Lisa van den Akker Persoonlijk 31 jan 2023, 07:32

Leestijd: 3 minuten

Elise: ‘Ik woonde nog in een studentenhuis toen ik zwanger raakte’

Een zwangerschap laat zich niet altijd plannen, zelfs als je denkt dat je het ‘veilig doet’ kan het zijn dat het lot anders beslist. En zo’n ongeplande zwangerschap heeft een grote invloed op je leven zo weet ook Elise* (31).

Zwanger in een studentenhuis

‘Mike en ik hadden al een aantal jaar een relatie, ik leerde hem kennen toen ik zestien was en hij was eenentwintig. Dat hij de ware voor me was wist ik direct, maar natuurlijk kende ook onze relatie ups en downs. Toch bleven we altijd bij elkaar en ook als we veel ruzie hadden duurde dat nooit lang.

Mike was dus een paar jaar ouder dan ik en toen ik begon aan mijn studie aan de Universiteit van Amsterdam studeerde hij ook al een aantal jaar in onze hoofdstad. We gingen beiden op kamers wonen in Amsterdam, op zo’n tien minuten fietsen van elkaar. Het was een fijne tijd waarin we bijna iedere nacht samen sliepen, aten en leefden.

Dat was ook de periode waarin ik zwanger raakte. Natuurlijk gebruikten we anticonceptie, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat we daar niet altijd even secuur mee omgingen. En uiteindelijk werd ik dus niet meer ongesteld. Ik was negentien, zat in het tweede jaar van mijn studie en was overtijd.

De test

Ik wachtte een paar dagen, en toen deed ik in mijn eentje een test. Voor de zekerheid, want het zou heus niet zo zijn dat ik zwanger was. Dat kon bijna niet. En toch zei mijn onderbuikgevoel dat ik die test moest doen.

Op mijn kamertje zat ik op de bank. Ik keek beduusd naar de test met twee streepjes. Niet wetende wat ik voelde. Ergens blijdschap ergens angst en eigenlijk alles door elkaar.

Die avond kwam Mike langs en zonder iets te zeggen duwde ik de test in zijn handen. Hij keek ernaar. Even zag ik een twinkeling in zijn ogen, en toen verdween die als sneeuw voor de zon. Een kind? Dat kon niet. Ik studeerde nog, hij begon net aan zijn eerste “echte” baan. We woonden op kamers. Hij noemde alle redenen op waarom het niet verstandig was om nu een kindje te krijgen.

Natuurlijk waren ze allemaal waar, maar ik wist allang dat dit kindje er zou komen. Weghalen was geen optie voor mij. Gelukkig, toen het besef eenmaal kwam en na lang praten wilde ook Mike er samen met mij voor gaan.

Een echo

Met z’n tweeën lieten we, zonder dat iemand het wist, een echo maken. Ik bleek pas zes weken zwanger dus we besloten het nog even voor onszelf te houden zodat we er rustig aan konden wennen. We wilden natuurlijk samenwonen en in Amsterdam was dat niet te betalen, dus gingen we ook snel opzoek naar een huurhuisje.

Ondertussen studeerde ik verder, en vertelden we het onze familie en vrienden. Die moesten allemaal wel even slikken, maar gelukkig kregen we veel steun van onze ouders. Toen ik vijf maanden zwanger was vonden we een huisje. Ik verhuisde uit mijn studentenkamer en ging daarmee weg uit Amsterdam. Toen ik hoogzwanger was stopte ik met mijn studie en kort daarna beviel ik van onze zoon.

Tien jaar verder

Het was een nieuw leven, maar na een paar maanden pakte ik mijn studie weer op. Dat ging goed want ik was gemotiveerder dan ooit. Een jaar later studeerde ik dan ook af.

Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder. We zijn nog steeds samen en hebben nog drie kinderen erbij gekregen. Ondanks dat we jong ouders zijn geworden hebben we beiden onze universitaire studies afgemaakt en hebben we beiden een goede baan. We hebben inmiddels een mooi koophuis, maar soms denk ik met weemoed terug aan die dagen samen op mijn kamertje in Amsterdam. En dan ben ik dankbaar en trots dat we samen dit avontuur durfde aan te gaan.’

*Wegens privacyredenen zijn de namen in dit verhaal gefingeerd, de echte namen zijn bekend bij de redactie.

https://www.famme.nl/anoniem-viruswappies/