Valéry de Voijs Persoonlijk 27 nov 2024, 11:07

Leestijd: 3 minuten

Familie Vermeulen: ‘Gelukkig getrouwd, maar wonen (deels) uit elkaar; de kids zijn gelukkiger’

Lotte (33) vormt samen met haar partner (40) en haar kinderen een gelukkig gezin. Toch hebben de ouders twee jaar geleden een bijzonder besluit genomen. Het gezin woont namelijk deels uit elkaar. Het klinkt wellicht tegenstrijdig, maar voor Lotte en haar gezin was een tweede woonruimte de beste beslissing ooit.

“Mijn partner en ik waren al een paar jaar samen voordat we kinderen kregen. We hielden enorm van onze vrijheid en woonden allebei gewoon in ons eigen huis; dat werkte voor ons. We hadden geen behoefte om samen te wonen en konden zo ieder onze eigen ruimte behouden. Dit was fijn, maar dat veranderde toen ik zwanger werd. We waren natuurlijk superblij met de zwangerschap, maar tegelijkertijd besefte ik: nu moeten we echt gaan samenwonen.

Gebrek aan me-time

De eerste jaren met kleine kinderen was één gekkenhuis- onze wereld stond op z’n kop. We hadden veel minder slaap, waren vaak moe en hadden geen tijd voor onszelf. Ik merkte dat ik het steeds moeilijker vond om écht tijd voor mezelf te vinden. Ik was altijd met de kinderen bezig, maar wat ik miste was die welbekende me-time. Die momenten waarop ik alleen thuis was, een boek kon lezen of gewoon op de bank kon hangen zonder dat er constant iemand aan mijn mouw trok.

Mijn partner, die van nature altijd van zijn vrijheid en eigen ruimte had gehouden, voelde hetzelfde. Hij miste zijn momenten om met vrienden te gamen of gewoon ongestoord een sigaartje roken in de tuin. Hij werd steeds chagrijniger, en ik ook.

Veel ruzies en irritaties

Op een gegeven moment kwam het tot een dieptepunt. We hadden zoveel ruzie en wisten dat als we zo doorgingen, we uiteindelijk uit elkaar zouden gaan. Het was niet dat we niet van elkaar hielden – we waren gek op elkaar. Maar het was duidelijk dat het zo niet verder kon.

De spanning was te groot en dat begon ook effect te hebben op de kinderen. Onze oudste vroeg op een dag: ‘Waarom lachen jij en papa nooit meer?’ En dat was voor mij de druppel. Dit was niet hoe ik het voor mijn kinderen voor ogen had: ouders die niet meer lachen.

Een tweede woonruimte

Aangezien we wat spaargeld hadden, besloten we dit te investeren in een tweede woonruimte. We vonden een kleine studio in een stad verderop; een soort toevluchtsoord voor onszelf. Het gaf ons de ruimte om weer op adem te komen en echt tot elkaar te komen, maar dan op onze eigen manier.

Iedere zondagavond ga ik naar de studio, waar ik tot dinsdagmiddag blijf. Die tijd gebruik ik om mezelf op te laden. Dinsdagavond eten we samen, en daarna gaat mijn partner naar de studio tot donderdagavond. Van donderdagavond laat tot zondag zijn we weer helemaal samen als gezin. We spelen met de kinderen, doen leuke dingen en genieten van de tijd die we samen hebben.

De kinderen moesten wennen

In het begin vonden de kinderen het allemaal maar raar. Ze vroegen ze zich af waarom mama of papa ‘even weg’ waren. Maar al snel begonnen ze het te begrijpen. Ze zagen dat wij rustiger, vrolijker en vooral gelukkiger waren. En dat effect straalt natuurlijk af op hen. Nu is het voor hen normaal.

Een tweede woonruimte is niet voor iedereen weggelegd, maar voor ons heeft het onze relatie gered. We kunnen nu écht van elkaar genieten zonder constant het gevoel te hebben dat we in elkaars ruimte zitten. En de kinderen? Die zijn er inmiddels helemaal aan gewend en profiteren ervan dat hun ouders weer gelukkig zijn.”

Erica (42) kreeg twee dochters in een jaar: ‘Ik trok bleek weg bij de positieve zwangerschapstest’