Column Julia: ‘Waarom vergelijken moeders hun kinderen?’
“Wanneer je je baby steeds meer ziet ontwikkelen tot een mensje, maak je genoeg mee. Zo is het mij opgevallen dat het vergelijken van je eigen kind met andere kinderen in de aard zit van veel moeders.
Vergelijken met je eigen ervaring
‘Hoeveel woog jouw kind bij de geboorte? Echt maar drie kilo? Die van mij was zeker wel 4,5 kilo.’
Al vanaf de geboorte van mijn baby merk ik dat mensen, na het stellen van een vraag, het antwoord direct vergelijken met wat ze zelf hebben gezien of hebben meegemaakt. Of het nou gaat om de lengte, het gewicht, wanneer hij zijn eerste woordje zei of de eerste stap zette; alles staat in verhouding met hun eigen ervaring.
Vergelijken is niet eerlijk
Dit is natuurlijk helemaal niet zo gek, wat dat is wat je gewend bent. Maar kinderen met elkaar vergelijken is alles behalve eerlijk. Want het ene kind is het andere kind niet. Zo kun je het gewicht of de lengte van een baby met twee ouders die boven de 1.80 zijn niet vergelijken met een baby die twee kleine ouders heeft. Of is een jongetje die zich fysiek hard aan het ontwikkelen is, niet te vergelijken met een meisje van dezelfde leeftijd die zich juist focust op het praten.
‘Ik schaamde me voor deze gedachte’
Nadat ik van veel mensen om mij heen hoorde dat hun kind al druk aan het lopen en praten was, sprak ik laatst een moeder die vertelde dat haar kind, dat dezelfde leeftijd heeft als die van mij, nog niet loopt of praat. Hij is daar zelfs nog helemaal niet mee bezig.
Ondanks dat ik dit helemaal niet wilde, merkte ik dat ik me opgelucht voelde. ‘Mijn kind loopt gelukkig niet achter’, is wat er één seconde door mijn hoofd schoot. Direct erna schaamde ik me voor deze gedachte, want dit betekende dat ik ook aan het vergelijken was.
Waarom vergelijken we?
Waarom vergelijken we ons met een ander? Is het zodat we weten dat we ‘normaal’ zijn en omdat we anders bang zijn om buiten de boot te vallen?
Gelukkig houden kinderen zich hier niet mee bezig en doen ze alles op hun eigen tempo. Ik was dan ook heel trots toen mijn zoontje zijn eerste stapje zette en vooral dat hij volledig op eigen kracht – en nog belangrijker – wanneer hij daar zelf klaar voor was, deze prestatie heeft neergezet.”