Sophie Nortier Persoonlijk 26 jan 2021, 17:16

Leestijd: 3 minuten

Gaby: ‘Het meisje wat zorgeloos door het leven zou moeten fladderen staat daar te desinfecteren’

Gaby is moeder van Lars (14) en Lotte (11), ze werkt samen met haar man en is de auteur van het boek: Expat mama in Finland.

Column: Het nieuwe normaal

‘Na een extra lange kerstvakantie waarin wij geen familie, vrienden of buren hebben gezien, is het bij Lotte klaar. Ze is bezig met haar tweede week thuisscholing en zit er even helemaal doorheen.

Waar ik in de eerste lockdown nog hele to-do lijstjes voor de kinderen maakte, heb ik mijn prioriteiten deze keer heel anders liggen. De eerste schoolsluiting overviel me echt, deze keer ben ik iets meer voorbereid. Inmiddels is de zijkamer al verbouwd tot kantoor, zijn er genoeg laptops in huis en hebben we geleerd om met elkaar de dag door te komen.

Waar in de eerste lockdown zoonlief met weektaken te maken kreeg, moet hij deze keer om 08.30 u fris achter zijn laptop zitten mét camera aan. Dus zit hij net als zijn moeder vroeg achter Google Meet te meeten….

Een zoon die hele dagen les heeft via de computer is aan het einde van de dag écht op. Zo blij dat de voetbaltraining nog twee keer per week door mag gaan.

Voor Lotte zijn wel al haar dans- en turnlessen weer on hold gezet omdat dit binnen in een sporthal plaatsvindt. Zo ziet zij haar weekritme enorm veranderen. Waar ze in de eerste lockdown avonden doorbracht met de meiden uit de buurt op onze trampoline, deze winter is het te donker, koud en nat om daar de lol uit te halen.

Na de zoveelste opdracht voor school te hebben gelezen is ze er zo klaar mee, ze huilt, ze schreeuwt en wil ‘gewoon’ aan de musical van groep acht werken, het kamp plannen, net als haar broer een paar jaar geleden.
Het is allemaal niet eerlijk gilt ze. Ik besluit haar de volgende dag een dagje vrij te geven. Ik meld haar ziek en ze is zichtbaar opgelucht. Ze knutselt de hele dag, niet aan haar verplichte muurkrant, maar maakt ‘handmade fidgets’ (nieuwe rage; speeltjes om te ontprikkelen). Wat heerlijk om haar zo te zien!

Doordat ikzelf in alle drukte te laat was met een online bestelling te plaatsen voor het hondenvoer, moet ik deze dag toch echt naar een fysieke winkel toe. Lotte wil graag mee. Ik besluit om haar mee te nemen. We lopen samen het winkelcentrum in waar de dierenwinkel zit, maar ook een drogist die open is en de niet essentiële spulletjes mag blijven verkopen.

Lotte klaart weer op en vraagt of we kunnen kijken of er knutselspulletjes in de rekken liggen. Op dit moment vind ik knutselspulletjes zeer essentieel en stem toe. Met de afspraak dat we beide een mondkapje dragen, ieder een eigen mandje vasthouden en genoeg afstand houden. Vanzelfsprekend stemt ze in en ze loopt blij de winkel in.

Wat er dan gebeurt laat mijn moederhart huilen…. Ik zie mijn dochter onder de twaalf met mondkapje geheel zelfverzekerd haar handen desinfecteren, daarna pakt ze geroutineerd de daarvoor bestemde keukenrol, sprayt de desinfectie erop en maakt grondig haar mandje schoon.

Ik sta er naar te kijken en ineens besef ik: ‘Dit is háár nieuwe normaal’. Hét nieuwe normaal wat al maanden het nieuws domineert, zie ik nu voor mijn ogen gebeuren. Het meisje wat zorgeloos door het leven zou moeten fladderen staat daar te desinfecteren.

De rest van de dag besteedt ze blij aan haar diamond painting die ze gekocht heeft en blijf ik die steen in mijn maag voelen.

Na een nachtje woelen heb ik ‘mijn nieuwe normaal’ helemaal uitgedacht.

Zodra ik maar zie dat ze het zwaar heeft, ga ik geen how-to-fix-it lijstjes maken. Ik laat alles uit mijn handen vallen en we gaan praten, dansen, lachen, zingen, chocolade eten en knutselen.

De boze buitenwereld kan ik niet zorgeloos maken, de wereld binnen zo zorgeloos mogelijk; ‘Ons nieuwe normaal!’

Meer lezen van Gaby?

• Columnist Gaby: ‘Volgens mij begint het empty nest syndroom gewoon al als je kinderen gaan puberen
• Gaby: “Mijn duidelijke instructies waren ineens verdwenen uit het hoofdje van de tienjarige”