Laurien Bleeker Columns 8 dec 2023, 10:50

Leestijd: 3 minuten

Laurien: ‘Het kan toch niet zo zijn dat ik als enige ouder traktatiestress heb?’

Met drie kinderen is er altijd wel iets wat redacteur Laurien bezighoudt. Ze schrijft graag over van alles wat met (haar) kinderen en opvoeden te maken heeft. Een tip: lees het met een knipoog. Dit keer gaat haar column over traktatiestress en -dilemma’s op school en opvang: ‘Kunnen we de traktatie niet afschaffen?’

“Als het gaat om het bedenken en maken van traktaties, dan vind ik dat heel erg leuk om te doen. Ik vind het heerlijk om te knutselen aan traktaties voor mijn kinderen. Om elk jaar weer een passend thema te vinden en om elke verjaardag weer op tijd een originele traktatie af te hebben.

Zo zijn de volgende traktaties de revue gepasseerd: dinofiguurtjes met dino-eieren (druiven), houten diertjes, berenbakjes met fruit (de bakjes zelf gemaakt), kettinkjes met een dinofiguur eraan (dino’s waren lang favoriet), Pikachu bakjes in elkaar geflanst met snoep erin, toverstafjes en ga zo nog maar even door.

Traktatiestress begint maanden van tevoren

Heel erg leuk, maar heel veel werk. Vooral omdat alledrie de kids in twee weken tijd achter elkaar jarig zijn. Begin december gaat het dan ook altijd alweer kriebelen, want eind februari moet ik drie soorten traktaties klaar hebben staan. Traktatiestress present!

Nu vind ik dit dus wel steeds lastiger worden, want het traktatiebeleid van onze school is eigenlijk dat het uit maximaal één ding mag bestaan, bij voorkeur een gezonde traktatie. Het liefst dus één gezond ding. Een appel? Prima, maar vinden de kinderen dat leuk? Vast niet… Een mandarijn met smiley? Leuk, maar geen enkel kind dat het leuk vindt om een mandarijn te trakteren, uitzonderingen daargelaten.

Dus wat doe je dan? Bovendien houdt niemand zich aan dit beleid, dus kun je voor je kind haast niet onderdoen aan de rest, zo voelt het tenminste.

Niet Duurzaam, al die frummeltjes voor een traktatie

Ook zit er de laatste tijd een duurzaam stemmetje in mijn oor te tetteren dat al die frutsels en plastic troepjes Niet Duurzaam zijn. Heeft ze gelijk in. Dus geen frummeltjes meer, geen knutsels meer. Een zakje chips? Dat vind ik dan toch weer niet origineel genoeg en niet leuk om als traktatie mee te geven aan m’n kinderen (en oh ja: is niet gezond)…

Traktatiedilemma’s dus en ik kan toch niet de enige zijn die hiermee zit. Na wat rondvragen in de vriendenkring blijkt trakteren inderdaad een ding te zijn. Het geeft stress om steeds weer iets leuks te verzinnen, het kost geld, het is niet duurzaam en gaat tegen de principes in van sommigen. Aan de andere kant wil je ook niet dat je kind zonder traktatie naar school gaat wanneer het jarig is. Lastig eigenlijk, dat trakteren.

Ik pleit voor het afschaffen van het traktatiebeleid

Nu las ik van de week een artikel in de Volkskrant over een basisschool die het traktatiebeleid heeft afgeschaft. In plaats daarvan hebben zij een feestbeleid: er wordt een feestje gevierd voor de jarige en geen enkel kind trakteert meer in de klas. Scheelt dus alle bovenstaande dingen, plus, niet geheel onbelangrijk: het zorgt voor minder ongelijkheid in de klas.

Die hoge standaard als het gaat om traktaties zorgt er namelijk, ook volgens het artikel, voor dat sommige ouders een coole traktatie voor hun kind verkiezen boven avondeten. Au… dat moet niet de bedoeling zijn.

Wel een feestje natuurlijk, maar zonder traktatie

In plaats van trakteren mogen de kinderen een activiteit kiezen om met de hele klas te doen. Bijvoorbeeld iets leuks knutselen of een spelletje doen met z’n allen. De jarige job staat daarbij in de spotlight en draait het niet om de traktatie. Geweldig toch? Ik ben helemaal voor dit feestbeleid en heb meteen de directie van onze school gemaild met dit mooie idee. Hopelijk worden zij hier net zo enthousiast van als ik en wordt het nog voor februari ’24 ingevoerd…”

Laurien: ‘Ja boomer, zulke gesprekken heb ik met mijn kind van zeven’