Sophie Nortier Kinderen 16 apr 2020, 10:03

Leestijd: 6 minuten

Laura: ‘Drie kinderen later lukt het me eindelijk een gelukkige baby zelfstandig te laten dutten!’

De Belgische Laura is moeder van drie kleintjes, Elliot, Amelia en Phoebe. En tijdens haar vele slapeloze nachten, haalde ze troost uit verhalen van andere moeders en besloot ze deze troost door te geven via haar eigen verhalen. Op haar blog Mommoiselle deelt ze haar ervaringen met de wereld.

Column: Zelfstandig slapen

Het nam me drie baby’s om eindelijk een manier te vinden ons baby’tje zonder huilen te laten inslapen. Phoebe is nu zes maanden en drie keer per dag leg ik haar in haar bedje voor een slaapje en… einde verhaal! Na jaren van rondwiegen met baby’s in donkere kamers, neuriën en ze uiteindelijk toch maar in slaap “borsten” om vervolgens ninjastijl naar buiten te sluipen, weet ik nu wat ik mis deed: Ik hoopte relaxt de trein te halen, maar kwam buiten adem het platform opgestuifd. Wacht, ik verklaar me nader.

Er is geen juist of fout

Eerst en vooral wil ik zeggen dat er geen goede of slechte slaapgewoontes bestaan. Het hangt ervan af wat bij jullie gezin past en goed voelt. Als het je niet stoort je baby in slaap te voeden, blijf dat dan vooral doen. Je kindje kan alleen maar genieten van die nabijheid.

Ik zou mezelf beschrijven als een erg “milde” ouder. Zo vind ik hechting heel belangrijk en volg ik het liefst het ritme van m’n baby. Aan de andere kant, zat ik met een baby die op zes maanden weigerde te slapen: dag en nacht. Gek want ze leek graag te slapen en is verder een heel gelukkige en geruste baby. Wij lachen er wel eens mee dat ze aan FOMO lijdt. Ik ben er echter van overtuigd dat slapen erg belangrijk is: voor de ontwikkeling, om te genezen, om te groeien. Daarom koos ik ervoor haar slaappatroon aan te pakken.

Begin niet te vroeg

Ik ben allesbehalve een slaaptrainer. Het is pas nu met ons derde kindje, dat ik onlangs wat van die slaapgidsen doornam. Ook diegene die buiten mijn comfort zone lagen en ik haalde er toch interessante tips uit.

Zowat allemaal beginnen ze pas na vier maanden. Dat is omdat je kindje dan door een ontwikkelingssprong gaat die hand in hand gaat met een fameuze slaapregressie. Routine die je tegen dan hebt opgebouwd, wordt helemaal ongedaan gemaakt.

Bovendien is het helemaal normaal en gezond voor je pasgeboren baby om dichtbij mama te zijn die eerste maanden. Het is niet voor niets dat deze periode ook het “vierde trimester” genoemd wordt. Het is belangrijk je baby zo veel mogelijk dicht bij je te houden. Dit is voordelig voor de hechting, band tussen moeder en kind en de borstvoeding en draagt zelfs bij tot de ontwikkeling van de hersentjes van je kind.

Lees ook: Wat vaak niet verteld wordt: jij als nieuwe mama in het ‘vierde trimester’

Goede dutjes maken goede nachten

In onze ervaring leiden goede dutjes tot betere nachten. Daarom probeer ik die eerst aan te pakken. Met de nachten zit ik trouwens ook niet zo in. Het is helemaal normaal voor een baby om ‘s nachts wakker te worden. Ik heb er vertrouwen in dat doorslapen wel volgt wanneer ze er klaar voor is. Sommige baby’s zijn naturals, andere baby’s moeten de vaardigheid van slapen nog leren, net zoals ze leren zitten, kruipen of lopen.

Ik ben van mening dat ze daar wat begeleiding in kunnen gebruiken, maar kies liefst voor een milde aanpak. Baby’s en kinderen snakken naar routine en dus naast veel babydragen en borstvoeding geven, bied ik ze die ook graag aan.

Phoebe was een fantastische slaper de eerste maanden. Ze sliep al snel vijf tot zes uur ‘s nachts. Wij wisten niet dat dit mogelijk was! Onze andere twee kinderen waren immers lang nachtbrakers geweest.

