Valéry de Voijs Persoonlijk 21 mrt 2024, 11:02

Leestijd: 3 minuten

Famke (29) vertrouwt niemand met haar baby: ‘Ik ben alles kwijtgeraakt’ 

Famke (29) vertrouwt niemand met haar pasgeboren baby. Daardoor heeft ze grote beslissingen moeten maken waardoor ze niet meer kon werken en geen tijd meer heeft voor haar vriendinnen. 

“Eigenlijk ben ik altijd al een controlfreak geweest. Ik wil altijd alles weten, ik heb een hekel aan verrassingen en kan dingen moeilijk loslaten. Die behoefte aan controle is met de jaren alleen maar erger geworden. Zo ben ik bijvoorbeeld al jaren niet naar de tandarts geweest, omdat ik het idee van de controle loslaten in zo’n tandartsstoel niet aan kon. Ik heb het wel een aantal keren geprobeerd, maar ben toen huilend de tandartspraktijk uitgerend. 

Geen vertrouwen in de liefde

Niet alleen mijn mondhygiëne lijdt eronder, maar ook mijn liefdesleven verliep erg stroef. Ik vond het namelijk heel moeilijk om mezelf kwetsbaar op te stellen, of om gevoelens toe te laten. Daarbij is het voor een controlfreak moeilijk om een fijn seksleven te hebben of om mezelf over te geven. Naast mijn seksleven heb ik behoorlijk veel last van wantrouwen. In mijn werk kan ik dingen moeilijk loslaten waardoor ik vaak lange dagen draai op kantoor. Omdat ik geen taken uit handen kan geven en álles zelf wil doen, raak ik vaak overwhelmed. 

Mensen in mijn omgeving waren vaak bang dat ik zwanger zou worden. ‘Als Famke ooit een kind krijgt, is het einde zoek’, daarmee doelden ze op mijn grote behoefte aan controle. Ik kan namelijk geen controle hebben over een zwangerschap, bevalling of een pasgeboren baby. Dat heb ik dan ook aan den lijve ondervonden. Mijn hele zwangerschap was één grote drama. Iedere dag stond ik met een meetlint voor de spiegel om mijn buik, taille en heupen op te meten. Ik vond het nog niet zo erg om dikker te worden, maar ik vond het vreselijk dat ik er zelf geen controle over had. 

Famke is alles kwijtgeraakt 

Mijn bevalling verliep daardoor ook dramatisch. Ik raakte namelijk totaal in paniek toen de weeën kwamen en kon mijn paniek niet meer loslaten. Uiteindelijk is mijn dochtertje middels een keizersnede geboren. De kraamtijd was voor mij ook vreselijk. Ik moest fysiek herstellen van de bevalling en kon moeilijk genieten van mijn baby. Daarbij vond ik het moeilijk om de zorg van mijn dochter aan mijn man of kraamverzorgster over te geven. Wanneer ik boven in bed lag en mijn man beneden zat met onze dochter, belde ik hem via Facetime om te zien hoe hij de luier verschoonde. 

We zijn nu zes maanden verder en ik besef hoeveel impact dit op mijn leven heeft. Inmiddels ben ik gestopt met werken omdat ik 24/7 bij mijn dochter wil zijn. Ik kon haar namelijk niet bij mijn ouders achterlaten en vond het vreselijk om een wildvreemde oppas in huis te nemen. Ook ben ik veel vrienden verloren. Ik heb mijn sociale leven namelijk behoorlijk verwaarloosd. Ten slotte heeft mijn man ook uitgesproken dat hij geen vertrouwen meer heeft in onze relatie. Voorheen kon hij nog omgaan met het wantrouwen, maar sinds de komst van onze dochter is onze relatie erg achteruit gegaan.

Aan de ene kant begrijp ik dat ik moet veranderen. Op deze manier raak ik namelijk alles kwijt. Maar aan de andere kant vind ik het ontzettend moeilijk om dingen los te laten. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat ik mijn dochter over een paar jaar naar school moet sturen.”

Sanne wilde geen dutje doen terwijl de kraamverzorgster oppaste: ‘Voelde niet goed’