Valéry de Voijs Persoonlijk 15 mrt 2024, 11:02

Leestijd: 3 minuten

Carmens dochter heeft verlatingsangst: ‘Ik slaap naast haar op de grond’

Veel kinderen krijgen in hun jonge jaren last van een vorm van verlatingsangst. Sommige kinderen groeien er snel over heen, maar bij andere kinderen kan de verlatingsangst extreme vormen aannemen. Zo heeft ook de dochter van Carmen (35) paniekaanvallen wanneer ze alleen in bed moet liggen. 

Tijdens mijn zwangerschap heb ik van veel moeders gehoord dat het moederschap heel zwaar zou zijn. Ik nam die opmerkingen niet zo serieus. Natuurlijk wist ik dat de gebroken nachten en gebrek aan vrijheid zwaar zouden zijn, maar ik had heel veel vertrouwen in mezelf en mijn partner. Daarbij had ik een hele fijne zwangerschap, waardoor ik geen stress of hormonale schommelingen ervaarde. 

Extreme verlatingsangst 

Niet alleen de zwangerschap was erg positief; ook de bevalling verliep zonder problemen. De daaropvolgende kraamtijd was ook fijn. Ik kreeg veel hulp van mijn ouders en was ontzettend gezegend met een makkelijke baby. Mijn dochter huilde vrijwel niet en sliep al heel snel goed door. Overal waar ik kwam, kreeg ik complimentjes over mijn kind. ‘Wat is ze toch zoetjes’, ‘Wat gedraagt ze zich netjes’ of ‘Wat een voorbeeldige baby heb je toch’, waren opmerkingen die ik vaak hoorde. 

Het eerste jaar verliep op rolletjes. Mijn man en ik pikten ons oude leventje weer snel op. We gingen allebei weer snel aan het werk, gingen op vakantie en genoten van onze dochter. We hebben onze dochters’ eerste verjaardag uitgebreid met veel familie en vrienden. Maar langzaamaan begon onze dochter te veranderen. Vlak na haar eerste verjaardag zagen we de eerste veranderingen in haar gedrag. Ze werd aanhankelijker en wilde veel vaker knuffelen. 

Ik lig op een matrasje naast mijn dochter

Dat vond ik niet zo erg. Ik vond het leuk om met haar te knuffelen en zag er geen kwaad in. Maar het bleef niet bij knuffelen. Ze begon vaker te huilen en op sommige dagen kreeg ik haar met geen mogelijkheid naar het kinderdagverblijf. Ik heb haar zelfs een paar keer thuis gehouden, omdat ze enorm hard ging krijsen als ik haar in de auto wilde zetten. 

Toen mijn dochter ongeveer anderhalf jaar was, werd deze verlatingsangst extremer. Voorheen was de angst vooral overdag aanwezig, maar na een tijdje werden de nachten ook dramatisch. Iedere avond was het een gevecht om haar naar bed te brengen. Ze bleef maar schreeuwen en krijsen tot ik haar optilde en in slaap knuffelde. 

Thuis werken

Stiekem hoopte ik dat het allemaal een fase zou zijn, maar tot de dag van vandaag heeft mijn dochter deze extreme verlatingsangst. Ik heb het probleem inmiddels besproken op mijn werk en heb met mijn manager afgesproken dat ik thuis kan werken. Op die manier hoeft mijn dochter niet meer naar het kinderdagverblijf en kan ze de hele dag om mij heen hangen. 

Nu zijn het enkel nog de nachten die dramatisch zijn. Wanneer ik haar naar bed breng, ga ik er op een matras naast liggen om haar voor te lezen en te troosten. Ook al lijkt dit voor nu een prima oplossing; dit is geen oplossing op de lange termijn. Laatst hadden mijn man en ik vrienden op bezoek. We hadden uitgebreid gegeten en de sfeer was heel ontspannen. Tot onze dochter naar bed moest.

Moederschap zwaar

Halverwege het diner heb ik mijn vrienden gedag gezegd en ben naast onze dochter gaan liggen. Mijn man zat beneden met onze vrienden aan de eettafel terwijl ik met een bordje eten naast mijn dochter in een donkere kamer lag. Op die momenten kan ik nog wel eens denken aan de moeders die mij tijdens de zwangerschap vertelden dat het moederschap zwaar kon zijn. Ik ben bang dat ik ze toch gelijk moet geven.” 

Met deze 7 gouden regels help jij je kind van verlatingsangst af