Mirthe Diemel Zwanger 4 okt 2024, 13:03

Leestijd: 4 minuten

De Verloskamer: ‘De bevalling duurde in totaal 72 uur’

Olivia (33) werkt in een groot, academisch ziekenhuis als obstetrieverpleegkundige en vertelt aan Famme in de rubriek De Verloskamer over de bijzondere, spannende en memorabele bevallingen die zij dagelijks begeleidt. Deze aflevering gaat het over een zwangere die aan een ‘normale’ bevalling begon, maar waarbij het uiteindelijk 72 uur en een keizersnede duurde voor de baby eindelijk was geboren.’

“Het is niet zo dat ik alle bevallingen van A tot Z begeleid. Soms val ik er middenin, als ik aan mijn shift begin – dan ligt iemand al een halfuur te persen en heb ik de hele voorgeschiedenis niet meegekregen. En soms ben ik wel bij het begin van een bevalling, maar ga ik naar huis als de dame in kwestie nog ‘maar’ zes centimeter ontsluiting heeft en hard aan het werk is om haar baby geboren te laten worden. Geen idéé hoe het dan verder afloopt. Soms vind ik dat ook best jammer, maar een bevalling laat zich nou eenmaal niet voorspellen.

Geen weeën

Vandaag begeleid ik een dame die al twee dagen op de afdeling ligt. Ze is veertig weken zwanger en wilde eigenlijk thuis bevallen, maar toen haar vriezen braken, bleven de weeën uit. Na vierentwintig uur moet je dan naar het ziekenhuis voor een consult, omdat er ook sprake is van een infectiegevaar als je vliezen al langer zijn gebroken. Je kunt dan nóg eens vierentwintig uur wachten onder begeleiding, en bij deze vrouw werd de bevalling uiteindelijk ingeleid.

Ruggenprik

Enfin, als ik binnenkom, heeft mevrouw net weeënopwekkers gekregen via het infuus. De weeën doen meteen zo’n pijn, dat ze ook een ruggenprik wil. Alleen: haar ontsluiting blijft daarna uit. Het duurt en duurt maar, en hoewel mevrouw er nog goed bij ligt en optimistisch is, is ze natuurlijk al dagenlang bezig met haar bevalling. De weeënopwekkers worden opgehoogd tot het maximum en eindelijk lijkt er wat vaart in de bevalling te komen. Wat heet, aan het begin van de middag heeft ze volledige ontsluiting. Eindelijk!

Lang persen

In veel gevallen duurt het persen tijdens de eerste bevalling langer dan tijdens latere bevallingen – er is dan immers al eens een baby door het geboortekanaal gegaan, en ook nu is dit het geval. Alleen na 2,5 uur persen is er nog steeds geen baby. Dat is lang. Normaal gesproken komt er na twee uur een arts kijken om te bepalen wat het verdere plan is, maar het is zó druk in het ziekenhuis. Een hoop spoedgevallen, trauma’s, alle artsen zijn gewoon bezet. Gelukkig gaat het met moeder en kind goed, want de baby wordt via de hartmonitor goed in de gaten gehouden. Natuurlijk zou er wél meteen een arts komen als dit niet het geval is, maar voor nu is er dus geen bloedspoed.

Toch een keizersnede

Uiteindelijk komt de dienstdoende gynaecoloog toch binnen en zegt dat de baby te hoog ligt voor een vacuümpomp, en dat een geplande keizersnede de beste optie is. Als we wel een vacuümpomp zouden proberen en de baby zou in nood komen, dan wil je namelijk echt geen spoedkeizersnede – daar kleven immers ook risico’s aan. Bovendien is het dus razend druk op de operatiekamers, met al die spoedgevallen. Hoewel mevrouw weet dat dit de beste oplossing is en ze er ook mee instemt, breekt ze wel. Bij veel vrouwen is dit altijd wel een emotioneel moment, dat de baby niet op natuurlijke wijze geboren gaat worden. ‘Maar dit is het beste voor je meissie’, fluister ik in haar oren, terwijl ik over haar rug wrijf. 

De bevalling viel stil

Mevrouw wordt dus ingepland voor een keizersnede en zodra er plek is, mag ze naar de operatiekamer. Intussen worden de weeënopwekkers uitgezet en wordt de baby nog steeds goed gemonitord. Het bizarre is: de bevalling valt ook meteen stil, net zoals in het begin zijn de weeën helemaal weg. Bizar, alsof er helemaal niks aan de hand is en mevrouw gewoon aan de monitor ligt voor een reguliere controle.

Nog langer wachten

Op het moment dat de keuze voor de keizersnede wordt gemaakt, is het zo’n vier uur ‘s middags. Eindelijk gaan deze moeder en vader hun kindje ontmoeten. Althans, dat is het idee. Want tot twee keer toe staan we klaar voor de operatiekamer, maar komt er een spoedgeval tussendoor. Dan bén je al zo lang aan het bevallen, lukt het niet vaginaal en krijg je een keizersnede, ben je eindelijk aan de beurt en wordt je nóg tot twee keer teruggestuurd. Maar ze blijft begripvol en optimistisch, he? Ik vind dat deze vrouw een lintje verdient, ik zou zelf niet zo rustig blijven, denk ik.

Blakend van gezondheid

Om acht uur ’s avonds is het dan eindelijk zover en wordt het babymeisje na uren, dágen wachten en ploeteren geboren. Blakend van gezondheid, met een dolgelukkige vader en moeder. En vandaag ben ik heel blij dat ik déze bevalling wel tot het einde heb kunnen begeleiden.”

Wow! Zo vervormt de schedel van een baby tijdens de geboorte

Staand bevallen: dit zijn de voordelen