Florine leeft in een busje met baby: ‘We gaan de hele wereld rond’
Vier jaar geleden besloten Florine en Thijs hun mooie jaren dertig huis te verkopen. Hun nieuwe onderkomen? Een busje, al spreekt Florine liever van een van. Fast forward naar nu: Florine en Thijs hebben rondgereisd van Scandinavië tot Hawaii. En ze hebben dochtertje Doris mogen verwelkomen. Hoe gaat een nomadisch bestaan met een baby?
Nomadenbestaan in een busje
Florine en Thijs woonden in de natte droom van menig millennial: een opgeknapt jaren dertig huis dat ze naar eigen smaak hebben verbouwd. Florine werkte als bureaucoördinator bij een stichting en Thijs werkte in de zorg toen Florine het op haar heupen kreeg: was dit wel het leven dat ze wilde leiden?
Een leven met minder focus op werk, meer vrijheid en meer natuur. Zou dat kunnen? Ja, besloten Florine en Thijs na lang wikken en wegen. Ze namen ontslag, verkochten hun huis en kochten een bus, die ze ombouwden tot camper. “We wilden een leven leiden waarbij er alle ruimte is voor spontane, wilde plannen. Dat is gelukt, we hebben de afgelopen vier jaar de hele wereld rondgereisd.”
Zwanger en bevallen in Nederland
En toen bleek Florine zwanger. Betekent de komst van een baby het einde van hun nomadische bestaan? “We hebben altijd al geweten dat we willen blijven rondreizen met de bus. Maar bevallen in de bus? Dat zag ik niet zo zitten. Ik wilde liever thuis, niet in het ziekenhuis, in Nederland bevallen. Maar probeer maar eens een huis te kopen of huren met deze knettergekke woninggekte.” De eisen van Florine en Thijs waren niet eens zo lastig: een gemeubileerd huurhuis voor korte termijn. Toch kwamen ze nergens voor in aanmerking. “Zo werd het al snel een chalet op een camping van vrienden. Daar hebben de drie maanden gewoond en daar ben ik bevallen.” Inmiddels is dochtertje Doris elf weken oud.
Van het chalet naar een stacaravan
“Vanuit daar hebben we onze huidige woonplek, ik noem hem liefkozend Kleine Keetje, een stacaravan op een camping in de Kop van Noord-Holland gevonden. Hier brengen we nu de zomermaanden door.”
Toch klinkt een stacaravan niet als de ideale woonsituatie voor veel kersverse ouders en pasgeboren baby’s. “Het grootste probleem is eigenlijk het plafond van de stacaravan. Mijn man is twee meter en, nou ja, het plafond ook. Haha. Dus lekker hupsen met Doris in de lucht gaat niet. Verder zien wij alleen maar voordelen: de stacaravan is klein, dus je bent altijd dichtbij elkaar. Een babymonitor of babyfoon hebben we niet nodig. Tussen de woonkamer en haar slaapkamertje zit drie meter, dus we horen en zien Doris altijd. En we hebben hier een hele grote tuin waar we bijna de hele dag in te vinden zijn.”
Na de zomer stapt het nomadengezin weer de campervan in. De bestemming: Ierland, Engeland, wie zal het zeggen. “Zolang we in de decembermaand maar terug zijn, want zodra je een kind hebt mag je natuurlijk niet weg zijn met Sinterklaas en Kerstmis, haha.” Na de feestmaand willen Florine, Thijs en Doris richting het Mediterraanse zuiden vertrekken. “Het plan is nu om een huisje te huren in Madeira, en daar te gaan wandelen en werken.” Uiteindelijk willen we een stekkie in de bergen in Zuid-Spanje kopen. Dan kunnen we afwisselen tussen daar en onze stacaravan hier. Uiteraard crossen we tussendoor met onze bus overal naar toe.”
Alles is multifunctioneel
Leuk, al die plannen. Maar hoe doe je dat met een baby? “Ik ben zelf ook best benieuwd hoe dat gaat zijn. De bus is nu precies gebouwd op twee personen, we moeten dus wel nog even wat ombouwen. Er komt een extra zitplek achter het stuur, zodat we daar met zijn drietjes kunnen zitten en er komt een hangwiegje. Als Doris groot genoeg is, slapen we samen met z’n allen in een bed. Verder is alles multifunctioneel: het aanrechtblad dient ook als verschoningstafel.
Club van drie
En wat ook scheelt: Thijs en ik zijn al vier jaar tot elkaar veroordeeld op dit kleine aantal vierkante meters. Ons leven is simpeler en overzichtelijker geworden. We genieten veel meer van simpele dingen als een goed brood van een lokale bakker in een klein dorpje. En met Doris hebben we er een derde clublid bij. Dat is eerder een versterking dan een beperking. Oké, we hebben minder tijd voor elkaar en simpele dingen nemen opeens veel tijd in beslag. Onze wilde, spontane plannen staan on hold. Maar in mijn opinie heeft een babytje vooral papa en mama nodig. Nou, we zitten hier erg knus op elkaar geplakt dus dat zit wel goed.
Rust, reinheid en regelmaat kunnen we Doris nog steeds bieden. Alleen wel mobiel. We hebben een draagzak, een kinderwagen, een Deryan-tentje. We leren haar nu al dat ze overal kan slapen. Wat heeft ze verder nog nodig?
Een alledaags avontuur
Zolang we niet te veel verwachtingen hebben, kan het ook niet tegenvallen. Voor mij is dit het droomleven, ook al brengt het heus uitdagingen met zich mee. Je moet best wel spannende stappen ondernemen om dit te doen. Ik bedoel, we hadden echt een fantastische huis dat we hebben verkocht. Vooruit, wel met winst, maar toen de huizenmarkt een paar jaar later ontplofte hebben we ons wel achter de oren gekrabd. Hadden we het huis niet langer moeten aanhouden? Net als het opzeggen van onze baan, daar hebben we al onze zekerheid mee opgezegd. En een leven in de bus klinkt idyllisch, dat is het vaak ook, maar het is soms ook vier dagen niet douchen en immer nadenken over waar je gaat poepen of waar je de was gaat doen. Nu met Doris erbij worden die zorgen groter. Als je daar omheen kunt kijken en de dingen kunt nemen zoals ze komen… Dan heb je in onze ogen het leukst denkbare leven. Met heel veel vrijheid en tijd met elkaar.”
VanLife Magazine
Inmiddels werkt Florine remote als strategisch adviseur bij een stichting en is ze hoofdredacteur van haar eigen magazine VanLife Magazine, een tijdschrift voor “de nieuwe generatie camperaars”. Wil je haar blijven volgen? Dat kan hier, een dikke volgtip, want Florine schrijft leuk én eerlijk over het moederschap.
Renske de Greef schreef Mamamorfose: een goudeerlijk en grappig boek voor alle nieuwe moeders