Wilma Groothuis Bevallen 19 mrt 2024, 11:06

Leestijd: 4 minuten

Geboorteplan essentieel voor de bevalling? ‘Je kunt geen afspraken maken met een foetus’

In een geboorteplan staan jouw wensen rondom de bevalling. De ene zwangere vrouw bedenkt het liefste elk detail van een bevalling van tevoren, een ander laat het juist volledig over haar heen komen. Maar hoe belangrijk vinden vrouwen een geboorteplan voor de bevalling eigenlijk?

Wij vroegen het aan onze lezeressen.

Geboorteplan maken

Als je een geboorteplan maakt, dan denk je alvast na over hoe jij de bevalling het fijnste zou ervaren. Zo beschrijf je waar je wilt bevallen, wie erbij mogen zijn, in welke houding je het liefste bevalt, of je pijnstilling wilt (zo ja, welke methode), of je je baby na de geboorte zelf wilt aanpakken, wie de navelstreng doorknipt en of je borstvoeding wilt gaan geven.

Een geboorteplan kan fijn zijn voor de verloskundige, zorgverleners, je partner, maar bovenal jezelf. Het is daarnaast wel goed om te weten dat het prima is als je tijdens de bevalling van gedachten verandert. Het kan natuurlijk ook gebeuren dat een bevalling anders loopt dan je had gewild en bepaalde wensen niet uitgevoerd kunnen worden. Je geboorteplan staat dus niet per se vast.

Geboorteplan essentieel?

Maar is het hebben van een geboorteplan eigenlijk essentieel voor de bevalling? Wij waren benieuwd hoe onze lezers hierover dachten. En de meningen komen aardig overeen.

Anita – “Een idee hebben is leuk, zolang je maar voorbereid bent dat het in het echt totaal anders kan gaan. Want hoe het gaat is lang niet altijd te plannen.”

Andrea – “Ik was behoorlijk nuchter over een geboorteplan. Bij de oudste, 11 jaar geleden, begon dat een beetje te komen. En ik dacht altijd: we moeten maar zien hoe het loopt. Op het moment van bevallen was ik er ook niet mee bezig. Ik heb drie keer een totaal andere bevalling meegemaakt en bij kind twee en drie was er niet eens tijd om te bedenken hoe ik het zou willen.”

Tamar – “Ik had wel een wensenlijstje, dus dat zou ik ook aanraden. Een gedetailleerd plan gaat nooit precies zo lopen, dus dat zou ik afraden.”

Judith – “Wat een onzin. Het loopt toch anders dan hoe het in jouw planning staat.”

Lisette – “Ik heb binnen twee uur geschreeuwd: ‘Alles wat op mijn geboorteplan staat, gaan we overboord gooien! We gaan NU naar het ziekenhuis en ik heb pijnbestrijding nodig!’ Ik zou thuis bevallen zonder pijnbestrijding, maar ik had geen rekening gehouden met een weeënstorm vanaf het tweede uur weeën. Achteraf maar goed dat ik naar het ziekenhuis ging, want onze kleine is gekomen met een spoedkeizersnede. Ik had gelukkig wel in mijn achterhoofd dat ik dat geboorteplan als ideaal had, maar dat het niet zo ‘moest’ gaan.”

Debby – “Ik moest lachen om het woord ‘geboorteplan’. Alsof zoiets te plannen is. Voor mij hoefde dat allemaal niet. Negen van de tien keer gaat het toch helemaal anders dan hoe je het wilde. Ik heb mij ook helemaal niet voorbereid en geen cursussen gedaan. Het was mijn eerste kindje en ik heb alles op mij af laten komen. Ook in het ziekenhuis alles op zijn beloop laten gebeuren, ik had ook geen speciale wensen. Alleen pijnbestrijding, maar die werkte niet. Ach ja, het is allemaal goed gegaan en ik zou alles zo weer opnieuw doen, zonder dat hele gedoe eromheen.”

Marijke – “Ik vond het wel fijn, door een plan te maken had ik overal over nagedacht en wist ik wat mijn opties waren. En ook al loopt het dan misschien anders, je voelt je wel voorbereid. En het is fijn dat je wensen op papier staan, want misschien ben je zelf niet goed aanspreekbaar als er een keuze moet worden gemaakt.”

Ariadne – “Wij wilden graag een geboorteplan maken, maar je kunt domweg geen afspraken maken met een foetus.”

Angelique – “Het enige plan is: bevallen. Het gaat zoals het gaat.”

Helena – “Ik had zes jaar geleden ook een geboorteplan gemaakt. Ik wilde in het ziekenhuis bevallen en graag pijnbestrijding krijgen. Maar het liep anders, het werd een thuisbevalling en ik kreeg geen pijnbestrijding.”

Jessie – “Het is goed om na te denken wat je graag zou willen, ermee rekening houdend dat het compleet anders kan gaan. Daardoor bereid je je wel beter voor, denk ik. Zelf had ik alleen de echt essentiële dingen erin gezet, juist ook omdat ik single-moeder zou worden. Zo wilde ik graag thuis op de barkruk met mijn zusje erbij bevallen, maar als ik naar het ziekenhuis zou moeten, dan wilde ik dat mijn ouders dat wisten. En als ik naar de OK moest, dan wilde ik ook dat mijn ouders dat wisten en dat mijn zusje mee naar de OK zou gaan als ik nog niet bevallen was.

Als ik na de bevalling naar de OK moest of de baby moest om wat voor reden mee met de kinderarts, dan zou mijn zusje bij de baby blijven. En als het echt fout zou lopen en ik kon zelf niet meer beslissen, dan zouden mijn zusje en ouders samen mogen beslissen. Ik denk dat het juist heel goed is om over dit soort zaken na te denken. Een bevalplan met welke muziek, geurkaarsjes, gedimd licht en dat soort ideeën is leuk, maar niet zo relevant en realistisch voor mij persoonlijk.”

Had ik maar nooit… Mijn man betrokken bij het geboorteplan