veraguldemeester Persoonlijk 25 okt 2023, 07:46

Leestijd: 4 minuten

Fien (37): ‘Tijdens mijn postnatale depressie hoopte ik dat mijn baby dood ging’

Bijna één op de tien vrouwen krijgt na haar bevalling last van een postnatale depressie. Fien weet inmiddels hoe dat is. Haar depressie werd zo erg dat ze niet meer kon functioneren. “Ik kon niet meer voor mijn zoon zorgen. Sterker nog, ik hoopte dat hij dood zou gaan”, vertelt ze aan Famme.

“Vanaf het moment dat Nick en ik besloten om voor een baby te gaan, gooide ik de pil direct weg. We gingen op vakantie en hadden verwacht dat het nog wel even zou duren voordat ik zwanger zou zijn. Ik had immers vijftien jaar de anticonceptiepil geslikt. Toen ik niet meer ongesteld werd, dacht ik dat het te maken had met het stoppen van de pil. Toen ik misselijk werd en opgezwollen borsten kreeg, deed ik toch maar een zwangerschapstest. Die test bleek hartstikke positief te zijn.

Snelle zwangerschap

Mijn zwangerschap ging voor mijn gevoel ontzettend snel. Ik had op het einde wat last van bekkeninstabiliteit en maagzuur, maar verder mocht ik niet klagen. Toen met 39 weken de bevalling begon, konden we niet wachten om onze zoon te zien. Na een bevalling van 24 uur kwam Luuk met een spoedkeizersnede ter wereld. Na een moeilijke start bleek alles gelukkig goed met hem te gaan.

Bijkomen van bevalling

De bevalling vond ik erg tegenvallen. Ik moest daarna bijkomen, maar ik kreeg daar nauwelijks de gelegenheid voor, omdat Luuk maar bleef huilen. Wat ik ook probeerde niets hielp. Het was heftig om een baby te hebben die steeds maar huilde. Gelukkig was mijn vriend Nick mijn redder in nood. Hij hielp mij enorm en hij voelde precies aan wat Luuk nodig had.

Beginnende postnatale depressie

Na een paar weken merkte ik dat ik helemaal niet goed in mijn vel zat. In eerste instantie dacht ik, dat het met de moeilijke bevalling te maken had. Ik was de hele dag moe, had nergens zin in en ik huilde veel. Het begon Nick ook op te vallen dat het niet goed met mij ging. Ik merkte ook dat ik helemaal niet blij was met Luuk, ook al wilde ik dat wel. Het ging gewoon niet. Ik gleed steeds meer weg in duistere gedachten.

Aan de antidepressiva

Ongeveer zes weken na de bevalling kon ik niet meer functioneren. Ik was niet meer in staat om voor Luuk te zorgen. Nick nam verlof van zijn werk en zorgde fulltime voor onze zoon. De huisarts constateerde een postnatale depressie en ik moest antidepressiva gaan slikken. De eerste weken had ik last van bijwerkingen en werd mijn depressie alleen maar heftiger. Ik hoopte zelfs dat mijn baby dood zou gaan. Ik was toen van mening dat het hele probleem dan opgelost zou zijn. Gelukkig hield Nick mij in die tijd goed in de gaten en liet hij mij geen seconde met Luuk alleen.

Hulp van psycholoog

Na drie maanden op de wachtlijst gestaan te hebben, kreeg ik een psycholoog toegewezen. In mijn geval zou een combinatie van antidepressiva en gesprekken met een psycholoog de beste optie zijn. Ik kon tijdens de gesprekken mijn ei kwijt. Ik leerde hoe ik mijn negatieve gedachten om kon zetten in positieve gedachten. Ook bekeken we mijn gedrag met Luuk in bepaalde situaties. Al snel merkte ik dat ik beter in mijn vel kwam te zitten en minder onzeker werd over de verzorging van Luuk.

Gelukkiger dan ooit

Na ongeveer negen maanden kon ik echt genieten van Luuk en durfde Nick mij ook alleen met hem te laten. Het moet ook heftig voor hem geweest zijn om mij zo te zien. Luuk is inmiddels twee en ik kan voluit zeggen dat ik me nog nooit zo gelukkig heb gevoeld. Ik heb nog steeds elke maand een gesprek met de psycholoog, dat vind ik erg prettig. De antidepressiva heb ik een halfjaar geleden afgebouwd. Ik was in het begin bang om een terugval te krijgen, maar dit is gelukkig niet gebeurd.

Bang voor de toekomst

Nick vroeg mij vorige maand of ik nog een kindje wilde. Ik schrok enorm van die vraag. Natuurlijk zou ik graag ons gezin willen uitbreiden, maar ik moet er niet aan denken om weer een postnatale depressie te krijgen. Ik ben heel bang dat dat weer gaat gebeuren, dus ik denk dat ik Nick voorlopig moet teleurstellen. Ik wil eerst genieten van ons gezin en de moeilijke tijd achter ons laten. Misschien dat ik er over een tijdje anders in sta, de toekomst zal het leren.”

Zó kunnen partners helpen bij vrouwen met een postnatale depressie