Wilma Groothuis Persoonlijk Vandaag, 13:02

Leestijd: 3 minuten

Anna (37): ‘Mijn dochter (10) wil mij niet meer knuffelen en dat vind ik heel moeilijk’

Als je zelf als kind altijd heel aanhankelijk bent geweest naar je ouders, verwacht of hoop je misschien dat hetzelfde geldt voor jouw kind(eren). In de praktijk blijkt dit soms tegen te vallen. Anna (37) weet daar alles van, haar dochter (10) wil namelijk niet meer met haar knuffelen. “Als ze mij afwijst, dan breekt mijn hart wel een beetje.”

“Ik ben als kind altijd heel knuffelig geweest; naar mijn ouders én mijn broer en zus. Ook andere familieleden ontkwamen niet aan mijn knuffels, gelukkig vonden ze dat helemaal niet erg. Nog steeds geef ik mijn ouders een knuffel als ik ze zie en dat zal ik ook altijd blijven doen. Sinds ik moeder ben, weet ik ook hoe fijn het is om een knuffel van je kind te krijgen. Geloof me, ik wil nooit meer zonder.

Niet meer knuffelen

Maar helaas zijn we nu op het punt gekomen dat ik dat niet meer zelf in de hand heb. Mijn dochter wil sinds een tijdje namelijk niet meer met mij of haar vader knuffelen. Waar ze tot een jaar geleden zich nog vrijwillig in mijn armen liet nestelen, zowel op mijn als op haar initiatief, is dat het afgelopen jaar een stuk minder geworden. Lekker samen knuffelen op de bank werd een snelle knuffel als ik daarom vroeg.

Dat vond ik al jammer, maar ik nam het er nog maar even van zolang het nog kan. Maar sinds een maand wil ze helemaal niet meer knuffelen. Als ik vraag waarom niet, dan zegt ze dat ze daar te oud voor is en het kinderachtig vindt. Nou, dan breekt mijn hart wel een beetje. Ik vind persoonlijk dat je nooit te oud bent om te knuffelen, maar ik snap ook wel dat het voor haar wel even zo voelt.

Stoerder voordoen

Ze zit natuurlijk tegen de puberteit aan, er verandert een hoop voor haar. Ze wordt steeds groter, haar lichaam begint te veranderen en ze krijgt steeds meer mee van haar vriendinnetjes en klasgenoten. Ik merk dat ze zich de laatste maanden iets stoerder voor wil doen, wat misschien ook met de leeftijd te maken heeft. Ik vind het persoonlijk wel jammer, want ik vind haar perfect zoals ze is.

Wat ik misschien nog het lastigste vind, is dat je niet weet of het inderdaad maar een fase is of dat de tijd van knuffelen nu gewoon voorbij is. Om persoonlijke redenen hadden mijn man en ik besloten om niet meer voor een tweede kind te gaan, waardoor ik de knuffels ook niet meer van een eventuele tweede kan krijgen. Daar heb ik nu wel even moeite mee.

Een grote meid

Als ik het er met mijn man over heb, moet hij er zelfs een beetje om lachen. Hij snapt het enerzijds wel, maar hij vindt het juist heel leuk om te zien hoe onze dochter van een klein meisje in een grote meid verandert. Hij grapt dan dat ik altijd met hem mag knuffelen, wat ik uiteraard ook heel fijn vind, maar dat is toch anders. Je liefde voor je kind is zo puur, voor mij uit dat zich echt in fysieke aanrakingen.

Ik hoop dus heel erg dat het een fase is en ze over een tijdje weer heerlijk tegen mij aan kruipt op de bank. Ik wil haar ook niet pushen, ik heb het wel gelijk geaccpteerd, omdat ik haar niet nog verder van me af wil duwen. Maar stiekem huil ik van binnen, omdat ik bang ben dat de knuffelige tijd met mijn ‘kleine’ meisje nu voorbij is. We gaan het zien, en tot die tijd hoop ik op het beste.”

Waarom je je kind zoveel mogelijk zou moeten knuffelen