Janneke Juffermans Columns 6 jun 2021, 19:54

Leestijd: 6 minuten

Columnist Brenda: ‘Mijn kind is een haas tussen de konijnen’

Columnist Brenda (51) is moeder van Devin (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv programma Koffietijd.

De week van Moeder enzo – deel 17 – de haas

Ik kijk het programma Oogappels terug en geniet van Chris de jongen die een beetje anders is. Hij heeft een fantastisch kleurrijk jasje aan dat ook zijn karakter weerspiegelt. In de serie zijn de pubers bezig (of de ouders dat kan ook 😉 ) met hun plannen voor de toekomst wat soms al best lastig is. Want wist jij precies wat je ging doen toen je 16 of 17 was? Ik niet in ieder geval. Maar ik was (als ik eerlijk ben) ook best standaard als meisje met een blond paardenstaartje en voetballen als hobby. Een vrolijk meisje dat het leven met jongens net ontdekt had. En dat was helemaal prima.

Ik deed examen voor de Mavo. Een school die mij gemakkelijk af ging en waar ik een hele leuke tijd heb gehad met veel vrienden. De Mavo was een prima keuze voor “iemand die wel meer kon, maar ook nog heel speels was.” En speels was ik. En ik was ook een beetje bleu / naïef. Ik speelde veel op straat (voetballen) en had pas heel laat aandacht voor jongens. Maar toen heb ik het ook flink ingehaald haha. Dus die Mavo was voor mij heel erg relaxt. En dat was eigenlijk wel fijn. Uiteindelijk kan je namelijk nog steeds alles bereiken wat je wilt. Ik ging naar de Meao en rondde later nog de Heao succesvol af. Maar nog steeds wist ik niet echt wat ik wilde worden.

https://www.famme.nl/column-brenda-de-adoptie-deel-6/

Dat weet ik nu pas echt op mijn 52^e. Best laat, maar beter laat dan nooit. Ik heb onlangs nog een nieuw bedrijf Moeder enzo opgericht bij de Kamer van Koophandel wat de start is voor mijn nieuwe “carrière”. Voor het eerst in mijn leven durf ik mijn passie achter na te gaan. Daar ging wel heel wat aan vooraf. Er was een scheiding en een kind dat zich anders voelt voor nodig om te beseffen dat ik moet gaan doen wat ik nu ga doen. Ik ga met mijn eigen coach trainingen geven aan ouders van kinderen die zich anders voelen, zodat ik alles wat ik in al die jaren heb geleerd bij therapeuten kan meegeven aan ouders die in hetzelfde scheutje zitten.

Want 1 ding is mij wel duidelijk, we voelen ons allemaal soms machteloos aan die zijlijn staan als ons kind weer gepest of buitengesloten wordt en maken vaak dezelfde emoties mee. Op dit moment nemen we voor de training filmpjes op om te laten zien wat sommige dingen met je doen. Zoals kopzorgen bijvoorbeeld. De ene ouder zal zorgen hebben dat zijn kind er met de pet naar gooit op school en ik maakte mij enorme zorgen om de psychische gezondheid van mijn kind. Het dieptepunt was dat hij op de grond lag en niet meer wist hoe hij verder moest leven. En bij de opnames merkte ik dat dit nog steeds zeer doet als ik er aan denk. Het voelt nog als een scheur in mijn hart die af en toe weer opengereten wordt.

Inmiddels zijn we anderhalf jaar verder en gaat het best goed met mijn kind. Hij heeft nog steeds therapie en ik af en toe ook, omdat ik ook niet alles weet. Maar ik weet inmiddels wel dat het heel erg moeilijk is als je kind zich anders voelt. Of zoals Chris in Oogappels zegt: “als je de haas bent onder de konijnen”. Dit stukje was zo herkenbaar dat het ook een beetje zeer deed en ik er vol van schoot. Het is geweldig als je kind zo authentiek durft te zijn, laten we hierover duidelijk zijn. Maar mijn kind werd hierdoor ook gepest op de lagere school. Hij bloeide enorm op bij een andere lagere school waar hij groep 7 en 8 nog heeft gedaan. Deze stap was niet zo moeilijk, omdat we gingen verhuizen en een andere lagere school dus een feit was. Maar ik ben zo dankbaar dat deze school heeft laten zien dat een lagere school ook leuk kan zijn. Ook al blijf je de haas onder de konijnen.

In Havo 1 werd het lastiger. Daar werd het wel heel erg duidelijk dat mijn kind totaal anders was dan de rest. Hij werd wederom gepest en de groepsdruk was groot. En mijn kind liet zich niet kisten, maar leuk was anders. Over machteloos gesproken, dat was als moeder denk ik wel het hoogtepunt van machteloosheid. Dus toen we besloten Devin naar een andere school te laten gaan, was dit een hele moeilijke en spannende beslissing, maar ook iets wat voor mijn gevoel onvermijdelijk was.

En jongens wat heeft dit goed uitgepakt. Er lopen allemaal kleurrijke types rond en opeens is mijn kind een haas onder konijnen maar ook hazen. Een plek met meer gelijkgestemden. Ik weet inmiddels hoe belangrijk zo’n plek is en hoe een kind dat zich anders voelt daarvan kan opknappen en eindelijk niet meer moedig hoeft te zijn om zichzelf te zijn. Op zo’n plek kan je gewoon jezelf zijn. Je krijgt er zelfvertrouwen van en daar kan geen psycholoog tegen op. En daarom gaan we vanaf volgend jaar ook dit soort ontmoetingsplekken organiseren, omdat ik iedereen een plek gun waar je haas mag zijn onder de hazen.

Chris uit Oogappels heeft zo’n plek gevonden in de vorm van de Kunstacademie. Maar soms duurt het nog even, voordat je die stap kan maken. Je zult eerst die lagere en middelbare school moeten doorlopen. En ik weet inmiddels dat dit heel lastig kan zijn.

Dus zoek in de tussentijd een plek (kan ook een hobby of sport zijn) waar je kind ongemoeid die haas kan zijn. Wij hebben het geluk dat we na al die jaren nu een leuke school en een geweldig theaterkamp gevonden hebben waar Devin helemaal zichzelf kan zijn. En daar zijn we heel erg dankbaar voor.

Columnist Brenda: ‘Mensen vinden mijn kind soms een beetje raar en daar heb ik als moeder wel eens last van’

Ps: iedere zondag lees je hier het volgende deel van “de Week van Moeder enzo”.