veraguldemeester Persoonlijk 7 feb 2023, 11:07

Leestijd: 4 minuten

Had ik maar nooit… ‘Mijn kind naar een kinderdagverblijf gebracht waarbij ik geen goed gevoel had’

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder.

Deze week spreken we met Sharon (33). Sharon heeft spijt, dat ze haar dochter van anderhalf jaar naar een kinderdagverblijf heeft gebracht, waarbij ze geen goed gevoel had.

Slecht gevoel bij kinderdagverblijf

“Na het plotselinge overlijden van mijn moeder, hadden mijn man en ik niemand in de buurt die voor onze dochter kon zorgen als wij aan het werk waren. We hebben onze dochter direct op de wachtlijst bij meerdere kinderdagverblijven gezet. Door personeelstekort zou het wel een tijdje kunnen duren voordat ons kind aan de beurt zou zijn. Na maanden om en om thuiswerken, had er eindelijk een kinderdagverblijf plaats voor onze dochter. We waren blij met dit goede nieuws en planden direct een afspraak in.

Huilende kinderen

Mijn man en ik gingen twee dagen later samen met onze dochter naar het kinderdagverblijf. Op het moment dat we over de drempel stapten roken wij direct een vieze geur. De manager zei dat ze bezig waren met het verschonen van de kinderen, dus dat de stank zo weg zou zijn. Bij binnenkomst in de eerste groep zagen we een leidster die het werk duidelijk niet meer aan kon. Er waren veel huilende baby’s en dreumesen met extreem rode ogen. De manager zei daarop dat de kinderen in hun huiluurtje zaten, maar dat er verder niets aan de hand was.

Bij de andere groep leek het iets beter te gaan, daar zaten de kinderen vanaf twee jaar. Wel vielen mij de vele snotneuzen op. De manager vertelde dat onze dochter de week erop kon komen wennen en na die week drie dagen in de week welkom was. Ondanks dat ik er geen goed gevoel bij had, deden we het toch. Onze werkgevers wilden ons na maanden thuiswerken, weer op kantoor hebben nu ons kind op een kinderdagverblijf terecht kon. Plaats op een ander kinderdagverblijf was er niet, dus hadden we geen keus.

Wenochtend

De wenochtenden gingen goed. Bij binnenkomst rook ik direct weer dezelfde geur, maar ondanks dat bracht ik mijn dochter naar haar groep. Een leidster stond daar om haar op te vangen. Ik was toen wel wat gerustgesteld. Tijdens haar eerste wenochtend had ze even gehuild, maar ook lekker gespeeld. Ook de tweede en derde wenochtenden gingen goed. Ik hoopte dat het de week erna ook zo goed zou gaan als ze hele dagen zou gaan.

Luieruitslag

Al na twee weken merkte ik dat mijn dochter erge luieruitslag kreeg. Dit had ze eerder nooit gehad. Toen ik aan de leidsters vroeg hoe vaak ze luiers verschoonden zeiden ze dat ze dat iedere twee uur deden. Aan de hoeveelheid verschoningen en aan haar kapotte billen te zien, was dat niet waar. De luieruitslag werd zelfs zo erg, dat ze niet meer kon slapen van de pijn. Ze gilde het uit.

Langdurig huilen

Nadat de billen door een crème van de huisarts en het thuisblijven waren geheeld, ging ze weer naar het kinderdagverblijf. Na een aantal dagen merkte ik dat ze bij thuiskomst vaak rode ogen had van het vele huilen en erg onrustig was. Ik liet haar met steeds meer tegenzin bij het kinderdagverblijf achter. Na een week met een rotgevoel rond te hebben gelopen, besloot ik nadat ik mijn dochter naar binnen had gebracht, in de gang op een afstandje de klas in te kijken. Mijn dochter was aan het huilen en ik wilde weten hoe lang het zou duren voor de leidster haar zou oppakken of zou troosten.

Het duurde en het duurde maar, ze deed helemaal niets. Ook bij de andere kinderen die inmiddels aan het huilen waren was er geen leidster te bekennen. Toen ik voor de deur ging staan en door het glas naar de leidster keek, zag ik dat ze op haar telefoon zat te kijken. Ik kon niet anders dan naar binnen stormen om mijn kind mee naar huis te nemen.

Spijt

Niet eens één maand heeft ons kinderdagverblijf avontuur geduurd. Inmiddels werken mijn man en ik weer om en om thuis. Ik heb spijt dat ik haar naar dit kinderdagverblijf gebracht heb, terwijl ik al direct een slecht gevoel had. Inmiddels staan we bij twee kinderdagverblijven bijna bovenaan de lijst. Mochten we daar een uitnodiging krijgen, dan ga ik echt op mijn gevoel af, maar hopelijk is de volgende ervaring een stuk beter.”

Dilemma: ‘Zal ik mijn kind wel of niet vijf dagen per week naar het kinderdagverblijf brengen?’