Quirine: ‘Na een jaar borstvoeding had ik nog steeds hevige stuwing’
“End of an era. Na ruim anderhalf jaar is het hoofdstuk borstvoeding gesloten. Met gemengde gevoelens schrijf ik deze column. Ik ben trots dat ik dit ‘gewoon’ anderhalf jaar heb gedaan, verdrietig omdat het plotseling is gestopt, maar ook opgelucht omdat het mentaal en fysiek soms best zwaar was.
Borstvoeding. Ik was heel blij als het zou lukken. Ik had de kraamtijd zo ingericht dat er een grote kans van slagen was en… met succes! De melkproductie kwam meteen goed op gang, mijn dochter hapte goed aan en we waren een geoliede machine. Wel heb ik veel pijn gehad: ik had een enorme overproductie en na ruim een jaar borstvoeding had ik nog steeds last van hevige stuwing.
Maar verder: het geven van borstvoeding ging zo makkelijk. Altijd en overal had ik melk voor haar op de juiste temperatuur en ik gaf al snel borstvoeding in het openbaar. Wat was ik trots! Ook gaf het mij vertrouwen dat ze via mij alle voedingstoffen binnenkreeg, en aangezien we plantaardig eten, was ik blij dat ik haar geen kunstvoeding hoefde te geven. Daarnaast vond ik het heel bijzonder om te zien dat de borst geven méér dan alleen voeding is. Het gaf haar troost, rust, comfort en geborgenheid.
Het moment dat ik weer ging werken, begon het mij voor het eerst tegen te staan. Niet het voeden an sich, maar het kolven. Vreselijk! Ik zette door, zodat zij op de opvang mijn melk kreeg. Wat was ik blij toen ik, na ruim een jaar, geen melk meer hoefde mee te geven. Ik kreeg hier tijdens een werkdag zoveel vrijheid voor terug.
Toen Maeve negen en zestien maanden was, kreeg ik het mentaal en fysiek zwaar. Twee keer maakten we als gezin een reis naar een warm land. Door de hitte dronk ze ontzettend veel. Dit kostte voor mij veel energie en de kilo’s vlogen ervan af. Hier kon ik niet tegenop eten en drinken. Ook mentaal voelde ik steeds meer weerstand als ze wéér wilde drinken. Tegelijkertijd was ik heel blij dat ze via mij genoeg vocht binnenkreeg.
Het was mijn vriend die af en toe ingreep, omdat hij vond dat het niet langer zo door kon gaan. Achteraf zie ik dat nu ook in. Maar, dit is vast herkenbaar voor vrouwen die borstvoeding geven, als je er middenin zit zie je dat niet. Wel gaven we haar vanaf tien maanden soms een flesje met plantaardige melk. Hierdoor kreeg ik meer rust. Gelukkig heeft Maeve nooit moeite gehad met een flesje en pakt zij dit zonder problemen aan.
Maar echt de voedingen helemaal afbouwen? Die beslissing kon ik niet maken. Ik had hoop dat dit op een natuurlijke manier zou gebeuren. Ze bleef altijd (veel) interesse tonen, waardoor we er niet uit kwamen.
Tot twee weken geleden. Mijn dochter werd geopereerd aan haar tongriempje. Normaal gesproken is dit een knipje van niks, maar omdat zij anderhalf jaar oud is moest dit onder volledige narcose. De ingreep blijft klein, maar het herstel was een stuk heftiger dan verwacht. Ze kon de eerste dagen niet eten en ook drinken ging lastig. Vooral uit de borst. Dit kostte veel kracht en ze kon haar tong niet gebruiken vanwege alle hechtingen. Drinken uit een fles ging gelukkig wel goed.
Ik had nooit verwacht wat er toen gebeurde: mijn melkproductie is gestopt. Geen stuwing, geen pijnlijke borsten: niks. Ze heeft nog een paar keer bij mij gedronken, maar er kwam zo weinig uit dat we haar flesjes gaven. Ik heb niet geprobeerd om de productie weer op gang te krijgen. Het is goed zo. Ik kon de keuze niet maken, dus mijn lichaam heeft de keuze voor mij gemaakt.
Lieve Maeve,
ik ben zo blij dat ik jou anderhalf jaar heb mogen voeden. Van een mini mensje van 2900 gram (maat 44 was zelfs te klein!) tot een rennende, dansende en brabbelende dreumes van 11,5 kilo. Wat een mooie, waardevolle en soms pittige periode is dit geweest. Ik had het voor geen goud willen missen. Maar nu is het tijd om jou een stukje los te laten.
Ik hou van jou, liefs mama.
10 verrassende feiten over moedermelk die je (waarschijnlijk) nog niet wist