De slaapregressie op vier maanden, sloeg echter hard toe! Zoals verwacht begon Phoebe opnieuw elke twee uur om voeding te vragen als een pasgeboren baby en het werd onmogelijk ze even weg te leggen. Het was vooral frustrerend omdat de situatie na een maand later nog niet gebeterd was.

Lees ook: Hoeveel slaap heeft je kind nodig?

Ik kreeg niets gedaan en Phoebe proberen laten slapen, was een voltijdse job geworden met twee kleuters als sidekicks. Ik laat baby’s liever niet huilen en dus borstte ik haar meestal in slaap. Het probleem daarmee was dat ze zichzelf niet in slaap wist te krijgen en dus na elke kleine slaapcyclus opnieuw begon te huilen als ze doorhad dat ze opeens in bed lag en niet op mij.

Dit werkt: de trein metafoor

Andere ouders raadden me goedbedoeld aan om haar ‘wakkertijden’ na te gaan. Ik was er echter van overtuigd dat ik haar signalen goed las. Bij het eerste signaal van vermoeidheid, begon ik immers aan ons slaapritueeltje.

Wat ik niet wist, is dat ik toen de trein eigenlijk al had gemist. Toen ik ‘wakkertijden’ googelde, ging er een nieuwe wereld voor me open. Ten eerste had ik de tijd die Phoebe wakker kon blijven tussen slaapjes gigantisch overschat.

Ten tweede was er de treinmetafoor. Stel, je hebt een trein te halen om 9:00, dan wil je niet nipt om 9:00 op het platform komen aanstuiven als de trein aankomt, en al helemaal niet als die vertrekt. Je wil net rustig, op je gemakje, staan wachten op het platform en rustig de trein opstappen. Enkel dan wordt het een rustige rit. Dit geldt ook voor dutjes! Om 9 uur slapen is om 8:50 klaarstaan. Wat een revelatie!

Kijk naar de klok ipv signalen

Blijkbaar is de wakkertijd van een kindjes van zes maanden ongeveer anderhalf uur en ik had Phoebe wel tweeëneenhalf uur wakker gehouden! Dus nu keek ik naar de klok in plaats van te wachten op haar signalen.

Het voelde compleet onnatuurlijk aan om Phoebe alweer in bed te leggen om 9 uur ‘s morgens terwijl ze nog klaarwakker leek en giechelde. Maar ik zette me over dat gevoel heen. In het midden van die anderhalf uur had ik haar gevoed, dus nu onderdrukte ik de drang haar nog eens eten te geven.

Om 8:50 uur begonnen we aan ons ritueeltje. Ik stapte zonder enige verwachting de kamer uit met een rustige ‘slaapwel Phoebe’. ‘In geen duizend jaar’, dacht ik. Ik hoorde ze lachen en praten tegen haar konijntje en hield me vast voor wanneer ze zou beginnen huilen. Na tien minuutjes gebrabbel, viel ze in slaap en sliep ze twee uur lang!

Lees ook: Zo creëer je een fijne slaapomgeving voor je newborn baby

Dit werkt bijna altijd! Ik kan het amper geloven, het is zo’n game changer voor me: ik krijg dingen gedaan in huis! Telkens als ik haar uit bed haal, kijk ik naar de klok. Anderhalf uur later gaat ze opnieuw slapen. Na enkele weken begon ze me zelfs op het juiste moment signalen te geven en als ik ze in bed leg, grijpt ze nu zelf naar haar knuffel en tut en sluit ze meteen gelukzalig haar ogen.

De nachten beterden ook, alleen loopt het ‘s avonds in bed leggen nog moeilijk, dus dat gebeurt vaak nog wel aan de borst. Daar heb ik dan ook de tijd voor omdat de andere twee in bed liggen, dus dat stoort me niet. Het is een work in progress maar wat ben ik blij met deze verbetering! Hoe de nachten verlopen en andere tips en tricks vind je op mijn Instagram.

Lees ook:

• Heeft jouw kind last van slaaptekort? Dit zijn de oorzaken en zó los je het op
• Met deze 6 lessen van mijn kinderslaapcoach komt er een einde aan je gebroken nachten