Anoniem: ‘Steeds vaker vraag ik me af wat er is gebeurd, wanneer veranderde alles?’
De komst van kinderen verandert een hoop. Zo ook je vriendschappen. Maar dat je je beste vriendinnen kwijtraakt, is altijd een gemis.
Het is natuurlijk best normaal dat er naarmate je ouder wordt bepaalde vriendschappen verdwijnen en dat er andere voor in de plaats terugkomen. Maar soms zie je het niet aankomen. En zijn het plots vriendinnen waarvan je het niet had verwacht, die niet op bezoek zijn gekomen of pas heel laat een felicitatie stuurden. Het overkwam ook deze moeder. Ze schrijft een open brief aan haar voormalige beste vriendin.
Open brief
‘Lieve voormalige beste vriendin,
We’ve been trough it all, maar zijn nu geen vriendinnen meer.
We hebben onze studietijd samen overleefd, maar zijn nu geen vriendinnen meer.
We hebben gelachen en gelachen totdat de koffie uit onze neus kwam, maar zijn nu geen vriendinnen meer.
Ik was er om je vast te houden toen je moeder overleed, en jij was er om mij vast te houden toen mijn hart in tweeën brak, maar zijn nu geen vriendinnen meer.
We huilden tot er geen tranen meer over waren, maar zijn nu geen vriendinnen meer.
We maakten ruzie en vergaven elkaar, we beseften dat we helemaal niet zonder elkaar konden, maar zijn nu geen vriendinnen meer.
We maakten samen de leukste tripjes en beloofden elkaar dat we het allemaal weer zouden doen als we oude vrouwtjes waren, maar zijn nu geen vriendinnen meer.
Het klinkt misschien een beetje overdreven, maar een toekomst zonder elkaar zagen we niet per se. We bespraken voortdurend onze toekomstige levens. We zouden elkaars bruiloft onvergetelijk maken. Onze toekomstige mannen zouden samen op het terras een biertje drinken iedere keer als we de stad in zouden gaan. Ik zou op jouw kinderen passen en jij zou voor de mijne zorgen. Maar we zijn nu geen vriendinnen meer.
Wanneer ging het mis?
Steeds vaker vraag ik me af wat er is gebeurd. Wanneer veranderde alles? Was het toen ik ging trouwen? Dat kan eigenlijk niet, want we spraken elkaar toen nog constant. Je was altijd een deel van mijn leven en ook mijn man vond het prima om je bij ons te hebben. Je lachte wel eens om het feit dat je ‘het derde wiel’ was, maar dat was je nooit écht.
Was het toen mijn carrière van start ging? Hmm, dat kan eigenlijk niet, want jouw carrière kwam ook van de grond. Al gingen we wel allebei een andere richting op, het werd steeds lastiger om tijd te vinden om bij te kletsen.
Toen ik kinderen kreeg, zag ik je plotseling niet meer. Ik had je nodig om mijn hand vast te houden, toen ik me verdrietig en alleen voelde en toen ik aan het uitvogelen was hoe ik het moederschap zou handelen. Ik dacht dat je er zou zijn.
En soms was je er, maar het was niet zo jouw ding. En ik snap het wel, ik weet hoe graag jij wilde trouwen en kinderen wilde krijgen met de man van je dromen. We dachten beide ook altijd dat jij de eerste zou zijn, jij had altijd vriendjes. Je bruiloft was al helemaal uitgestippeld in je hoofd, je toekomstige kindernamen had je al uitgedokterd toen je 14 was. Ik had dat allemaal niet.
Ik heb je vaak nog gebeld, en berichten gestuurd. Maar je antwoordde niet. Ik zag je op straat lopen, maar je deed alsof je mij niet zag. Elke verjaardag stuurde ik je een kaart en elke kerst wenste ik je een vrolijk kerstfeest. Misschien ben je simpelweg vergeten om dat ook bij mij te doen.
Ik was bezorgd om je. Ik wist niet of je gelukkig of verdrietig was. Ik wist niet of je ergens mee worstelde of niet. Je zei wel dat het goed ging, maar ik zag dat het niet waar was. Je gaf ons op, omdat mijn leven te veel voor je was. Terwijl jij ook mijn familie bent.
Soms stuur ik je nog een bericht om te kijken of alles oké is. Maar je antwoordt niet.
Op de een of andere manier zijn we gewoon uit elkaar gegroeid als vriendinnen. Het is nu tien jaar geleden, misschien is het tijd om dat te accepteren en je los te laten…’
Lees ook:
- 7x hoe vriendschappen veranderen als je kinderen hebt
- 10 x waarom moeders het niet voor elkaar krijgen hun vriendin te bellen
- 5x nieuwe vriendinnen die je erbij krijgt als je moeder bent