Vera Guldemeester Persoonlijk 4 jul 2024, 15:18

Leestijd: 3 minuten

Elvira’s baby eet volgens het consultatiebureau veel te veel: ‘Ik kan hem niet laten huilen’ 

Wie zegt dat het ouderschap makkelijk zou zijn? Elvira zit er op dit moment aardig doorheen. Ze krijgt van alle kanten kritiek op het eetgedrag van haar zoontje, ook van het consultatiebureau. “Ik voel me echt een slechte moeder”, vertelt ze aan Famme. 

“Vanaf het moment dat mijn zoontje voor het eerst aan mijn borst hing, wist ik al dat hij van eten hield. Hij dronk lang én veel. Doordat hij zoveel dronk, groeide hij ontzettend snel. Hij was al snel langer en zwaarder dan andere baby’s. 

Kritiek van consultatiebureau 

Toen hij zes maanden was, kreeg ik voor het eerst kritiek van het consultatiebureau. De arts vond hem in verhouding veel te zwaar. Ze vroeg hoe vaak hij borstvoeding kreeg en ik gaf haar ons hele eet- en drinkschema. Ze schrok ervan. Volgens haar moest ik hem veel minder geven, dit was allesbehalve goed. 

Te zwaar

Oké, mijn baby had ook aardig wat babyvet, maar hij was wel ontzettend blij. Ik probeerde na het bezoek aan het consultatiebureau hem minder te geven en ging daarom kolven. Op die manier wist ik precies hoeveel hij binnen kreeg. Het resultaat? Een ontevreden baby. Hij wilde meer en meer. Kreeg hij dat niet, dan huilde hij keihard. Op zulke momenten voelde ik me echt een slechte moeder. 

Over naar vast eten 

Met vier maanden was ik mijn zoon al wat hapjes gaan geven, maar na het bezoek aan het consultatiebureau ging ik dit versnellen. Ik wilde hem zo snel mogelijk over laten gaan op vast eten. Ik hoopte dat hij dan sneller verzadigd zou zijn. Zo gaf ik hem in de ochtend een fles, daarna een fruithapje (wat al snel twee bananen werden), daarna een boterham (wat er al snel twee werden), weer een fles en in de avond nog wat puree en weer een fles. Had hij nog extra trek? Dan kreeg hij gewoon nog een extra hapje of fles.

Weer wind van voren 

Twee maanden daarna moesten we weer naar het consultatiebureau en kreeg ik weer de wind van voren. Ook dit was nog veel te veel. Ze deden op het consultatiebureau alsof ik een kind met obesitas aan het creëren was. Oh, wat voelde ik me toen weer slecht. Ze gaf me een eetschema mee waar ik me aan moest houden. Toen ik dit verhaal aan mijn moeder en schoonmoeder vertelde, vonden zij ook dat hij eigenlijk veel te zwaar was. Hij kon heus wel een banaan of boterham minder eten. Ik voelde me niet gesteund en eigenlijk best aangevallen. 

Eetschema

Ik probeerde me aan het eetschema te houden, maar het lukte niet. Weer begon mijn kind te veranderen in een ongelukkige baby. Hij huilde en hij huilde. Ik zag aan alles dat hij honger had. Pas als ik hem meer gaf en hij vol zat, werd hij weer rustig. Ik zat echt met mijn handen in mijn haar, wat moest ik doen: luisteren naar het consultatiebureau en (schoon)moeder of naar mijn moederhart? Ik besloot het laatste te doen. 

Nog te zwaar

Inmiddels is mijn grote bink alweer ruim een jaar. Toen ik laatst weer naar het consultatiebureau moest, kreeg ik uiteraard weer te horen dat hij echt te zwaar was voor zijn lengte en leeftijd. Ik vertelde dat ik er alles aan had gedaan en dat ik er niets meer over wilde horen. De arts probeerde me nog ‘advies’ te geven, maar ik was er helemaal klaar mee. Vanaf nu luister ik naar niemand meer en doe alles alleen nog maar op gevoel.” 

Nauwelijks bewijs voor relatie tussen bewegen en overgewicht bij jonge kinderen