Janneke Juffermans Columns 20 jun 2021, 18:53

Leestijd: 5 minuten

Columnist Brenda: ‘Soms schaam ik me voor mijn kind. En daar schaam ik me dan weer voor’

Columnist Brenda (51) is moeder van Devin (13). Ze heeft een relatie met Roger die twee dochters heeft (15, 17). In het dagelijks leven is ze ondernemer, maar het allerliefst vertelt ze echte verhalen over haar kind Devin die net even anders is. Ze doet dit in haar blog Moeder enzo op Facebook of in het tv programma Koffietijd.

De week van Moeder enzo – deel 19 – schaamte

Soms schaam ik mij dat ik mij schaam. Volg je mij nog? Ik zou het recht moeten hebben om deze gevoelens te hebben, maar ik vind niet dat ik dit recht heb. Gewoon omdat het niet aardig is tegenover mijn kind. Want over hem heb ik het dan.

Devin kan soms dingen doen die ik onprettig of ongemakkelijk vind. Soms schaam ik mij zelfs en dat voelt niet prettig. Want wat voor slechte moeder ben je als je je schaamt voor je kind? Althans dat zegt dan dat stemmetje in mijn hoofd. Dat mag niet, dat is niet goed en heel erg onaardig! Zo het stemmetje heeft gesproken.

Gisteren had ik het weer. Ik zeg wel weer, maar tegenwoordig heb ik er niet meer zo’n last van. Inmiddels ben ik zoveel gewend qua make-up, lange haren, dames bloesjes en broeken en natuurlijk die hakken. Maar toch waren het die hakken die mij gisteren nekten. Het zit zo. We gingen een bril ophalen die klaar lag voor mijn kind.

De bril zonder sterkte die hem enigszins moet beschermen tegen de hooikoorts. Ik weet het is een vrij omslachtige manier van jezelf beschermen tegen hooikoorts als er ook zonnebrillen bestaan, maar daar heb ik vorige week al over geschreven. Die zijn afgekeurd omdat ze te cool zijn. En een bril is ook een soort van modeaccessoire dus je kan het ook zien als een prijzige ketting. Nu wil ik over die ketting, een choker in dit geval, ook nog wel wat kwijt. Hij heeft een nieuwe, met punten. Ik vind het echt verschrikkelijk, maar hij is er gek van. Eigenlijk zou de choker best leuk staan als ie geen punten zou hebben. Die ogen zo aanvallend. Maar ja zegt mijn kind, dat is “just an opinion” en daar heeft hij gelijk in.

Columnist Brenda: ‘Hij wil vooral niet cool zijn’

Maar even terug naar die bril. Die gingen we dus ophalen bij de plaatselijke opticien. En ik had er ook zin in want die bril was hardnodig met al die pollen (als je je ervan bewust bent, zijn het er wel erg veel, de wegen zijn soms wit ervan). En ik had ook gezien dat meneer de koekepeer zoals ik hem ook vaak noem, een uitstekende smaak had voor brillen. In principe kon hij alles hebben volgens de opticien, maar hij had binnen 2 minuten het juiste exemplaar uitgekozen. Ik wilde dat hij met alles zo snel was, maar helaas. En nu was ie klaar, de bril dan. Want mijn kind moest ik 3x roepen (iets met snelheid) voordat hij kwam.

Toen hij naar beneden kwam, hoorde ik het geklak al op de trappen. Mijn god, nee, hij zou toch niet zijn hakken aangedaan hebben? Het antwoord was JA! Hakken onder een korte broek, ik moest er behoorlijk aan wennen. Eigenlijk vond ik het er niet uitzien met die haren op zijn benen, maar ja wie ben ik, “it’s just an opinion” zei mijn kind. Maar ik schaamde mij wel een beetje wat de opticien ervan zou denken. Nu had Devin wel al een statement gemaakt toen hij zijn gegevens in het systeem liet zetten.

Of hij ook iets anders kon kiezen dan mevrouw of meneer? Iets neutraals. De ongemakkelijkheid overviel mij weer. Waarom moest het altijd benoemd worden? Waarom kon mijn kind gewoon niet 1 keer ergens geen ding van maken? Nu maakte hij er ook weer niet zo’n ding van toen de aardige jonge opticien direct de vraag begreep en zich verontschuldigde dat het systeem oud was en geen neutrale versie kende. Dus toen dacht ik ook van mijzelf, okay waarom maak jij er als moeder altijd zo’n ding van in je hoofd als anderen dat ook niet doen. Laat dat kind toch! Hij is anders en komt meer voor zichzelf op dan jij doet. Sterker nog je zou zelf ook wel wat meer ruimte in kunnen nemen en niet altijd zo beleefd hoeven doen. Gewoon wat vaker jezelf zijn. Je hoort het, het stemmetje in mijn hoofd had het er maar druk mee en was opeens een andere mening toegedaan.

En nu schaamde ik mij een beetje. Voor die hakken met korte broek. Ik voelde het even en ging toen weer door. Want schaamte mag er zijn, zegt mijn lieve coach. Je mag voelen wat je voelt en dat maakt je geen slechte moeder. Want hij mag ondanks jouw gevoelens toch gewoon zichzelf zijn. Dus voel het gewoon en ga dan weer door. En dat deed ik. Ik liep het winkelcentrum binnen, voelde dat ik de blikken van andere mensen een beetje spannend vond en liep door. Ik lachte om het enthousiasme van mijn kind en genoot ervan toen hij zijn bril opzette. Ik vergat spontaan waar ik mij druk om had gemaakt en gaf hem 1000 complimentjes over die bril (ja ik sloeg ook daar door).

Ik vind het hem heel erg leuk staan. Maar ja wie ben ik, it’s just an opinon

Ps: iedere zondag lees je hier het volgende deel van “de Week van Moeder enzo”

Columnist Brenda: ‘Mijn kind is een haas tussen de konijnen’