Laurien Bleeker Columns 12 dec 2022, 12:42

Leestijd: 3 minuten

Laurien: ‘Een foute kersttrui vind ik eigenlijk een beetje zonde’

Met drie kinderen is er altijd wel iets wat redacteur Laurien bezighoudt. Vorige week vertelde ze over de vragen die haar zesjarige stelt op de meest onverwachte en ongemakkelijke momenten. Of ze dan drie keer dat piemelplasserding gedaan hadden bijvoorbeeld… Deze week gaat over foute kersttruien.

“Het is dinsdagmiddag, ik sta op het punt om de deur uit te lopen. Op dat moment popt een melding op van het kinderdagverblijf in het beeldscherm van mijn telefoon. ‘Lieve ouders, op vrijdag 23 december lijkt het ons erg leuk als de kindjes in een foute kersttrui komen. Wij zullen er zelf ook een dragen. Groetjes van de juffen.’ Poe. Die Sint is de grens nog niet over of de Kerstman komt alweer de hoek om vliegen in z’n arrenslee.

Oké, meteen stress. Want ja, ik ben zo’n moeder die haar kinderen graag in een leuke outfit steekt, mits van goede kwaliteit en het liefst ook nog een beetje duurzaam. Een foute kersttrui is dat zeker niet. En voor sommige enigszins niet zo foute foute kersttruien betaal je een vermogen. En dan wordt ‘ie nog maar een keer gedragen ook, want volgend jaar is het kind een halve meter gegroeid. Vind ik zonde. Aan de andere kant ben ik gek op dit soort gezellige initiatieven en de kleine man over wie dit gaat ook.

De foute kersttrui

Hoe ga ik dit aanpakken. Hoe leg ik mijn overenthousiaste driejarige kerstlover uit dat hij niet in een kersttrui naar de opvang gaat. Dat ik het zonde vind om een trui te kopen die hij maar een keer aan kan, omdat hij er volgend jaar uitgegroeid is. Al sinds hij Sinterklaas gedag heeft gezwaaid praat hij over de kerstman. En over de kerstboom optuigen en kerstcadeautjes onder de boom (daar moeten we het ook even over hebben, want eh, deze kerstvrouw heeft na de Sint madness geen geld meer voor kerstcadeautjes). Maar goed, de foute kersttrui.

Na een rondvraag in mijn omgeving om eventueel een exemplaar te lenen kreeg ik steevast een van de volgende twee antwoorden. ‘Trekken we zelf aan’ of ‘Daar doen we niet aan’. Ik kijk naar mijn bijna-kleuter die in de laatste maanden van zijn drie jaar zit. Vrolijk en vol overgave danst hij, in zijn haar een diadeem met rendiergewei, op Mariah Careys All I Want For Christmas. ‘Is een foute kersttrui’, zingt hij er nog net niet achteraan. Het is zijn laatste kerst op het kinderdagverblijf. En de juffen in zijn klasje maken altijd zo’n feest van elke gelegenheid die ze maar kunnen aangrijpen. Nee, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem niet in zo’n vreselijke trui te hijsen.

Even mijn eigen principes opzij

Ik vraag mijn vriendin de Vinted-expert om raad. Maar die Vinted-verkopers weten dat moeders zoals ik nu naarstig op zoek zijn naar foute kersttruien en verdubbelen de prijs. Nope, dat gaat ‘m ook niet worden. Ik Google me suf en ben ondertussen al een halve werkdag bezig met het vinden van een oplossing die ons beide tevreden bij de kerstboom laat zitten. Uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat ik overstag moet gaan. Even mijn eigen principes opzij voor het geluk van mijn kind. Ik ga op zoek naar een foute kersttrui.

Tot ik het hele gebeuren een paar avonden later mededeel aan de man. En hij nonchalant roept, al kijkende naar het WK: ‘Waarom koop je geen kerstpyjama of huispak, dat kan hij daarna best nog voor langere tijd aan.’ Even sta ik met mijn mond vol tanden. Dat ik hier zelf niet opgekomen ben, is me een raadsel. Zal wel tunnelvisie geweest zijn. Anyway, de oplossing was de hele tijd zo dichtbij. Zo’n kerstoutfit is al zo fout, dat het niemand iets uitmaakt dat het kind in een pyjamashirt naar schooltje gaat. Hij kan het voor langere tijd dragen, dus vind ik het een duurzamere keuze. Plus: ik ben er geen vermogen aan kwijt.

En de blik in de ogen van mijn zoontje, toen ik hem een verschrikkelijk foute kerstpyjama gaf, was onbetaalbaar.”

Laurien: ‘Hebben jullie drie keer dat piemelplasserding gedaan?’