Valéry de Voijs Persoonlijk 4 mrt 2025, 09:04

Leestijd: 3 minuten

Gemma (35) vreest hersenschade na de bevalling: ‘Ben ik de enige?’

Vanaf het moment dat je zwanger wordt, is niets meer hetzelfde. Fysiek, mentaal, hormonaal en emotioneel: het is één grote rollercoaster. Toch lijkt het bij de meeste vrouwen na een aantal maanden – of soms jaren – weer wat balans te vinden. Dit geldt niet voor Gemma (35). Zij is vijf jaar geleden moeder geworden, maar ervaart nog steeds dagelijks veranderingen. De klachten zijn zelfs zo aanwezig dat de Limburgse moeder soms vreest dat ze blijvende hersenschade heeft.

“Ik ben altijd heel pienter geweest. Met gemak heb ik het gymnasium afgerond en op de werkvloer stond ik altijd bovenaan met de beste resultaten. Daarbij had ik veel sociale contacten, kon goed omgaan met veranderingen en was heel adrem.

Hersenschade na de bevalling

Sinds mijn zwangerschap is dat veranderd. Opeens kon ik me niet meer goed concentreren en mijn geheugen was ook veel slechter. Ook kon ik niet meer meedoen met snelle conversaties en grote groepen.

Maar het allerergste is dat ik niet goed uit mijn woorden kom. Mijn man en ik hebben bijvoorbeeld net een huis gekocht. Daar moet van alles aan verbouwd worden. Telkens als ik iets heel simpels wil uitleggen – bijvoorbeeld de manier waarop ik de gordijnen wil ophangen – dan kom ik niet uit mijn woorden.

Ik weet precies wat ik bedoel, maar de zinnen vormen zich niet goed in mijn hoofd. Woorden verdwijnen, of ik zeg iets wat totaal niet klopt. Soms lijkt het alsof mijn brein vertraagd is. Dan zie ik hoe anderen heel verward naar mij kijken, of naar hun telefoon grijpen uit verveling als ik niet snel genoeg praat.

Een wazig hoofd

In het begin dacht ik dat het door slaaptekort kwam. De eerste maanden na de geboorte waren intens. Maar zelfs toen mijn zoon doorsliep, bleef mijn hoofd wazig. Vijf jaar later is er niets veranderd. Als ik een gesprek voer, kost het me moeite om de juiste woorden te vinden. Alsof mijn brein een muur heeft opgetrokken waar ik niet doorheen kom.

Ik voel me niet meer mezelf. Soms denk ik wel dat er iets ernstigs aan de hand is, alsof mijn brein beschadigd is. Het liefst zou ik het met een MRI willen onderzoeken, maar daar is natuurlijk een doorverwijzing voor nodig en die geeft de huisarts niet. Ik ben meerdere keren bij mijn huisarts langs geweest en hij blijft volhouden dat het normaal is.

Grote impact

De impact op mijn leven is heel groot. Mijn man en ik hebben heel vaak ruzie, omdat ik oprecht denk dat ik dingen goed heb uitgelegd, maar mijn woorden zijn dan niet aangekomen bij hem. Daarbij vermijd ik grote groepen en skip ik veel sociale gelegenheden. Het maakt me onwijs onzeker en ik voel me veel dommer dan ik eigenlijk ben.

Vroeger vond ik het heerlijk om te discussiëren en ik was mega sociaal. Nu luister ik vooral. En als ik iets wil zeggen, twijfel ik of het wel goed uit mijn mond komt. Vaak zeg ik dan maar niets.”

Blame the brain! Dit gebeurt er met je hersenen als je een baby krijgt