Vera Guldemeester Persoonlijk 20 mrt 2025, 09:02

Leestijd: 3 minuten

Had ik maar nooit… Achter de rug van mijn man om een lening afgesloten 

In de rubriek Had ik maar nooit… komt elke week een moeder aan het woord met spijt. Of ze nou spijt heeft van flesvoeding, een abortus of het moederschap. Deze moeders hebben allemaal iets met elkaar gemeen en dat is spijt van hun aanpak als moeder. 

Deze week spreken we met Elvira (38). Elvira heeft spijt dat ze achter de rug van haar man om een lening heeft afgesloten. 

Niet lekker in mijn vel

“Het begon allemaal heel onschuldig, of nou ja, onschuldig… Ik zat al een tijdje niet lekker in mijn vel. Ik was helemaal niet meer blij met mijn baan. Iedere dag sleurde ik mezelf naar kantoor, kwam ik doodmoe thuis en had ik nul energie over voor mijn gezin. Dat kon toch niet de bedoeling zijn? Toen ik die ene cursus voorbij zag komen, voelde het als dé oplossing. Precies wat ik nodig had om een nieuwe start te maken. Dure cursus, dat wel, maar ik had gespaard. Dus hoppa, ik schreef me in en nam ontslag. Ik zou mijn droombaan wel vinden na die cursus, er werd immers baangarantie beloofd.

Niet genoeg ervaring 

Nou, dat liep dus even anders. Na de diploma-uitreiking stond ik vol goede moed klaar om te solliciteren, maar overal kreeg ik te horen dat ik ‘niet genoeg ervaring’ had. Hoe dan? Ze hadden letterlijk gezegd dat er genoeg werk was. Daar stond ik dan, zonder baan, zonder spaargeld en met een hoofd vol stress. En toen begon het pas echt.

Fout niet toegeven 

Ik had natuurlijk met mijn man Arthur kunnen overleggen en samen kunnen kijken hoe we dit gingen fixen. Maar ergens schaamde ik me. Ik was zo zeker geweest van mijn plan, dat ik hem overtuigd had dat dit dé weg was naar geluk. Ik wilde niet toegeven dat ik een fout had gemaakt, dus besloot ik het zelf op te lossen.

Lening afgesloten 

Dat ‘zelf oplossen’ werd dus die lening. Ik dacht: als ik nou even wat ademruimte heb, komt die baan vanzelf wel. En die lening betaal ik dan gewoon terug. Simpel toch? Nou, niet dus. Want die baan kwam er niet. En ondertussen liep die schuld alleen maar op. Elke keer als er weer een afschrijving kwam, kreeg ik het warm. Arthur merkte er gelukkig niks van, hij is niet zo van de financiën, maar ik wist: dit gaat een keer mis.

Emotioneel bedrogen 

Nu zit ik hier. Mijn spaargeld is op, de lening tikt vrolijk door en ik heb nog steeds geen baan. En het ergste? Ik moet nog steeds aan Arthur vertellen wat ik gedaan heb. Het voelt alsof ik hem niet alleen financieel, maar ook emotioneel heb bedrogen. Want hoe leg ik uit dat ik al die tijd heb gedaan alsof alles prima ging, terwijl ik stiekem in de schulden zakte?

Spijt

Ik weet dat ik het hem moet vertellen, want dit houd ik niet vol. Maar man, wat kijk ik daar tegenop. Had ik maar gewoon meteen mijn mond opengetrokken in plaats van in mijn eentje de boel proberen te redden.”

* Om privacy-redenen is er een schuilnaam gebruikt. De echte naam is bekend bij de redactie.

7 tips van moeders die nooit teveel geld uitgeven