook iedere minuut van. Waar vriendinnen om mij heen kinderen kregen, bleef het voor mij nog een ‘ver van mijn bed’-show. Ik wilde kinderen, dat zeker, maar op dat moment nog niet.

Vaste relatie

Wat later, op mijn 34ste, kreeg ik een vaste relatie. Op dat moment vloog ik nog de hele wereld over voor mijn werk en genoot ik daarnaast van heerlijke vakanties. Na twee jaar een relatie te hebben, wilde mijn partner een kind. Ik wilde dat ook, maar het was nog niet het juiste moment. Ik vertelde hem dat we beter nog een jaar of twee konden wachten. Hij vond dat, omdat hij zoveel van mij hield, een goed idee.

Uitgestelde kinderwens

Twee jaar later werden ruim vier jaar later. Toen ik bijna 41 was, besloot ik dat het de juiste tijd voor een kind was. Mijn partner was ontzettend blij dat ik eindelijk aan onze kinderwens toegaf. Ik besloot de pil weg te gooien en we gingen proberen om zwanger te worden. Omdat ik al bijna 41 jaar was, hielden we er rekening mee dat het iets langer zou duren, ook vanwege mijn onregelmatige cyclus. Dat het zo lang zou duren dat hadden we niet verwacht.

Naar het ziekenhuis

Op mijn 43ste waren we het wachten en het proberen zat. Na diverse keren bij de huisarts geweest te zijn, kregen we eindelijk een doorverwijzing naar de gynaecoloog. Na meerdere onderzoeken zei de gynaecoloog dat er niets mis was met ons. We besloten daarop om onze kinderwens iets los te laten en gewoon verder te gaan met proberen. Hopelijk was het ons gegund.

Nog geen kind

Inmiddels ben ik 46 jaar en hebben we nog geen kind. Sterker nog, ik ben op aanraden van een vriendin van mij naar een gynaecoloog in België geweest en daar kwam uit het onderzoek dat ik al een tijdje in de overgang zat. Volgens deze gynaecoloog had de gynaecoloog in Nederland dat ook al kunnen zien. Mijn hart brak.

Spijt

Ik heb spijt dat ik zo lang heb gewacht op mijn kinderwens. Ik weet zeker dat wanneer ik er eerder aan toe had gegeven, we wel een kindje hadden gehad. Het doet me pijn om nu nooit een kind te krijgen van ons zelf. Omdat we zo graag papa en mama willen zijn, zijn we nu wel aan het kijken of het pleegouderschap iets voor ons kan zijn. Wie weet kunnen we in de toekomst een kindje opvangen dat onze hulp en liefde goed kan gebruiken.”

Had ik maar nooit… ‘Zo hysterisch gedaan over mijn kinderwens’